Liesbeth Levy – Parallelle werelden

door • 17 oktober 2014 • Opinie

[wc_box color=”secondary” text_align=”left”]

Al 10 jaar wonen wij in ons heerlijke huis. Omdat de bovenverdieping maar twee grote kamers heeft en wij twee opgroeiende kinderen hebben, zijn wij sinds kort verhuisd naar het kleinste kamertje aan de voorkant.

Van rust is weinig sprake. Tegenover ons huis bevind zich het inmiddels beruchte Hotel Graaf Floris, een plek waar slechts een leeg harnast verwijst naar het roemruchte verleden van de naamgever. Een van de eerste avonden was het meten raak. Ik was heerlijk ingedommeld  na het kijken van een paar afleveringen van Man vs. the Wild.

Man vs the Wild is een serie van de BBC waarin een ex marinier, Bear Grills geheten,  op verschillende onherbergzame plekken in de wereld wordt gedropt met slechts een mes en een vuursteentje. Hij overleeft door insecten, wormen en rauwe slangen te eten en is ook niet te beroerd zijn eigen pis te drinken als er geen vers water voor handen is. Tot nu toe is het meest spectaculaire moment, zijn overnachting in het kadaver van een kameel in de Sahara. Voor een low sensation seeking person als ik een heerlijk alternatief voor schaapjes tellen.

Enfin met de beelden van Bear Grills die rillend de nacht doorbrengt in de moerassen van Florida nog voor mijn geestesoog viel ik in slaap. Een paar uur later werd ik opgeschrikt door gegil en gekrijs. Een vrouw wilde graag binnen gelaten in Hotel Graaf Floris maar de portier gaf geen krimp. Dit bracht haar tot een ongekende staat van razernij. Ze gilde , bonkte met haar telefoon tegen het raam en was duidelijk niet van plan om op te stappen. De politie die waarschijnlijk gewaarschuwd was door bewoners kon weinig uitrichten en reed onverricht ter zake door. De razernij van de vrouw was nu nog groter, er was politie op haar afgestuurd en dat moest de portier bezuren. Nogmaals arriveerde de politie en dit keer lukte het wel de vrouw te kalmeren, het was inmiddels 5 uur s’ochtends.

Dat zich in mijn veilige wereld, onder mijn raam een andere werkelijkheid ontvouwt   is in de Kwantum theorie de gewoonste zaak van de wereld. Daar is sprake van wat wel de veel –werelden- interpretatie wordt genoemd.  Deze theorie werd mainstream in de jaren tachtig dankzij de reeds vergeten bestseller De dansende Woe-Li meesters van Gary Zukav. De veel-werelden-interpretatie, of de theorie van de parallelle universa, is een interpretatie van de kwantummechanica die er van uit gaat dat de materiële werkelijkheid niet onafhankelijk van de waarneming is. Deze zienswijze impliceert dat alle mogelijke alternatieve geschiedenissen en toekomsten reëel zijn, ieder daarvan representeert een werkelijke “wereld” (of “universum”). Of in andere woorden: de tijdlijn is niet een vast gegeven waarin alle gebeurtenissen zich op maar één manier voltrekken, maar bij iedere gebeurtenis splitst de lijn in meerdere alternatieve tijdlijnen die elk een mogelijke uitkomst van die gebeurtenis bevatten. Dan zou bij iedere situatie, waarbij potentieel meer dan één uitkomst mogelijk is, iedere uitkomst verwezenlijkt worden in een nieuw universum.

Hoe dat precies materieel zit gaat mij boven mijn pet -iets met golven een deeltjes- maar je hoeft geen natuurkundige te zijn om te constateren dat we in Rotterdam in parallelle universa leven. Zo worden er  in het ene universum Zwarte Pieten poppen opgehangen aan lantaarnpalen en wordt in het andere universum een Sinterklaasintocht georganiseerd waarin Pieten niet zwart zijn maar de kleur van kaas en stroopwafels hebben. Wat betreft het parallelle universum aan de overkant… ik slaap intussen overal doorheen want zoals mijn vader altijd opmerkte, je kunt maar met één togus op een kermis dansen.

[/wc_box]

 

 

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.