Kids in the street: Franka

door • 17 oktober 2014 • Bewoners, Kinderen

Na al die jongens met hun sterke voetbalverhalen eindelijk weer eens een meisje, of is het al een jongedame…? Franka van 80a. Ging ik tot nu toe altijd bij de jongens thuis op bezoek, Franka kwam bij mij langs, zelfbewust en klaar voor het volgende interview in de serie “kids in the street”.

franka2En eindelijk ook weer eens iemand die niet (meer) op de Montessorischool zit, maar in de eerste klas van het Erasmiaans Gymnasium, ze is dan ook alweer 12 jaar, heel wat ouder dan die voetbalboys uit de straat, die ze natuurlijk wel kent van het schoolplein en uit de straat. En dat Erasmiaans schept direct een band, want, kon ik niet voor me houden, ik heb daar ook op school gezeten, alleen, waar blijft de tijd, meer dan 50 jaar geleden! Kwam ik daar min of meer toevallig terecht, omdat mijn schoolhoofd destijds dat wel een goed idee vond, zo niet Franka, voor haar lijkt het een bewuste keuze. Want, wat vindt ze het leukste vak…? Latijn, nou , dan ben je op het Erasmiaans echt op het goede adres! Het puzzelen, hoe de zinsopbouw in elkaar zit, wat bij elkaar hoort en wat niet, dat is zo spannend aan die taal, heel anders dan Nederlands, wat ze overigens ook een leuk vak vindt.
Of het ook allemaal goed gaat, tsja, dat is nog niet te zeggen , hoewel de eerste SO’s ( 50 jaar geleden heette dat repetities, maar dat terzijde…) wel goed gingen. Voor gym had ze in ieder geval een 9.7, het hoogste cijfer van de klas, hardlopen, daar is ze een kei in, dat zegt misschien iets over haar ambitie…?. En nou maar hopen dat je voor Latijn ook zo hoog scoort…ooit  lukte mij dat maar moeizaam. Of ik er nog wat vanaf wist, vroeg ze slim…nou, neen, eigenlijk weinig, zeg maar rustig, verontrustend weinig, maar ik heb zo maar het idee dat dat bij Franka anders gaat lopen.
Vervelende vakken? Nou nee, zou ze niet zo weten, alhoewel…tekenen, daar is ze niet zo’n liefhebber van…ze houdt meer van lezen, dat geeft meer rust dan tekenen. Ieder kind in het eerste jaar op haar school heeft tegenwoordig een I-pad, boeken zijn er nauwelijks meer bij, je krijgt er alleen een beetje vierkante ogen van…toch beter dan 5 kilo boeken op je rug, dacht ik stiekem, heb er nog rugklachten van…   Op school is er trouwens wel een fijne sfeer, in de pauzes mag er bijvoorbeeld op de piano gespeeld worden die ergens op een verdieping in het trappenhuis staat, dat klinkt heel leuk. Het gebouw zelf spreekt Franka ook erg aan, qua indeling en uitstraling.
Over de toekomst heeft ze ook al nagedacht, want wat ze later wil worden…eerst advocaat en vervolgens rechter. Opkomen voor mensen die te maken hebben met ingrijpende beslissingen, zoals uithuiszettingen. En als ze dan veel ervaring heeft, dan wil ze rechter worden, dan kan ze haar mensenkennis opgedaan als advocaat verder gebruiken en verbeteren.  Wat een mooi streven, wat een mooie ambitie.

Natuurlijk doet ze ook aan sport, wat dacht je dan! Atletiek op de Nenijtobaan, hardlopen en dan lange afstand is haar favoriet, misschien ooit een marathon, moet ze nog even over nadenken. Nu loopt ze al samen met haar moeder 7 km , over de Erasmusbrug en weer terug. Dus , die marathon, die gaat er komen, zeker weten!
En verder zit ze ook op paardrijden, contact met je paard, goed luisteren naar elkaar, dat maakt paardrijden zo mooi. Nu rijdt ze op een witte pony, met de illustere naam Pipo, nee nee, het is geen clown, maar hij is wel wit. En witte paardjes worden snel vuil, dus dat is dubbel poetsen geblazen. Dressuur vindt ze ook leuk, maar springen, daar is Pipo niet zo’n meester in, hij struikelt al snel over zijn eigen benen. Muziek maakt ze zelf niet , maar laatst is ze met haar vader naar de Doelen geweest, de film Gladiator, met livemuziek, dat was wel cool…

De straat vindt Franka heel leuk, er wordt veel gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Maar als ze het voor het zeggen zou hebben , dan zou er onmiddellijk een bibliotheek in de straat komen, een paar stappen en dan rekken met boeken…oh , wat zou dat fijn zijn! Jaja, ze zijn er nog, jongedames die nog verlangen naar een boek, mooi toch? Ze is echt van alle markten thuis…Latijn, boeken, hardlopen, paardrijden, wat een mooie mix!

Nou Franka, als je niet weet wat je wil, dan kom je nergens, maar jij weet heel goed wat je wil en dan ga je dat bereiken,  dat gaat je lukken, zoveel is zeker , succes met die verre, maar mooie tocht. Bedankt voor dit interview.

Laatste berichten van Tony Steenbreker (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.