Muziek in de straat

door • 13 juni 2012 • Bewoners, Festiviteiten, Kunst

Zaterdag 23 juni was het dan zover. Het midzomerfestival van de Graaf Florisstraat waar velen lang naar uitgekeken hebben, vond plaats: muzikaal gluren bij de buren. In verschillende panden in onze straat en de Heemraadsingel werden muzikale optredens gehouden door straatbewoners en aanverwanten, die zich professioneel of op amateurniveau met muziek bezig houden. Het aanbod was dermate groot dat er drie routes nodig waren om alle performances in te passen. Veel optredens vonden daardoor tegelijkertijd plaats en waren nooit door een persoon allemaal te behappen. Er moest een keuze gemaakt worden. Vanaf 14:30 uur konden de belangstellenden zich inschrijven voor een van de drie routes. Telegraaffloris heeft uiteraard voor iedere route een reporter meegestuurd waarvan hieronder een verslag.
Na deze rondgang was er bij het hoekpandje een Borrel met zwoele jazz van de Earl Swings Again jazzband. Het Oosters Buffet werd begeleid door zang en gitaarspel van Greet Roosloot & Eddy Sewerrati en een Kaapverdische band en tijdens de After Party werden we verrast door onvervalste blues en rock&roll van Johnny’s Rattle Shakin bluesband, prachtige songs van Koos Kamerling en natuurlijk disco, waarbij (eindelijk) iedereen helemaal los ging. Daarnaast kon nog bijzondere filmopnames van Frans Koppelmans bekeken worden, toonde Peter de Lange opnames van Bob Dylan en Marc Eikelenboom toneel “De Vrienden”. Kortom, er was genoeg te doen.

ROUTE 1

De route begon gelijk goed met indrukwekkende zang van de sopraan Claudia de Clercq op de Heemraadsingel 104. Onder begeleiding van Laurens de Boer op de piano zong ze franse liederen van Olivier Messiaen, Maurice Ravel en Claude Debussy. Dat Claudia de Clercq een klassiek geschoolde zangeres is, was direct te horen. Haar heldere stem met, gezien haar tengere postuur, onverwacht krachtig volume was zeer indrukwekkend. De zangeres sloot de sessie af met de Tango Habanera Youkali van Kurt Weill die op mij misschien de meeste indruk maakte omdat hierbij “het feest der herkenning” het grootst was. Prachtig pianospel en mooi gezongen, hoewel ik toch een beetje de droefheid van het lied miste.

De voorkeur van de zangeres zelf gaat uit naar Claude Debussy. Het kost misschien even wat tijd, maar de dromerigheid die uit het werk van deze componist spreekt kan ook zeer verslavend werken.
De Clercq en De Boer treden regelmatig op bij lunchconcerten e.a. en zijn ook te boeken.
Op Graaf Florisstraat 118A waren we getuige van een koorrepetitie van het Corps d’Esprit. Studiemateriaal was de Vespers van Serge Rachmaninov. Patrick Pranger is de dirigent van het koor en bij hem thuis waren we dan ook te gast. Het was al weer 3 weken geleden dat het koor op dit stuk geoefend had, er moest dus nogal wat bijgestuurd worden. Vooral werd inzichtelijk, dat er heel wat komt kijken voordat zo’n moeilijk meerstemmig stuk in een moeilijke klanktaal als het Russisch Orthodox, zoals ons door Patrick uitgelegd werd, er uiteindelijk goed inzit. Hoogtepunt van het optreden was het doordringende kindermelodietje dat Abel, het driejarig zoontje van Patrick, dwars door de repetitie heen uit zijn i-pod wist te toveren. Papa werd overruled en dat gebeurde wederom toen de vlinderstoel waar Abel uit probeerde te kruipen boven op zijn hoofd belandde.
Hilariteit alom.
Corps d’Esprit treedt 11 november op. Waar is nog niet duidelijk.

Bij nummer 46 werden we op de stoep door de openstaande ramen verrast door pianospel van Margret Schut en de dwarsfluit van Onno Tibbertsma.
Vervolgens mochten we het pand in om te genieten van het TangoGatoLoco kwartet. Onvervalste tangomuziek vervolmaakt, want tenslotte is het dansmuziek, met prachtige dans van een aanwezig danspaar. En dansbaar was de muziek zeker.
TangoGatoLoco is niet zomaar een bandje maar heeft zeker potentie. De muzikanten zijn klassiek geschoold en spelen stuk voor stuk op een hoog niveau. Hun eigen composities en arrangementen tonen dat ze naast de tango vertolken, naar een eigen weg zoeken in het genre. Van de Rotterdams argentijnse Julia Jech (violiste) en Boris Franz (contrabassist) kregen we eigen composities te horen. Naast hen speelden Anke Steenbeke (als vervangster van Juliane Birkhold) piano en onze straatgenoot Arend Reehorst de bandoneón. Het was fijn om zijn gevoelige staccatospel eens in een muzikaal groter geheel te horen, maar ook als hij tegenover mij in de straat met de ramen open speelt kan ik er van genieten.
Van TangoGatoLoco gaan we nog meer horen. Wie dat al snel wil moet naar Wuppertal, want daar spelen ze op het Tango Sommerfestival Mis Amores, helaas al op 29 juni.

