Aad is een bedeesde wat oudere man met wit haar en dito snor, die mij toen ik hem voor het eerst zag aan de componist Reinbert de Leeuw deed denken. Geregeld zag ik Aad het afgelopen jaar langzaam over de singel lopen en Zoron, een boxer van 12 jaar oud, sjokte in hetzelfde tempo met hem mee.
De hond had een nekhernia waardoor de coördinatie van de voorpoten niet goed meer was en hij moeite had met lopen. Hij struikelde eigenlijk meer dan dat hij liep en ook aan zijn kop was te zien dat iets hem parten speelde. Indy had echter een helende werking op Zoron. Zodra de boxer het speelse jonge hondje zag kon hij zijn handicap geheel vergeten en begon hij in zijn enthousiasme zelfs weer te huppelen. Deze speelse spastische vertoning van zijn hond maakte op haar beurt Aad weer blij.
Hij vertelde me dat sinds hij die hond had nooit meer een dag ziek is geweest. “Dat komt door de buitenlucht”, vertrouwde hij me toe.
Enkele maanden geleden zag ik Aad alleen over de singel lopen. Zoron was overleden. Twaalf jaar gewoonte is er niet zomaar uit natuurlijk, daarom was hij er toch maar uit gegaan. Hij vertelde me dat hij wel weer een hond ging nemen, natuurlijk een boxer, maar dat de tijd er nog niet rijp voor was.
Tot die tijd maakt Aad zijn rondjes zonder hond.
Sinds 2010 schrijft hij voor deze krant.
- Wie was Graaf Floris nou eigenlijk? - 4 april 2020
- Indy en de Hazewindhond - 19 december 2019
- Op Stap Met Indy – Dushi - 27 oktober 2019
Herfst in de Graaf Florisstraat Volgend artikel:
Op stap met Indy – De Brug
