Aanbellen bij… nr. 89

door • 25 mei 2013 • Bewoners

Het huis van Pim van der Pot en Fieneke Peulen.

Kom binnen. Wil je iets lekkers? Nee dank je. Biertje? Ja. Lekker. Wij in de straatkrant?

Fieneke: Oh leuk. We wonen hier al zo’n 13 jaar met elkaar op nummer 89. Maar eigenlijk langer. We hebben allebei een geschiedenis in deze straat.

Pim: Ja, ik woonde van 1972-1975 al in deze straat, in het huis waar nu Antoin en Dennis wonen op 42. Niet het hele huis, maar een deel ervan.

Fieneke: En ik heb 4 jaar in de Graaf Floris op de Sociale Academie gezeten. Nu zit daar de internationale school.

Pim: Echt leuk was het toen we hier kwamen wonen. Wini en Mirjam – onze overburen – kwamen tijdens onze verbouwing bloemen brengen. Ze vertelden ons toen ook al over het hoekpandje, dat er vroeger een buurtrestaurant zat enzo.

Fieneke: We zijn echt trots op de straat. Op de stilte terwijl je midden in de stad woont. Op de bijzondere mensen die er wonen. Van die mensen die doen wat ze niet kunnen laten. En ook op alles wat jullie in de straat organiseren. Zo bijzonder allemaal.

Pim: In de begintijd waren we behoorlijk actief. Met de zonnepanelen en de fietsbeugels.

Fieneke: Maar nu ontgaat ons heel veel. We zijn wel tientjeslid, maar ons leven speelt zich nu ook veel buiten de straat af. Als je nog in de kinderen zit, dan zie je elkaar regelmatig op het schoolplein. Dat is voor ons al weer even terug. Nu druk met zorg, voor de kleinkinderen bijvoorbeeld.

Pim: Dan is het steeds superleuk als je ziet dat voor je deur ineens tafels op straat worden gezet voor een buurtfeest. Zoals een paar jaar terug nog met dat muziekfestival. Daar hebben we toen ook oudbewoners voor uitgenodigd. Zij vonden het ook zo leuk om weer thuis te zijn in deze straat.

Fieneke: Weet je wat ik echt bijzonder vindt. Het wordt hier nooit een kliek. Steeds worden we uitgenodigd voor van alles. En het is helemaal niet erg als je dan niet kunt. Je hoeft niks en alles mag. Die vrijblijvendheid is fijn.

Pim: We hebben heel erg genoten van de avonden met Sjoerd met zijn pruiken en Rik, de saxofonist. Zo gepassioneerd zoals zij zijn. Zij houden echt van hun werk, dat enthousiasme en die energie.

Fieneke: Hier wonen veel mensen die doen wat ze niet kunnen laten. Dat zie je ook bij de filmclub. We zijn dit jaar bij ElBulli geweest en bij Bella Martha. Geweldig hoe jullie ons die films echt laten beleven. De laatste keer hadden we ook vrienden meegenomen uit Overschie. Ja, we scheppen best vaak op over onze straat.

Pim: Dan krijg je wel zoiets van… Het is tijd om iets terug te doen.

Fieneke: Dus boden we de filmclub een etentje aan bij ons thuis.

Pim: Tja, en dan willen ze dat niet accepteren.

Fieneke: Of we niet liever iets in het hoekpandje willen organiseren waarbij iedereen welkom is.

Pim: Dat zet je wel aan het denken. Hoezo? Jullie verdienen het om verwend te worden.

Fieneke: Maar blijkbaar willen ze dat niet.

Pim: Geen kliekjesgedoe.

Fieneke: Okay, dan gaan we iets doen voor iedereen. Als het de komende maanden lekker weer is, dan organiseren wij een pop-up terras, bijvoorbeeld op een zondagmiddag. Op zaterdag moet er dan wel een mailtje uit en zou het fijn zijn als jullie via facebook de buren uitnodigen.

Pim: Hoeveel zouden er dan komen? Dertig?

Fieneke: Wij zorgen in elk geval voor empanadas (maken we samen met onze Boliviaanse vriendin die bij Bella Martha was). Wijntje moeten mensen zelf dan meenemen.

Pim: En wie weet kunnen de studenten uit onze straat wel hun zelfgebouwde bier meenemen dan.

Fieneke: Ja, daar heb ik zin in. Consumeren is heerlijk, maar ik vind het ook wel lekker om af en toe de touwtjes in handen te nemen. En filmclub, deze keer hoeven jullie NIKS te doen. Geef je daar maar eens aan over. Geniet ervan.

no-reply@graafflorisstraat.nl'
Laatste berichten van Blogger (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.