Gerard Drosterij – een gedicht

door • 17 oktober 2014 • Bewoners, Kunst, Opinie

METAPROCES (WAT DOE IK HIER NU WEER?!)

Een gedicht als excuus om je over op te winden
Kwam ik hier om te werken
Of te zwemmen waar het niet mocht?

Wankelend op het nest van de afvallige waterhoen

Rotterdam 2024
Inkt neer, op ik weet niet meer hoe zij heten
Inkt neer, op die, en die, en die, en die
Inkt neer, op het pietepeuterige afgemetene
Inkt neer, op ongeveer kwart voor tien

Orde in Madagascar?
Overrijp hoereneiland, ga je schamen!

Rotterdam
Vloeibaar beton in een slacentrifuge
Heipalen, afgebrandde lontjes
Zwafelkopjes in de grond gedrukt
Stalen einders, vroege vaders
Van neolithisch art deco

STADSFRAGMENTEN (REIGERSVLUCHTEN)

Kuip, Kalifaat
Tattoos, wolkje melk
Kaneelzoete abrikozenkip

Blijdorpmest op de laatste kilometer
Heemraadsstront op de eerste

[En nu komt weer dat ‘Inkt neer’]

Inkt neer, op ambitie
Inkt neer, op die plek
Inkt neer, op conclusie
Inkt neer op stuitend gebrek

Waarom altijd de stad
Altijd die verdomde stad
Je neemt hem voor lief
Maar wil niet dood gevonden worden in Houten

Denkend aan 2024
En denkend aan de tijd van hier
Toen, toen ik dit schreef

Eiland van Brienenoord, 30 aug 2014

Laatste berichten van Gerard Drosterij (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.