‘Als meisje keek ik altijd naar de hoge bomen in de straat. Ik vond ze zo mooi. Ik zie me nog zo door het huis van mijn opa en oma lopen’.
Aan het woord is Karla den Toom-Reijenga (73) in haar wijnzaak te Barendrecht. Karla is vlak na de 2e wereldoorlog geboren en heeft de eerste vijf jaren van haar leven bij haar groothouders in de Graaf Florisstraat gewoond. Ze heeft daar leuke en levendige herinneringen aan. Haar moeder was alleenstaand en woonde bij haar ouders. Ze werkte op een kantoor in Den Haag. Kleine Karla trok daarom veel op met opa en oma Reijenga.

Op de website van de Graaf Florisstraat, die ze altijd trouw leest, ziet Karla soms een interieur van een van de huizen hier, zoals een kamer en suite en dan komen de herinneringen weer naar boven. ‘Ja zo was het, denk ik dan’.
Ook zag ze daar de prachttekeningen van onze straat staan.
Ze heeft er van genoten. Toen ze vernam dat de tekeningen als print te koop waren heeft ze er dadelijk een besteld.
‘Een waar de bomen mooi op uit kwamen en dat was deze (Najaar 1968-red.). Nu kan ik er steeds even bij weg-mijmeren en denken aan mijn jeugd’.

Herinneringen

In 1945 waren alle producten nog heel schaars en het was overal koud. Er was nauwelijks brandstof. Mijn moeder is van mij bevallen in een kraaminrichting omdat ze daar de kleintjes beter op temperatuur konden houden. De melk was ook nog op de bon en omdat ik een baby was werden die aan ons gezin verstrekt. Dat kwam goed uit want de melk heeft mijn grootvader min of meer het leven gered, hij had namelijk hongeroedeem overgehouden aan de hongerwinter. Er werd verder overigens helemaal niet meer over de oorlog gepraat. De mensen waren te druk om weer een toekomst op te bouwen.

Aan de tijd bij mijn groothouders heb ik de liefde voor klassieke muziek overgehouden. Oma speelde piano, opa viool en mijn oom cello. Er werd vaak gemusiceerd en soms hielden ze kamerconcerten. Die werden dan gecombineerd met voordrachten van gedichten door een kennis uit Hillegersberg. Meestal waren er zo’n stuk of zes genodigden. Ik genoot ervan als klein meisje. Ik heb nu nog altijd muziek aanstaan. Gisteren was er de uitvoering van de Matthāus Passion voor het laatst gedirigeerd door Jos van Veldhoven (Bach vereniging).

Wij woonden op nummer 65B. Naast ons woonde een Duitse vrouw die hoeden maakte. Mijn oma hield daarvan. Ik ging altijd mee als ze hoedjes ging passen. Ook klom ik wel eens het dak op. In de tussenkamer boven was een trap naar het dak. Er was uiteraard geen hek omheen, maar de zinken dakranden werden met mooi weer gloeiend heet dus daar bleef je wel van weg. De groentezaak van Geluk (nu het hoekpandje 88a, red.) herinner ik me nog goed en ik speelde vaak met een vriendinnetje uit de Beatrijsstraat.

In 1950 ben ik met mijn moeder verhuisd naar de Heemraadssingel. Helemaal in het begin bij de Rochussenstraat. Ik ging toen naar de Eloutschool. Bij mijn grootouders in de Graaf Florisstraat kwam ik nog wel, maar nadat zij naar Havelte in Drenthe verhuisd waren niet meer. Later zijn ze overigens toch weer terug gekomen naar Rotterdam.

Wijnzaak

De inmiddels overleden man van Karla had een levensmiddelen annex wijnzaak op de Oudedijk in Kralingen (nu een Albert Heijn). Karla wilde zelf ook graag wat ondernemen en besloot 35 jaar geleden een eigen zaak op te zetten. Dat werd een wijnzaak in Barendrecht. ‘Ik wist er in het begin weinig van en ben zo maar begonnen’. Dat heeft toch goed uitgepakt want ‘De Wijnkelder’ is uitgegroeid tot een bekende speciaal-zaak. Een van haar 3 zoons heeft de bedrijfsvoering inmiddels overgenomen, maar toch werkt Karla er nog zo’n 40 uur per week.

Cultuur

Naast de winkelbesognes besteed Karla veel tijd aan culturele hobby’s. Natuurlijk is daar de klassieke muziek, maar ook houdt ze van kunst kijken en leest ze veel Nederlandse literatuur en poëzie. We staan nog even stil bij de pas (te jong) overleden dichters Menno Wigman en F. Starik, die beide o.a. bekend waren om hun gedichten ter nagedachtenis aan overleden personen zonder kind of kraai bij gemeente-begrafenissen in Amsterdam (zie F. Starik – De eenzame uitvaart, Nieuw Amsterdam, 2005). Menno Wigman heeft postuum toch nog de Ida Gerhardt poëzieprijs ontvangen voor zijn bundel ‘Slordig met geluk’ (Prometheus, 2016). Beslist een aanrader.
Zelf tekent Karla correspondentie-kaarten als aardigheidje voor bekenden en jarigen. ‘Facebook is aan mij niet besteed. Een echte kaart sturen vind ik juist zo leuk.’

P.S. De prachttekeningen van onze straat zijn nog steeds te koop. Kijk op www.lavalleedespeintres.nl/prenten

Gerelateerde artikelen

• 

  Herinneringen van de Smouters

• 

  Smouter’s Fruit Blinkt Altijd Uit

• 

  Het koelkastje van de familie Tels