Juli vorig jaar opende ik deze nieuwe rubriek. Ik had mijn krukken toen uitgeleend aan buurman Frank. Ik eindigde het stukje toen met ‘Ik hoop natuurlijk dat niemand ze verder nodig heeft, maar mocht het onverhoopt toch zo zijn …’
Wat ik niet kon vermoeden is dat deze rubriek sindsdien wel viér keer gevuld kon worden. Ik vat het voor u samen. Nadat Frank genezen was van de zweepslag, kwam hij de krukken een tijdje later lenen voor zijn vrouw Daniela, die op ongelukkige wijze van de keldertrap was gevallen. Au! Vlug leende ik de krukken weer uit. Na een tijdje kwamen de krukken weer retour.
Willem
Recent hebben de krukken goede dienst gedaan voor Willem, die de pech had dat er een auto op zijn voet was gereden. Het was dan wel stapvoets, en hij ging er niet overheen, maar oei, oei, wat was dat pijnlijk! Hoe dat nou komt? Kijk, het zit zo. Willem was in de pauze met wat vrienden op weg naar de supermarkt, vlakbij hun school. Even wat lekkers halen. Ze waren met een behoorlijk groepje en het was dringen op het trottoir. Onbedoeld kreeg Willem een duwtje en werd daardoor van het voetpad afgeduwd; hij deed een klein stapje op de weg. En dat was preciés op het moment dat er een auto de inrit op kwam rijden, die dus heel zachtjes zijn voet op reed. Vriend Sam zag het gebeuren en greep resoluut in.
Hij timmerde op de auto, zo van ‘Stop! Stop! Je rijdt op de voet van mijn vriend!’ en de automobilist reed toen weer achteruit. Sam: “Ik heb misschien zelfs wel een deuk in die auto geslagen, maar dat vond die man niet erg, want hij was zich rot geschrokken.” Toevallig waren er twee politiemensen die ook net wat lekkers bij de supermarkt wilden halen, dus die zagen het gebeuren en werden er ook bij gehaald. Wat een consternatie. Er werd niemand op de bon geslingerd of in het gevang gezet, soms is het gewoon een kwestie van domme pecht. Sam rende daarna snel naar de fietsenstalling om zijn fiets te halen, zodat hij Willem achterop kon vervoeren naar school. Daar werden Willems ouders gebeld, die met hem naar de huisarts en het ziekenhuis konden gaan om naar die voet te laten kijken en foto’s te laten maken. Conclusie: niet gebroken, maar wel de banden flink verrekt. En dat doet ook behoorlijk pijn hoor! Willems voet kleurde blauw en was dik. “Gelukkig hadden we nog een paar in de straat klaar staan,” zegt hij erover. Maar ja, Willem loopt evengoed nu al weken met die krukken. Dat is dus wel flink pech.
Sam
En wat wil het toeval? Zijn vriend Sam kreeg twee weken later een scheur in zijn hamstring, dus moest toen óók op krukken lopen. Maar ja, die krukken waren intussen al door Willem in gebruik. Gelukkig had een buur uit de Beatrijsstraat ook nog een paar krukken staan. En zo liepen deze vrienden tegelijkertijd op krukken. Dat is nog eens solidariteit.
En of dat niet genoeg was, Frank kreeg opnieuw een zweepslag. Ik weet niet waar hij toen krukken vandaan heeft gehaald, want de twee paar krukken uit de buurt waren inmiddels beide in gebruik. Tjonge jonge, wie verzint zoiets. En die arme Willem heeft na weken op krukken lopen alsnog gips gekregen. Hopelijk daarmee snel vooruitgang, Willem. Je straatgenoten wensen je van harte beterschap.
Bij Sam is het leed alweer geleden, dus er is weer ruimte voor nieuwe pechvogels. Ik hoop natuurlijk dat niemand ze verder nodig heeft, maar mocht het onverhoopt toch zo zijn …
Toen ze jong was dacht ze aan een carrière in de diplomatieke dienst of een baan als oorlogscorrespondent. Maar het leven loopt nu eenmaal anders dan gepland… Ze is leidinggevende bij de rijksoverheid. Diplomaat is ze niet geworden, maar wel de voorzitter van de straatvereniging Ter Bevordering. Geen wereldtoneel, maar burencontact. Net zo belangrijk! En correspondent is ze ook alsnog geworden: voor de TelegraafFloris. In de frontlinie van het allerlokaalste nieuws.
- Doomsday prepping - 12 april 2025
- Ik Vertrek – Ton Berg - 12 april 2025
- Vijfde Deelauto en meer - 12 april 2025
Nieuwe Buren op GFS 34 Volgend artikel:
Nieuwe Buren – Meye en Julius
