Liesbeth – Zeventien

door • 7 april 2024 • Opinie

Onlangs werd mijn dochter zeventien jaar. Een leeftijd die vaak bezongen is.

Zo opent het eerste Beatle Album, Please Please met de volgende songtekst:

Well, she was just seventeen
And you know what I mean
And the way she looked
Was way beyond compare
So how could I dance with another
Ooh, when I saw her standing there

Of wat te denken van Udo Jurgens?

17 Jahr blondes Haar, so stand sie vor mir
17 Jahr, blondes Haar, wie find ich zu ihr?

Mijn dochter voelt zelf ook dat dit echt haar jaar gaat worden. Ze wil haar examen halen en dan naar de hotelschool, dat wordt smullen letterlijk en figuurlijk.

Niet lang na mijn dochters verjaardag viel er een brief in de bus. Deze brief was ondertekend door de minister van defensie bedoeld voor alle Nederlanders die zeventien jaar worden. In deze brief viel te lezen dat mijn dochter was ingeschreven voor de militaire dienstplicht, haar registratienummer stond erbij. De opkomstplicht, zo stond te lezen, zou worden ingesteld bij een dreigende oorlog.  Daar schrok ik toch wel even van. Mijn gedachten dwaalde af naar mijn grootvader, totaalweigeraar in de jaren twintig. Als overtuigd pacifist betaalde hij als zeventienjarige met twee jaar cel voor zijn principes.

Wij zijn zeventien, dat is de titel van het debuut van fotograaf Johan van der Keuken uit 1959 waarin hij zijn Amsterdamse klasgenoten in beeld bracht. Prachtige portretten van de naoorlogse generatie.  Ernstig kijkende prachtige jonge mensen, boomers zoals ze nu genoemd worden. De generatie die aan de wieg stonden van de anti-autoritaire opvoeding, baas in eigen buik, het witte fietsenplan en de popcultuur. Hun kindere – zoals ikzelf – bevinden zich in een wereld die het omgekeerde is van die idealen.

In actuele televisieprogramma’s als Kamp Koningsbrugge of Special Forces Vips worden gewone burgers en BN’ers onderworpen aan een commandotraining. Commando’s zijn de helden van vandaag, gehoorzaamheid en kadaverdiscipline populaire deugden.
En zo worden de geesten rijp gemaakt voor een volgende oorlog.

Ik kan er niet aan wennen, ik wil er niet aan wennen want ik hoop vurig dat het nooit zover zal komen. Mijn dochter is zeventien en ik gun haar de wereld, een betere. Terwijl het weer lente wordt moet ik aan de volgende dichtregels van Vasalis denken:

Ik had vergeten hoe het was
en dat de lente niet stil bloeien,
zacht dromen is, maar hevig groeien,
schoon en hartstochtelijk beginnen,
opspringen uit een diepe slaap
wegdansen zonder te bezinnen.

Laatste berichten van Liesbeth Levy (alles zien)
Vorig artikel:
 Volgend artikel:

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.