Barhangen in Café De Oude Spreuk

door • 26 september 2012 • Horeca en Winkels

Deze keer bespreek ik voor jullie café de Oude Spreuk. Dit café ligt aan de Vierambachtstraat 3, in het eerste pand aan je rechterhand nadat je de afslag naar de Burgemeester Meinesz bent overgestoken. Vlak bij de GFS, maar wel echt een ander buurtje toch.

De Oude Spreuk is een soort uitbouw van Eetcafé Oranje op het hoekje, dat vorig jaar nog Wat-de-Pot-Schaft heette. Dit eetcafé en De Oude Spreuk werden tot twee jaar geleden samen gepacht door Coby, een lokale horeca onderneemster. Eén van haar oud werknemers is Leo, toenmalig kok bij Wat-de-Pot-Schaft maar inmiddels barman bij Café Henegouwen aan het begin van de GFS. Van hem hoorde ik even geleden dat Coby plots overleden was, en hem zonder zijn achterstallig salaris had achtergelaten. Dramatisch natuurlijk. De eigenares van café Stappie (Terug), ook een begrip in Middelland, was onlangs ook al doodgebleven.

Tijdens mijn eerste sfeer- en bierproeverij bij de Oude Spreuk vernam ik echter tot mijn grote verbazing dat Coby helemaal niet dood is! “Coby is een hele slimme dame”, wist de huidige uitbater, en “hartstikke levend”. Ze heeft een soort verdwijntruc uitgevoerd, zo bleek wel, en is ver weg verhuisd, helemaal naar Zuid.

Nu wordt het café gerund door Anita, die ook de Kleine Witte heeft, het café op de Kruiskade tussen Snackbar Has en coffeeshop Bellamy. Dat is alleen overdag open en ’s avonds staat zij, of één van haar werkneemsters, in de Oude Spreuk.

Anita, van oorsprong turks, echte naam Aisu, is al twintig jaar in de Rotterdamse horeca actief en bekijkt de zaken met een nuchtere blik. Na Coby’s aftocht is het café dicht geweest en het kost nu weer tijd om een klandizie op te bouwen en de boel rendabel te maken. Ze maakt zich weinig druk om rustige avonden. Het eetcafé dat er vroeger bij hoorde heeft ze niet overgenomen. Dat vond ze te riskant in een straat waar in zo’n beetje elk pand reeds een snackbar huist. Het eetcafé wordt nu door een Turk gerund die, zo doet de naam ‘Oranje’ vermoeden, vooral mikt op de Nederlanders in de wijk.

Onder Coby’s hoede claimde de Oude Spreuk het goedkoopste café van Nederlands te zijn met bier voor 1,20 en jonge jenever voor 1,50. Die lijn heeft Anita niet doorgezet maar een jonkie (Ketel 1) kost nog steeds maar 1,50 en ze heeft ook een whiskey voor 4,00 maar dat zijn de lokkertjes. Asbakken staan ook hier nog gewoon op tafel, zoals trouwens bij zowat elke kroeg in onze buurt.

Over de klandizie van dit café kan ik na mijn paar bezoekjes weinig zeggen. Er lijkt niet veel samenhang tussen te zitten en voornamelijk te bestaan uit toevallige aanloop. Geen duidelijke groepen of culturele verbanden. Wel een paar keer het opdringerige typ alcoholist waargenomen, dat de wens vertoont aan een gesprek deel te nemen maar daar niet meer toe in staat is. Een dronken Surinaamse dame die met haar bierfles als microfoon de andere gasten tot een playbackduet probeert te verlokken. En pro-deo advocaat Henk die met behulp van een klein slootje wodka zijn zaken van zich af probeert te zetten, wat nooit echt lijkt te lukken. Veel meer bijzonders heb ik niet gezien.

Gastvrouw Anita had een tijdje de eer om de groep ouden van dagen die elke zaterdagmiddag in onze buurt op stap zijn te mogen ontvangen. Maar deze groep hangouderen is weinig honkvast en zit nu weer in de Koperen Toog. De ouwetjes gaan in ieder geval nooit meer naar Harry International nadat ze daar onlangs tijdens een politie- inval allemaal tegen de muur zijn gezet en gefouilleerd op drugsbezit.

Nederlands te zijn met bier voor 1,20 en jonge jenever voor 1,40. Die lijn heeft Anita niet doorgezet maar een jonkie (Ketel 1) kost nog steeds maar 1,50 en ze heeft ook een whiskey voor 1,50 maar dat zijn de lokkertjes. Asbakken staan ook hier nog gewoon op tafel, zoals trouwens bij zowat elke kroeg in onze buurt.

Over de klandizie van dit café kan ik na mijn paar bezoekjes weinig zeggen. Er lijkt niet veel samenhang tussen te zitten en voornamelijk te bestaan uit toevallige aanloop. Geen duidelijke groepen of culturele verbanden. Wel een paar keer het opdringerige typ alcoholist waargenomen, dat de wens vertoont aan een gesprek deel te nemen maar daar niet meer toe in staat is. Een dronken Surinaamse dame die met haar bierfles als microfoon de andere gasten tot een playbackduet probeert te verlokken. En pro-deo advocaat Henk die met behulp van een klein slootje wodka zijn zaken van zich af probeert te zetten, wat nooit echt lijkt te lukken. Veel meer bijzonders heb ik niet gezien.

Gastvrouw Anita had een tijdje de eer om de groep ouden van dagen die elke zaterdagmiddag in onze buurt op stap zijn te mogen ontvangen. Maar deze groep hangouderen is weinig honkvast en zit nu weer in de Koperen Toog. De ouwetjes gaan in ieder geval nooit meer naar Harry International nadat ze daar onlangs tijdens een politie- inval allemaal tegen de muur zijn gezet en gefouilleerd op drugsbezit.

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.