Is er leven na de Graaf Florisstraat?

door • 13 december 2016 • Bewoners

Het lijkt verleidelijk, je huis aan Amsterdammers verkopen om met de vette winst ergens anders te gaan wonen. Ik ben nu bijna vier maanden weg, en ik zeg: doe het niet!

Je houdt het namelijk niet voor mogelijk wat je zoal gaat missen.

Die bomen natuurlijk, denk je nu. Nou, die boordenvol schijtende meeuwen en duiven zittende schaduwmakers heb ik nog voor geen moment gemist. Vanuit mijn nieuwe huis in het Schipperskwartier in Antwerpen heb ik tenminste vrij uitzicht op een middeleeuws kerkje en kan ik ongehinderd de straat in de gaten houden. Geen boom in de verste verte te zien.

Nee, wat ik het eerste miste aan de Graaf Florisstraat waren de geluiden. De stadse mengeling van pratende buren, gillende schoolkinderen, politiehelikopters, verbouwende Polen, af en toe een hysterische junk in de nacht en zelfs het vermaledijde draaiorgel op zaterdag. Dat alles fijn getuned met een unieke combinatie van galm en demping. Het lijken nu misschien kleine ergernissen, maar besef dat het een typisch Graaf Florisstraat-geluid is: er bestaat geen enkele straat met zo’n vreemde, maar voor bewoners zo’n overbekende geluidmix. Eervolle vermelding voor de zangvogels natuurlijk, de kers op de taart van de Graaf Florisgeluiden.

Klaag je dat je je auto/motor of fiets helemaal op de Heemraadssingel moet zetten? Of dat de ouders van de kinderen op de Internationale School de straat blokkeren? Kniesoor. Je mag en kan tenminste de hele dag in de straat of buurstraat staan, voor weinig tot geen geld. Waar ik nu woon mag je max 3 uur staan op 1 van de 5 publieke parkeerplaatsen op ca 100 bewoners. Je wordt hier geacht een private parking te hebben. De straat is net zo breed als één stoep in de Graaf Florisstraat, zo handig voor laden/lossen spelende kinderen! Nee, de Graaf Florisstraat is, op de Maliebaan in Utrecht na, de meest luxueuze, flexibele en best georganiseerde openbare ruimte van Nederland. Je merkt het gewoon niet meer, omdat luxe snel went.

Ramen. Nog zo’n ding. Is niet persé uniek aan de Graaf Florisstraat, maar kijk voor de grap eens door al die ramen op de begane grond. Keigezellig! Zeker met deze donkere dagen rond Kerst. Je ziet (ruikt) wat mensen eten, je ziet kinderen spelen, ZZP-ers zwoegen en bankhangers chillen, soms omringd door sfeervolle lampjes en slingers. En zodra je zelf thuis bent, verander je van gluurder in een begluurde. Ik heb in de 11 jaar dat ik in de Graaf Florisstraat heb gewoond minstens zoveel ‘aanloop’ gehad als 20 jaar in Brabant: mensen zagen door het raam dat ik thuis was en kwamen even op de klep vallen. Klein Brabant. Hier in Antwerpen verklaren ze me voor gek dat ik mijn melkglazen ramen en de garagepoort vervang door helder glas. Rare Hollander. Geen Vlaming zal zijn huis blootstellen aan vreemde blikken, ja, tenzij hij iets te verkopen heeft.

De Graaf Florisstraat is eigenlijk een heerlijk groot nest voor jonge en oud, groot genoeg om elkaar van veraf te bekijken maar knus genoeg om elkaar van dichtbij te kunnen besnuffelen. Mijn straat, buren en vrienden in dat nest mis ik; het is niet langer mijn nest.
Weten wat je mist is echter niet zo erg zolang je er nieuwe fijne ervaringen en kansen voor terugkrijgt. Ik zit hier middenin de verbouwing van mijn begane grond tot kantoor annex cinema, waar ik vanaf februari films wil gaan vertonen. Vanavond komt mijn lief thuis en zitten we lekker burgerlijk op de bank voor de gashaard. Gisteren ben ik naar het hippe cultuurcentrum Het Bos geweest, hier rechts de straat uit. En links de straat uit, voorbij de hoeren, ga ik zaterdag naar een prachtig galerie-museum, net naast mijn aardige kapper. Vooruit het raam uitkijkend zie ik het MAS, omringd door een zee van restaurants, achter ons zitten minstens vier frietkotten (één met kapsalon) en als ‘s avonds de rust en donkerte over de stad valt, voel je de Middeleeuwen als een deken om je heen en prijs ik me gelukkig.

Fietsend door de Graaf Florisstraat, zie ik altijd spontaan minstens 1 buurman/vrouw, die mij dan gewoon begroet, alsof ik nooit weg ben gegaan. Vandaar mijn dringend advies: alsjeblieft, ga niet weg uit de straat. Houden jullie de straat warm, ik hou de straat in mijn hart, en zo blijft de Graaf Florisstraat de fijnste straat die er is.

wies@urbanunlimited.nl'
Laatste berichten van Wies Sanders (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.