Jeroen – Het imago van de profeet

door • 15 oktober 2016 • Opinie

dsc_2707“Wees goed voor je moeder”, stond er afgelopen zomer in vette letters op een billboard bevestigd aan het elektriciteitshuisje op de kop van de Heemraadssingel bij de Beukelsdijk met daaronder “Profeet Mohammed” en daar weer onder “De Boodschapper”. Vervolgens een verwijzing naar een Facebook account en in een soort stempelraam “project van stichting Tasmin”.

“Duhh, wat een open deur, en dat voor een profeet”, was het eerste wat in me opkwam, “Ik denk niet dat er een zinnig mens op de wereld rondloopt die niet vindt dat je goed moet zijn voor je moeder.”
Waarom irriteerde deze algemeen erkende waarheid hier toch zo? Vanwege de overbodigheid van de boodschap of de aanmatigende toon ervan? Ik probeerde me een situatie voor te stellen wanneer deze zin wel zou kunnen:

dsc_2457Een vader vertrekt voor een paar dagen (of beter voor langere tijd) van huis bijvoorbeeld voor zaken, of dramatischer, om een gevangenisstraf uit te zitten of (in het geval van een soldaat of geheim agent) een speciale missie uit te voeren waarbij zijn eigen leven op het spel staat (vul maar in), en zegt bij het weggaan tegen zijn kind(eren), die mogelijk doorgaans een beetje dwars is (zijn), maar dat hoeft natuurlijk niet, “Wees goed voor je moeder!” Als het een zoontje betreft zou hij er zelfs aan toe kunnen voegen: “…want jij bent nu de man in huis”, om hem enige verantwoordelijkheid mee te geven. Een Hollywoodfilm scène bij uitstek.

Hoewel een andere formulering meer voor de hand zou liggen (Pas goed op je moeder/ Zorg goed voor je moeder/ Wees aardig voor je moeder/ Doe wat mama zegt) krijgt zelfs het gebruikte citaat door deze dramatische context waarde en betekenis en wordt de pathetiek ervan gebillijkt.
Zonder die context en tegen jan-en-alleman gericht wordt het als betuttelend en onnozel ervaren. Toch heeft de stichting Tasmim met deze reclamecampagne imagoverbetering van de profeet Mohammed en de moslims in het algemeen voor ogen. Op hun website lezen we:

Met het project “De Boodschapper”, willen wij advertentie campagnes gaan opzetten zowel lokaal als internationaal om een positieve bijdrage te leveren aan het imago en naam van de meest invloedrijke persoon in de geschiedenis en de profeet van de Islam, Mohammed (vrede zij met hem) inclusief moslims in het algemeen.

 

Het kan natuurlijk zijn dat de stichting met dit gekozen citaat het vrouwonvriendelijke imago van de islam enigszins wil ontkrachten. Tenslotte is de moeder ook een vrouw, en de profeet roept hier immers op om goed voor haar te zijn, wat dat dan ook moge inhouden.
Goed zijn voor je moeder is echter toch iets anders dan de vrouw als gelijkwaardig beschouwen en behandelen, wat in onze moderne maatschappij de norm is. Respectvolle behandeling van de vrouw betekent ook (in het geval van de westerse vrouw) haar niet voor hoer uitschelden en wanneer nodig een hand geven. Om dit te bereiken zal er hier en daar wel wat herziening van de normen en waarden van de islam moeten plaats vinden, maar ik kan de stichting verzekeren, dat elke poging daartoe een veel positievere bijdrage zal leveren aan het imago van de profeet en de islam dan een advertentiecampagne met archaïsche spreuken.

gedumpt-eten-aan-de-heemraadssingelEen andere islamitische leefregel, waar veel parkbezoekers en hondenbezitters uit onze straat en omgeving direct last van hebben, luidt ongeveer als volgt: “Overgebleven (niet geconsumeerd) eten moet teruggegeven worden aan de natuur. ”
Ik weet niet zeker of dit wel een officieel gebod is en zo ja of de formulering juist is, maar zo is het via via tot mij gekomen als excuus waarom vele moslims hun restanten aan eten op het gras en in de bosjes langs de Heemraadssingel dumpen. Vast staat wel dat het hier een alom gepraktiseerd gebruik betreft.
De regel klinkt mooi en ik kan me zo voorstellen dat zoiets in een boerensamenleving met veel buitenruimte geen enkel probleem is, maar we leven hier in een stedelijke omgeving waar parken geen afvalbelten kunnen worden.

Nu ligt er allemaal verwerkt eten in het park, meestal brood, maar ook couscous en pasta’s en het is vaak beschimmeld. Het is slecht voor alle dieren die in het park leven. Honden worden er ziek van en het trekt grote hoeveelheden meeuwen, kraaien en ratten aan.
Wat preciezer maat houden bij het inkopen en bereiden van eten lijkt hier het adagium, maar dat wordt naar het schijnt weer doorkruist door de regel of gewoonte dat je bij het koken altijd rekening moet houden met een mogelijke onverwachte gast. Er is met andere woorden genoeg over voor het park. Soms worden er zelfs bestelwagens vol leeg geraapt (bakkerij of restaurant?). Dit heeft niets meer te maken met ‘Eendjes voeren’.

heemraadssingel_-niet-voederenOndanks dat er een bord staat ‘Verboden te voederen’, doet de gemeente niets. Een stadswacht die we er op aanspraken was zelfs helemaal niet op de hoogte van het probleem, maar schrok wel toen we hem enkele foto’s toonden.

Teruggeven aan de natuur is goed, maar dat doe je niet op deze manier. Helaas worden in de oude wijken van Rotterdam met gestapelde huizen geen GFT-bakken verstrekt. Een idee is misschien om bij de moskeeën wel een aantal van die bakken neer te zetten, zodat daar het overgebleven eten volgens de wil van de profeet teruggegeven kan worden aan de natuur. De gemeente haalt deze bakken op om het naar een verwerkingsbedrijf te brengen, die van het GFT-afval compost maakt. De compost wordt weer in tuinen en landbouw gebruikt als meststof. Terug naar de natuur dus.
Als de stichting Tasmim het op zich neemt om dit idee mede mogelijk te maken (bijvoorbeeld door een gerichte advertentiecampagne), dan leveren ze zeker een positieve bijdrage aan het imago van de profeet en de islam.

Jeroen van der Beek
Laatste berichten van Jeroen van der Beek (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.