Als paddestoelen schieten ze op, de hippe tenten waar je als Graaf Florisstrater je geld goed kwijt kunt aan haverfrappucino’s, fingerfood, speciaalbieren, natuurwijn en dat soort poespas. We zouden haast vergeten dat er ook nog een ander type horeca is in deze wijk: het traditionele café. Naast een biertje en wijntje gaat het hier om iets anders: saamhorigheid, gezelligheid, verbinding, levensverhalen en een luisterend oor voor wat je op je hart hebt. Zo’n plek is Café Midland aan de Middellandsestraat 38c, ingeklemd tussen de natuurwinkel en Surinaams Chinees Afhaalrestaurant Akko.

Mila en Charlie

Ooit huisde op dit adres Café Harry International, ook beschreven door deze krant. In 2013 werd het overgenomen door horeca ondernemers Mila en Charlie. Waar de Crooswijkse Charlie in de beginjaren nog als kastelein en kroegbaas actief was, is hij vanwege gezondheidsproblemen de laatste jaren voornamelijk aan de consumerende kant van de bar te vinden. Nu is het Mila die de scepter zwaait.

Mila, van oorsprong Servisch, is een zeer ervaren barvrouw die haar sporen verdiend heeft in Café Odeon aan de Bergweg en later in het roemruchte Stappie Terug aan de overkant van waar nu Midland is.

Ze is trots op de transformatie die café Midland heeft doorgemaakt sinds zij het bestiert. Van de wilde en donkere kroeg die het was in 2012 is geen spoor meer over. De muren zijn gewit, de toiletten zijn gemoderniseerd, de inrichting is totaal anders en er zit een nieuwe pui in die meer daglicht naar binnen brengt en bij lekker weer helemaal open kan. Alleen de grote hoekige bar is hetzelfde gebleven.

Bourgondische gezelligheid

De ruiten in dezpui zijn bestikkerd met een afbeelding van een bourgondische tafereel waarin jonge mensen wijn drinken en fruit eten. De sfeer binnen is zeker dito gezellig en ontspannen te noemen is, maar toch is de stikker niet geheel representatief voor het type mens en vibe dat we binnen vinden, maar hoe erg is dat?

Van binnenuit is de stikker onzichtbaar en transparant. Gezeten aan de bar, waan je je na enkele drankjes in een kaleidoscoop, een van de grote buitenwereld afgesloten capsule, die uitzicht geeft op alles wat op de Middellandstraat voorbijloopt, -fietst, -rijdt en -tramt. 

Na een paar bezoekjes aan het café valt op hoe gevarieerd en divers de klandizie is. Aan de bar zitten vaste stamgasten als Jan, Aad, Jaap, John, Mano, Tjerk, Charlie en andere markante figuren zoals trambestuurder “Fred RET” en “Aad Schiedam” met zijn vriendin.

De tafeltjes aan weerszijden van de bar worden meestal bezet door gezelschappen van Surinaamse en Antilliaanse ouderen die elkaar hier opzoeken. Naast de ouderen is Café Midland dé ontmoetingsplek geworden voor internationale Codarts studenten.

Codarts Studenten

Ze zijn hier vaak te vinden op de donderdag- en vrijdagavonden. Ooit zijn ze hier neergestreken, om daarna vaak weer terug te komen. Eén factor daarin zal de piano zijn, die regelmatig door hen bespeeld wordt. Daarnaast is er een hele collectie aan andere muziekinstrumenten te vinden waar deze studenten soms mee aan de slag gaan: Aan het plafond hangen een banjo, een doedelzak, een accordeon, fluiten en diverse andere blaasinstrumenten.
Zo komt het hier regelmatig tot spontane muziekvoorstellingen, getuige ook de vele filmpjes die te vinden zijn op de Facebook pagina van het café.

Goedkoopste café van Rotterdam

Mila denkt dat het daarnaast ook de lage prijzen zijn die dit café aantrekkelijk maakt: een flesje Heineken of Hertog Jan kost hier slechts €2,00. Een glas wijn heb je al voor €3,50 en een goede borrel kost €2,50, waarna Mila mij het verschil tussen een gewone en een goede borrel laat zien.

Met deze prijzen is Midland het goedkoopste café van Rotterdam, zo beweert Mila, en toch geheel schuldenvrij. Het lukt haar de prijzen zo laag te houden door goedkoop in te kopen en weinig personeel te hebben. Goed barpersoneel is sowieso heel lastig te vinden, vertelt ze. Met haar 69 jaar draait Mila de meeste bardienst gewoon zelf.

Op mijn vraag waarom ze niet met pensioen gaat, heeft ze niet direct een antwoord. Ze is niet het type om achter de geraniums te gaan zitten. Later op de avond vertelt ze lachend dat ze het weet, “ze wil langer doorwerken dan haar moeder”. Die heeft in het voormalige Joegoslavië 48 jaar lang gewerkt waarop de burgemeester en de pers langskwamen en zij een lintje kreeg als langstwerkende vrouw van het land. De pensioenleeftijd was daar in die tijd niet zo hoog.