ROUTE 2

Route twee trapte al net zo indrukwekkend af met het duo Juliette Hurel en Niek Baar. Hurel is laureaat van de prijs van het Conservatorium van Parijs, solist op de fluit bij het Philharmonisch Orkest van Rotterdam en lerares op Codarts. Deze lokale klassieke wereldster speelde samen met haar babysitter, een student viool bij Codarts, een aantal overweldigende stukken in de gezellige woonkamer van nr. 48.
Fluit en viool is een bijzondere combinatie, waar weinig muziek speciaal voor is geschreven. Ook Hurel en Baar speelden een aantal duetten voor andere instrumenten. Bijzonder was de uitsmijter: een canon van Telemann, waarin de viool en de fluit elkaar op lichtvoetige wijze achtervolgden.
Daarna was het tijd voor een overheerlijke apple crumble in het zonnetje op de stoep van het pandje, voordat we verder de andere kant op gingen. De Heemraadssingel is deels ook gewoon een stukje van de Graaf Florisstraat.In de huiskamer van Heemraadssingel 104 bevindt zich de piano van Diana Selepanova. Zij herbergt haar piano in deze ruime woning en geeft daar ook pianolessen aan de bewoners. Sophia Selepanova was helaas verhinderd, waardoor er geen violiste aanwezig was. Als compensatie hiervoor debuteerde Dorien van Bakel, pupil van Diana op de piano. Zij liet ons genieten van de Fledermaus
van Johann Straus II. Na deze zeer goed uitgevoerde klassieker, liet Diana ons kennis maken met het werk van de Sovjetcomponist Reinhold Moritzevitsj Glière. Selepanova bewees dat één piano muziek kan maken als een heel orkest. Het publiek werd opgepakt door de levendige melodie en meegenomen door de Russische steppe.
Weer bijgekomen sloot route 2 zich aan bij route 1 voor de verrassingsact van Margret Schut en Onno Tibbertsma.en daarna TangoGatoLoco met dansers.

ROUTE 3

Om 15.00 ging een groep van zo’n 25 mensen op weg naar nr 118-a , waar het eerste optreden van route 3 plaatsvond. Wat gelijk opviel was de huispoes halverwege de trap, die zat te kijken met een blik van: “wat krijgen we nou?”. Want het gebeurt vast niet dagelijks dat gastvrijheid wordt geboden aan zo’n grote groep buren en aanhang. Het optreden werd verzorgd door een koor van 14 mensen, Corps d’Esprit, dat later nog optrad op route 1. Eigenlijk was het niet zozeer een concertje, maar een openbare repetitie. Zo waren we er getuige van hoeveel inspanning en concentratie het vergt om iets moois neer te zetten, in dit geval ging het om kerkmuziek, over Pasen, dat de heer was opgestaan, zo legde de dirigent tussen neus en lippen uit. Hij vergeleek het afstellen van het koor met het afstellen van een formule-1 raceauto, alles moet feilloos op elkaar aansluiten en kloppen en dan…vol gas! Het klonk nu al prachtig, vol en toch ingetogen, een beetje zware kost, maar wel heel mooie kost!

Om 16.00 volgde een optreden van het Daisy Enjazzed Trio, 2 dames en een heer, in het huis van good old Frans Hooykaas. Zoals de naam van het trio al zegt, maken zij jazzy muziek, liedjes ondersteund door contrabas, gitaar,ukelele en dwarsfluit. In hun uiterst sfeervolle optreden brachten zij een mix van echte klassiekers, zoals Fever, op een manier die Peggy Lee bijna deed verbleken, bijna dus, en eigen composities, allemaal mooi zuiver gezongen en instrumentaal fijn ondersteund. Naast klassiekers schuwden zij niet heel persoonlijke emoties te tonen in hun songs, zoals een lofzang op een oogarts, die kennelijk heel belangrijk was geweest voor het gezichtsvermogen van een van de trioleden en niet te vergeten een ode aan een pas “verworven” echtgenoot: een dag zonder jou, is een dag niet geleefd, dat was de boodschap! Hij zat te glimmem en de rest van het publiek ook, het was een charmant en sfeervol optreden!
Het laatste optreden werd verzorgd door Fabian, een trio met zang, contrabas, viool of gitaar, waar het huis op 104 gastvrij voor was opengesteld. De jonge gitarist was wat te laat door autopech, dus oogde niet vrolijk. Maar dat was snel over, want het publiek kreeg een werkelijk prachtig concertje te horen. In een half uur passeerde een rijke geschiedenis van muziekstijlen de revue: van gangsterrapper- tot sing a songwriter composities. Loepzuiver en met overtuiging gezongen en voortreffelijk instrumentaal ondersteund. Mooi was het, dat ook zij zelf er veel plezier aan beleefden, het zingen in een intieme huiskamer met een aandachtig publiek, die aan hun lippen hingen, in plaats van een , ondanks het rookverbod, rokerige kroeg. Recht uit het hart, recht in het hart! Google Fabian en geniet!

 

 

Laatste berichten van Tony Steenbreker (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.