“De Rotterdammer en vooral de Middellander zeurt graag maar vooral tegen elkaar. Dat moeten ze juist meer doen naar de gevestigde orde, zoals de gemeente. De Buiten-Beter-App wordt in Middelland nog erg weinig gebruikt.”
Aan het woord is Jos Roderkerken. Hij is sinds 3 maanden de wijkconciërge van Middelland. Tijdens het uitlaten van hond Indy zag ik hem vorige week bij de glas en papierbakken op de hoek van de Heemraadssingel/ Beukelsdijk al het er naast geplaatste afval opruimen. Het is bijzonder als iemand dat doet en toen ik dichterbij gekomen het woord wijkconciërge op zijn jas las wilde ik uiteraard meer weten van dit nieuwe fenomeen. Een afspraak voor een gesprek was snel gemaakt.

Gemeente reiniging

Jos blijkt voorheen op een wagen van de Gemeente Reiniging te hebben gereden. Tien jaar geleden is hij van de wagen gevallen toen er een treeplank afbrak. Omdat hij het werk als chauffeur grof vuil toen niet meer kon doen is hij bij de reorganisatie van de gemeente in 2009/ 2010 meewerkend voorman geworden. Van de grote wagen naar de kleine wagen, want op kantoor wilde hij absoluut niet. Vorig jaar kreeg hij weer een ongeluk, een deur tussen zijn ribben en ruggengraat, en toen was het afgelopen. “Ze wilden me nog wel houden als voorman, maar ik kan niet enkel delegeren zonder zelf mee te helpen, dan ga je zelf ook weer een bladblazer pakken.” Gelukkig kwam het fenomeen wijkconciërge van de grond en daar voelde Jos gelijk voor. “Ik ruim nog steeds wel afval van de straat op, maar niet meer in een oranje pakje maar in het blauw en ik heb gemerkt dat dat veel effectiever is. Ik heb contact met de bewoners en kan de gemeente aansturen als er weer eens een bak overvol zit. Vroeger liep ik scheldend de boel op te rapen, nu kan ik helpen het probleem op te lossen.”

Wijkconciërge

“Er was gebleken dat mensen het moeilijk vinden om een weg te vinden in de ambtenarij,” verteld Jos over de ontstaansgeschiedenis van zijn functie. “Ook wilde men meer samenhang in de wijken terughebben en zelfredzaamheid. Er is toen door de gemeente een proefproject gedaan met een persoon die als aanspreekpunt voor de mensen kan fungeren en kan bemiddelen met woningcorporaties, politie en handhavers en tevens kan letten op bijvoorbeeld overvolle vuilcontainers en de veiligheid in de wijk. Dat project is zo goed ontvangen, dat er uit alle wijken vraag kwam naar wijkconciërges. Er zijn nu 17 wijkconciërges actief in Rotterdam.”
“Wij zitten overal tussenin”, vervolgt Jos. “De mensen leren mij kennen doordat ik steeds door de wijk loop. De jas (met wijkconciërge erop) is dan belangrijk voor de herkenbaarheid.”
De wijkconciërge is in dienst van Mooi Mooier Middelland en hun pand op de hoek van het Middellandplein met de Joost van Geelstraat (het oude pand van Woonstad) is ook zijn uitvalsplek. Eind 2018 loopt het project Mooi Mooi Middelland af en daarmee ook het wijkconciërge project. Het is afwachten wat er dan gaat gebeuren.

De Wijk

In de 3 maanden dat Jos nu actief is in onze wijk kent hij al heel wat mensen. “Ik loop altijd door de wijk, groet iedereen en maak veel praatjes, ook met winkeliers. Langzamerhand wordt je zo een begrip in de wijk. Een hand opsteken als je iemand kent is al heel belangrijk. Je moet voor dit werk heel optimistisch zijn en goed met mensen om kunnen gaan.”
“Er is een grote tweedeling in Middelland. Aan de ene kant de jonge gezinnen, mensen die werken en aan de andere kant zeg maar de sociaal lagere klasse, die overal lak aan hebben en alles maar buiten of naast de bak gooien. Die roep ik dan vaak tot de orde en dat begint wel zijn vruchten af te werpen. Hiervoor heb ik samen met 2 collega’s in Beverwaard gewerkt. Die wijk was een verschrikking. Ze scoorde het laagst van Rotterdam bij de schouw (een 2). Er was totale verwaarlozing, maar na verloop van tijd begonnen mensen elkaar op hun gedrag aan te spreken en nu scoort de wijk een 4.8. Dit hopen we in Middelland ook voor elkaar te krijgen.”
Bij de de mensen die altijd op straat zijn onderscheidt Jos 3 groepen: De beroepswerkelozen, De alcoholisten c.q. drugsgebruikers en De mensen die wel willen maar niet kunnen. Onder deze laatsten rekent hij veel hangjongeren van Marrokkaanse afkomst. “Ze kunnen echt wel wat maar krijgen de kans niet. Hierboven in dit pand heeft de organisatie van Leefbaarheid veel van die jongens de kans gegeven om dit pand helemaal op te knappen en dat doen ze goed.”

