Op stap met Indy

door • 26 juni 2015 • Bewoners, Buurt en wijk

_DSC1737Op de hoek van de Heemraadssingel en de Nieuwe Binnenweg kwam ik haar tegen, terwijl ze haar twee honden van de oversteekplaats naar het singelpark dirigeerde.. Daar moest Indy natuurlijk kennismaken mee maken.
“Ze doet niks hoor”, zei de vrouw doelend op de grote hond die Indy net aan het besnuffelen was, “ze is eigenlijk voor alles bang. Ze is mishandelt geweest, hè.”

“Wat is het voor soort?”

“Mechelse herder. Ik doe alleen maar in Mechelse herders. Deze heb ik uit het asiel gehaald, nadat zij 3 jaar opgesloten had gezeten op een appartement met een piepklein balkonnetje. Ik heb haar toen ergens anders geplaatst, maar toen ik na enkele maanden zag dat die mensen er ook niet goed voor haar zorgden heb ik haar zelf maar genomen.”
Het was duidelijk dat deze vrouw, het ‘dieren redden’ als levenstaak op zich had genomen.

“U stemt zeker ook op de dierenpartij?”

“Ja,” zei ze met een zucht van blijde opluchting, dat ik daar van af wist.
“Wij protesteren overal voor dierenrechten. In Amsterdam en laatst nog in Zeist. We staan daar dan met grote borden te demonstreren, maar opmerkingen die we naar ons hoofd geslingerd krijgen… Zo kwam er een keer iemand kwaad op ons af, die zei dat ik niet voor dieren moest opkomen maar voor mensen, maar ik zeg altijd dat de manier waarop wij onze dieren behandelen ons beschavingsniveau bepaalt. Dieren hebben net zo goed rechten. ze kunnen het alleen niet verwoorden. Toen in Zeist was er zelfs een oude man man van 91 die ons lijfelijk ging aanvallen. De politie is er toen bij gekomen. En ook zo’n tuttig kakdametje die beweerde dat wij het volkomen verkeerd zagen. U mag trouwens wel oppassen”, vervolgde ze van onderwerp veranderend en op Indy wijzend, die los liep, “ze controleren hier.”

“Ik wilde hem net gaan aanlijnen. U heeft gelijk want ik ken een oude mevrouw met een piepklein Jack Russeltje, die werd met 95 euro beboet omdat ze haar hondje voor haar huis even op de stoep zette….”

“Ja, die mevrouw ken ik ook. Haar hondje heet Pip. De politie doet niets, hoor”, zei ze knikkend naar de politieauto die net voorbij reed, ”maar die stadswachten, die zijn verschrikkelijk. En dan vooral, ik wil niet racistisch zijn maar het is gewoon zo, die gekleurde vrouwen. Ik stond een keer in de deuropening met een hond en dan staat de andere op de stoep te wachten tot ik hem aanlijn, want ik kan niet met twee honden tegelijk aangelijnd naar buiten Wil zo’n mens me gelijk bekeuren. Ze had geen oog voor de situatie en wilde niet naar me luisteren. Uiteindelijk zeg ik tegen dat mens, dat haar collega me kent en weet dat ik altijd aangelijnd met mijn honden naar het park loop. Ze waren met z’n tweeën en haar collega was een allochtone man. Ze gingen met elkaar in overleg. De man zei dat dat zo was want hij schaamde zich voor het stijfkoppige gedrag van zijn collega en de bekeuring ging gelukkig niet door. Daar had ik op gegokt want ik kende die man helemaal niet.”

“Ik moet nu echt verder. Nog even wat boodschappen doen. leuk met u kennis gemaakt te hebben.”

“Ik ken iedereen hier. Ik woon al mijn hele leven in de Volmarijnstraat. en kom altijd bekenden tegen. Dat is soms wel eens lastig. Als ik haast heb mijd ik de Heemraadssingel, want anders ben ik uren aan het kletsen.”

Jeroen van der Beek

Jeroen van der Beek
Laatste berichten van Jeroen van der Beek (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.