Jan

Op de middag waarop ik het café bezoek bespreek ik met een aantal stamgasten wat Midland voor hen betekent. Allereerst spreek ik Jan Latooy uit de Graaf Florisstraat waar hij al sinds 1957 woont. Hij is al eens geïnterviewd voor de rubriek Vanouds in een tijd dat hij veel in het inmiddels verdwenen café Henegouwen kwam.

Jan beschouwt Midland als zijn tweede woonkamer. Je kunt er rustig aan de bar zitten en ook al zeg je helemaal niks, je voelt het contact met anderen en je bent niet alleen. Er is warmte en mensen zijn eerlijk tegen elkaar, waarbij er uiteraard wel eens rake dingen gezegd worden. Dat is altijd beter dan achterklap, vindt hij. Sommige mensen echter, gaat hij verder, waarderen zijn eerlijkheid niet altijd. “Die hebben tenen zo lang als de tong van een vlinder. “

Aad

Na Jan kom ik uit bij stamgast Aad. Aad is een geboren en getogen Delftenaar. Jaren geleden ging hij vaak vanuit Delft met een maatje op stap in Rotterdam. Zo kwamen ze op een gegeven moment uit in Rotterdam–West. Uiteindelijk is Midland Aads huidige stamcafé geworden. Het stukje OV-en vanuit Delft neemt hij op de koop toe. De diversiteit en het verschillend pluimage van de gasten hier bevalt hem goed. Hij houdt van kleurrijke mensen. Dat grijpt terug op zijn werkzame leven waarin zijn makkelijke omgang met mensen een rode draad vormt in de diverse banen die hij gehad heeft. In de laatste betrekking voor zijn pensioen was hij conciërge van het Mondriaan college in Delft. Met smaak vertelt Aad over zijn omgang met de ‘moeilijke’ jongens waarop hij toen soms moest toezien en waarvan hij enkele nu nog wel eens terugziet.

John

Dan kom ik uit bij John, voormalig zelfstandig assurantiënadviseur en één van de dagelijkse klanten, sinds 2013. Het café betekent heel veel voor hem. Het is meer zijn huiskamer dan zijn eigen huiskamer. Er is saamhorigheid onder de klanten. Er komen hier veel verschillende nationaliteiten en culturen, en ze komen allemaal voor hetzelfde: de onstpannen sfeer en de gezelligheid. Mensen zijn hier direct tegen elkaar, maar wel met respect. 

Zelf heeft hij veel respect voor Mila. Hij roemt haar vakkundigheid als barvrouw, en dat is niet voor het eerst sinds ik hem ken. Waar het even kan, steekt John een helpende hand uit. Toen Mila onlangs op bezoek ging bij haar zus in Servië heeft hij het café gedraaid, tien dagen lang, samen met barman Leo… 

Leo

Zo komen we uit bij Leo, één van de bekendste kroegtijgers van Rotterdam-West. De flamboyante Leo is niet alleen een veelgeziene klant maar stond ook bar in menig café in deze buurt. In één van mijn eerste café recensies in 2014 trof ik hem al. Tot zeer recent stond Leo ook bij Midland achter de bar maar hieraan is een einde gekomen na een ruzie waar menig bargast de mond nog van vol heeft.
Leo zien ze hier voorlopig niet meer terug, zo is de stemming, maar hem kennende duikt hij vroeger of later wel weer op.

Onruststokers

Eén type gast wordt hier niet getolereerd en dat zijn onruststokers, mensen met een ‘volle neus’ en andere drugsgebruikers. Mila herkent deze types gelijk (aan hun ogen) en zet ze er spijkerhard uit. In de zeldzame gevallen dat haar duidelijkheid niet genoeg doordringt, schieten de stamgasten te hulp zoals blijkt uit de verhalen van  John, die in geuren en kleuren vertelt over de fysieke confrontatie met een forse snuiver die als een tuimelaar omhoog bleef komen maar uiteindelijk het onderspit moest delven en buiten op de stoep beland is. 

Uiteindelijk beland ik ook op de stoep, enigszins beneveld en met een hoofd vol verhalen. Café Midland kan ik zeker aanraden, al was het maar als tussenstop onderweg naar de Dirk. Tip: bezoek Café Midland vóórdat je je boodschappen doet en niet erna. Je blijft er namelijk zo maar een paar uur hangen en dan ontdooit de diepvriesspinazie in je boodschappentas. 

Gerelateerde artikelen

• 

  Portugália Tasca – een stukje Portugal in Middelland

• 

  Bar Simon

• 

  Wijnbar FOU