Het Afval

Als het om het afvalprobleem gaat barst Jos als ex-Roteb-werker helemaal los.
“Mensen zijn vaak te beroerd om de vuilniszak in de container te gooien of een doosje doormidden te scheuren zodat die in de papierbak past. Van de naast-plaatsingen wordt 70% uit makkelijkheid gedaan. Vaak kopen mensen uit zuinigheid die hele grote vuilniszakken en die passen er dan niet in. De container is alleen geschikt voor het komo-zakken-formaat. Bijna altijd als ik een zak ernaast zie staan en vervolgens de container opentrek, blijkt die nog helemaal niet vol te zitten. Als de bak wel vol zit, bel ik de Roteb en dan komen ze hem meestal diezelfde dag nog legen.
Er is ondercapaciteit bij de gemeente. Er zijn veel bezuinigingsrondes geweest, de gemeente kan het niet meer betalen. Als ik aan de bel trek gaat dat ten koste van het ophalen elders in de stad. Daarom moeten we veel meer zelf doen. Vroeger was je verplicht je eigen stoep schoon te houden. Daar zouden we eigenlijk weer naar toe terug moeten.
Zomers is er meer afval, nu wordt het minder omdat het kouder wordt maar met kerstmis begint het weer. Alles zit in plastic verpakt. We leven in een comsumptiemaatschappij en dat krijg je er nooit meer uit, maar we zijn wel bezig om het beter te maken. Plastic scheiden is nu ook mogelijk. De bakken staan hier voor op het plein. Mensen moeten natuurlijk wel leren om het goed te scheiden, want als er zoveel procent fout materiaal in zit wordt zo’n bak afgekeurd en alsnog verbrand.”

Criminaliteit

“Ik zie vooral drugshandel. Vooral op de Heemraadssingel. Ik rij daar ook wel eens s’ avonds rond, in cognito zeg maar, en dan zie je auto’s staan waar auto’s naast stoppen met een buitenlands kenteken, die binnen luttele seconden weer doorrijden en dan weet je wel wat er gebeurd is. Ik rapporteer dat wel. Maar de bewoners moeten dat ook zelf rapporteren.”

Milieu

“Keep-it-Clean-Day hebben we in het leven geroepen. Met Opzoomeren en Mooiste winkelstraat van Nederland gebeurt er in korte tijd dan heel veel maar het is maar één keer per jaar. Voor Keep-it-Clean-Day was ik te laat om het te organiseren.”
Over de mentaliteit van de mensen ten aanzien van het milieu heeft Jos geen goed woord over.
“We zijn smerig, smerig geworden. Als je ziet wat ze in Hoek van Holland aan strandafval weghalen..We moeten ons schamen. De mentaliteit is in heel Nederland makkelijker geworden. Maar zolang wij iedereen blijven piepelen en kietelen gaat het nooit veranderen. Mensen gaan pas wat doen als ze op hun flikker krijgen.”
Toch blijft Jos positief.
“We moeten wel, want als iedereen zo blijft dan kan er net zo goed een meteoriet komen en alles uitvagen. Dan zijn we niks meer waard, dan zijn we slechts (goed) denkende beesten. Je kan wel negatief blijven, en een Rotterdammer is heel erg goed in negatief denken, behalve als Feijenoord wint dan zijn we in een keer allemaal positief, maar je kan je negatieve kijk ook omdraaien zo van ‘Je leeft, je hebt eten en je kan misschien nog op vakantie’, dan wordt alles opeens positief. Als de politiek niets meer voor ons kan doen en daar gaan we naar toe, dan zullen we het zelf moeten doen. We hebben elkaar nodig. Doe wat meer voor je medemens daar wordt je gelukkiger van.”

Brood-bakken

Tot grote ergernis van velen (vooral hondenbezitters) wordt er veel oud brood en ander voedsel door moslims in het park gegooid. Hieraan is al vaker aandacht besteed in deze krant. Ook hiermee houdt Jos zich bezig.
“Er zijn nu twee bakken geplaatst waar oud brood in gegooid kan worden en ik heb gesprekken gevoerd met een aantal vrouwen uit de moslim gemeenschap. Ze zeiden hem dat ze het voedsel niet mogen weggooien van hun geloof en daarom gaan ze de dieren voeren.”
Jos heeft ze moeten uitleggen dat er brood-bakken staan waar het brood in verzameld wordt dat terug naar de natuur gaat. Volgens Jos zijn deze vrouwen het nu aan het doorvertellen aan andere vrouwen bij de moskee. Het is een rimpel effect. Tevens is hij bezig om bij de gemeente verordening een gebodsbepaling voor elkaar te krijgen op dit soort vervuiling. De overlast van ratten en meeuwen is al verschrikkelijk.
“We gaan steeds meer naar een wereld waar alles van bovenaf gereld moet worden. Dat is wel jammer, maar misschien ook wel beter…”, mijmert hij, een zachte dictatuur kan veel meer voor elkaar krijgen, nu lopen we altijd achter de feiten aan en hebben uiteindelijk niets te zeggen omdat we gepiepeld worden door de EU…”, even stopt hij zijn woordenvloed om vervolgens het gezegde weer te relativeren met “Ach wie ben ik…”, maar dan herinnert hij het plotseling weer: “De wijkconciërge”

Het gesprek met Jos Roderkerken vond plaats op woensdagochtend 11 oktober.

Gerelateerde artikelen