Orphi! Hierrrrrrrr. Orphiiii! Orphiiiiiiiiiiiiiiii! – Roepende Buren
De kans dat je deze naam hebt gehoord als je in de GF of omgeving woont, is heel. Erg. Groot.
Met een uiterlijk van extreem hoog knuffelgehalte en een bijna Golden Retriever achtig enthousiasme wanneer hij zijn baasjes of kindjes ziet, lijkt Oortje een perfecte familiehond.
En tussen ons: dat is hij ook zeker. Maar als deze schattige 25 kilo’s iets zien zoals een kat, konijn, een duif op onze gevel, of op brood afvliegende meeuwen aan de overkant van de straat; is het gaan met de banaan en – je raadt het wel – heel hard roepen!
Zelfs met zijn 11 jaar is deze mooie maar niet echt definieerbare mix van herder en Irish setter in jacht-modus namelijk niet bij te houden voor de toch relatief sportieve baasjes. Menige malen waren we erg blij met de bakfiets als achtervolgingsmiddel!
Eén keer is het toch goed misgegaan: Oor was het er niet mee eens, dat alleen de vogels het brood mochten krijgen dat aan de overkant van de singel werd weggegooid.
Gevolg: een sprintende hond die de Vierambachtstraat overstak en door een auto werd aangereden. Gelukkig bij een ongeluk: alleen een enkele kneuzing. Toch maar aan de riem houden.
Van Laconias naar Rotterdam
De obsessie met eten is natuurlijk ook niet gek voor een beestje dat zijn gehele eerste jaar op straat en daarna in een groot roedel in Griekenland heeft geleefd. Gelukkig werd hij relatief snel opgevangen door de betrokken local Antonia, die ons met alle liefde ging adviseren welk diertje uit haar shelter zij de meest geschikte vond voor onze werk- en leefsituatie.
Omdat wij veel zouden lesgeven en repeteren met de hond erbij, viel Antonia’s keuze snel op een lief, wit en voor de puppies in de shelter ontzettend zorgzaam teefje, genoemd Fofò. We gingen haar op de website bekijken maar opeens viel ons oog op een grote, lompe, drukke puber-reu die wild door de weilanden huppelde vol vreugde om Antonia te zien. Een ongeleid projectiel!
Mijn hoofd zei: Fofò maar mijn hart koos Orpheus.
Hondenvriendjes
Als new kid (puber) on the block maakte Oor snel (honden)vriendjes aan de singel. Alle maten, soorten, kleuren… het was zo gezellig dat we ter gelegenheid van zijn 1 jarig jubileum in Nederland zelfs een honden’speeltuin’ gingen afhuren zodat alle honden samen konden spelen. Een feest was het!
Nu als senior wordt hij (misschien net als wij mensen?) wat kieskeuriger wat zijn maatjes betreft. Maar één vriendje, Tuncstan, heeft toch echt op zijn oude leeftijd nog Oortje’s hart veroverd. De liefde was zo groot, dat Oor zelfs regelmatig bij open tuindeuren ontsnapte om ongeveer 15 tuinen verder zijn vriendje door diens terrasdeuren te groeten. Helaas ging Tuncstan ook een keertje oversteken met minder geluk. Nog elke keer dat we aan zijn huisje voorbij lopen, snuffelt Oor even aan de deur van zijn overleden en erg gemiste hondenmaatje.
Nomen est Omen
Pas nadat we het contract met de Griekse stichting voor straathonden hadden getekend realiseerden wij ons, naar welke character uit de Griekse mythologie hij is vernoemd:
Orpheus was een begaafd musicus, dichter en zanger.
Hij is dan ook een graag geziene gast bij onze muzieklessen: Passievol joelt hij mee met de zangoefeningen van Katharina en haar leerlingen. Om maar te zwijgen over zijn gevoel voor ritme tijdens de gitaarlessen van Edmond wanneer hij met zijn staart als een volleerd drummer de maat houdt door tegen de grond te tikken.
Van enig kind naar verwaarloosd kind
Oor gaat overal mee naartoe: optredens, familiefeesten, vakanties. Een soort van kindje. Maar hoe zou het zijn met de komst van echte kindjes? En hoe zou de volgorde eerst hond, dan kinderen uitpakken? Spannend vonden we het! De kinderen die we met hem op straat tegen kwamen vond hij helemaal niks. Veel te onvoorspelbaar, veel te druk!
Ondertussen moeten we meer de hond voor de kinderen beschermen dan andersom. Oor kent zijn plek in de roedel heel goed en houdt het liefst iedereen bij elkaar. Een wandeling met het hele gezin is voor hem niet per se relaxed: de kinderen fietsen voor en alle kanten op en als dan nog iemand – b.v. met de bakfiets – even weg moet, is de stress groot!
Aandacht en liefde is er heel veel voor hem, maar van al die urenlange dagelijkse strand en boswandelingen, die we voor de komst van de kinderen maakten, kan hij alleen nog maar dromen.
Alhoewel – misschien moeten wij weer met wat grotere wandelingen beginnen, nu dat de zomervakantie eindelijk is aangebroken en de kinderen allebei langere afstanden kunnen afleggen.
En als ze moe zijn, gaan we lekker op pad met de bakfiets. Geen achtervolging maar de hond en de kindjes knus samen. Het enige geroep wat je dan hoort, ben ik, Katharina, hard zingend en alle buren die ik ken luid groetend. We blijven wel muzikanten, he?
Tot in de straat, johoeee!
Dit waren mijn gedachten toen ik voor de eerste keer als studente door de Graaf Florisstraat liep op weg naar medestudenten die onderhuurden; niet wetende, dat ik een paar maanden later zelf in de straat zou komen wonen. Twaalf jaar, een verhuizing binnen de straat en heel wat andere ontwikkelingen verder woon ik met Edmond, onze twee dochters en hond heel graag in deze kleine dorpse oase midden in de grote stad. Als uitvoerende en docerende muzikante geniet ik enorm van alles wat de stad te bieden heeft (en stiekem ook van de gelijkenissen tussen Rotterdam en Berlijn, mijn hometown).
Zal teksten schrijven voor de Telegraaf Floris heel erg anders zijn dan liedjes schrijven? Ik hou jullie op de hoogte!
- De Graaf Florisstraat op Instagram! - 12 oktober 2024
- Picknicktafels – een vloek of een zegen? - 12 oktober 2024
- Wie is dit dier? - 13 juli 2024
Geslaagd! Volgend artikel:
FeestWeek Middelland
