Kids in the Street: Julian

door • 25 juni 2013 • Bewoners, Kinderen

Dat ging bijna fout, want dacht uw reporter dat hij te maken had met Jan van Breda, wat een slechte binnenkomer, want het is natuurlijk Julian van Breda. Tsja, wie wil er nou Jan genoemd worden als je Julian heet…? Gelukkig werd ik niet de deur gewezen, fffff…. was even spannend hoor. Welke school hij zit? Jawel de Montessorischool, what else..(=engels, Julian, maar dat heeft deze slimme rakker vast al in de gaten), 9 jaar oud, in groep 5. Wat er leuk is op school? Te veel om op te noemen, maar wat dacht je van het extra hoekje op het schoolplein, een soort geheim plekje, waar de juffies altijd staan te roken, daar kunnen we lekker stoeien en andere stoute dingen doen? Dacht ik dan…stiekem. En dan is er nog een heel klein skatebaantje, maar is een beetje gedoe wie daar nou op mag, met steppies of met skateboards. Julian gaat voor de steppies, die zijn veel veiliger, dat kon ik wel zien aan hoe hij kwam aanscheuren bij hem voor de deur. Maar zijn favoriete bezigheid is toch wel….het schrijven van griezelverhalen, natuurlijk wel pas als zijn werkjes af zijn. Emma en Job spelen daarin de hoofdrollen, zijn eigen moeder een kleine bijrol, dat toch wel! En dat alles omdat Julian de ambitie heeft om schrijver te worden, geweldig, niet alleen om het te willen, maar ook om nu al verhalen te schrijven, dat gaat wat worden later! In de straat heeft hij veel vrienden, ik had niet anders verwacht, o.a. bij het kookclubje in 88A. Enthousiast wordt vervolgens het hele menu opgesomd, mmmm…jammer dat ik er niet bij was, maar wat denk je van toversoep…? Een griezelschrijver die toversoep maakt, wat een mooie combinatie, al zou ik zelf eerst een ander laten proeven, je weet maar nooit. Als intermezzo komt ineens een hele verzameling wandelende takken op tafel, groot en klein, allemaal snoepend van blaadjes klimop. Fascinerende beestjes en wie er een paar wil hebben, meld je op nr 67a en je krijgt een wandelend takkenbosje mee!

Het is een leuke straat, zo vindt Julian, maar een paar dingen mogen ook anders: stoepen schoner, het Hotel aan de overkant hoeft niet dicht hoor, maar soms wordt er vast en zeker in drugs gehandeld en dat moeten we niet hebben, de huizen zouden wel eens gecontroleerd mogen worden op wie er allemaal in woont, want het huis naast Julian is maar een beetje onduidelijk, wie er wonen en met hoeveel. Tot slot krijgt de huisbaas er van langs, die mag wel eens beter zorgen voor een droge kelder en een nieuw raamkozijn!

Julian doet ook veel aan sport, zwemmen, tennis en zijn favoriete sport…judo, binnenkort examen voor de gele band, dus huisbaas, kijk maar uit, als Julian je straks in de houdgreep neemt…

En na de zomervakantie neemt hij ook nog eens gitaarles, wat een alleskunner! Waar haalt hij de tijd vandaan, want bijna de helft van de kamer is gereserveerd voor een geweldige verzameling Lego, en daar weet hij ook wel raad mee, de treinen reden over mijn schoenen!

Het mooiste huis in de straat is toch echt het Chinese bejaardentehuis, vindt Julian, al heeft hij nog wel een paar andere favorieten, hij kijkt goed rond , dat is wel duidelijk. Dat muurtje voor dat huis, dat geeft een veilig gevoel en binnen is het ook knus, met grappige kamers, zijn vriend Anthony woont daar bij zijn opa en oma, dus hij komt er regelmatig binnen.

Nou Julian, bedankt voor het interview, je gaat het helemaal maken en ik kan niet wachten tot je eerste griezelverhalenboek in de winkel ligt…Succes!

Laatste berichten van Tony Steenbreker (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.