In een onbewaakt ogenblik had ik de TeleGraafFloris- redactie toegezegd een interview te zullen houden met de in sportkringen welbekende en in onze straat wonende Jeroen Sluijter, maar al gauw vroeg ik me af of dat wel zo’n goed idee was. Ik wist eigenlijk niets van honkballen af en dit zou misschien toch een probleem kunnen worden. Als deze sport zijn hele leven tot in elke vezel bepaalde dan kon zo’n gesprek met iemand die zelfs de puntentelling niet begreep, wel eens heel moeilijk worden. Toegegeven: mijn angst werd vooral ingegeven door mijn kennis van Amerikaanse series waarin fanatici van baseball (en wie is dat daar niet?) elkaar om het hoofd slaan met puntentotalen van slaggemiddelden van hun baseball- helden uit een bepaald jaar. Daarnaast was er het beeld van grote zware kerels die met een enkele honkslag een gigantisch stadion tot aan de nok gevuld uit hun dak kunnen laten gaan. Daar straalt een beleving uit die ik niet ken.
Bij binnenkomst in de woning van Jeroen vallen echter alle zenuwen direct van me af. In de ruime, ongedwongen ingerichte woonkamer spelen kinderen en herinnert niets aan het honkbal. Er hangt zelfs (moderne) kunst aan de muur. Hier staat het gezin centraal, niet de sport. Jeroen blijkt dan ook een echte familieman met brede interesses te zijn. Het honkbal kan hij goed relativeren: “Feitelijk is honkbal niets meer dan een opgeworpen bal goed slaan en een rondje hard lopen.”
Dat wil nu ook weer niet zeggen dat honkbal zijn leven niet lang beheerst heeft. Nadat hij als kind bij toeval via een vriend met de sport in aanraking was gekomen, speelt Jeroen fanatiek honkbal. Zelfs zijn vader wordt erdoor besmet en begint zich ook voor de sport in te zetten als begeleider van pupillen. Na de HAVO vertrekt Jeroen als 17 jarige naar een college in Alabama (VS) om daar een echte baseball prof te worden. Deze ambitie moet hij na een paar maanden laten varen omdat hij te veel heimwee heeft. “Ik woonde daar alleen in een woonwagen een behoorlijk eind van het speelveld vandaan en voelde me nogal verloren.”
Toch heeft Jeroen nooit spijt gehad van zijn beslissing om terug te komen. Omdat in Nederland het honkbal een amateursport is, heeft hij zich hier maatschappelijk verder kunnen ontwikkelen. Na zijn Amerikaanse avontuur is hij aan de Haagse Hogeschool de opleiding industriele vormgeving gaan doen. Hij is blij dat hij dat gedaan heeft. Niet in de laatste plaats omdat hij in Den Haag zijn prachtige vrouw Moni ontmoette op de schaatsbaan.
Ze wonen nu acht jaar in onze straat. Jeroen werkt al jaren als vormgever bij Spark Design & Innovation, waar hij het erg naar zijn zin heeft. Een aanrader is om even naar de website te gaan van dit bedrijf en de prachtige designs te bewonderen (red).
Het honkbal deed Jeroen naast school en (later) werk en het nam al zijn vrije tijd in beslag. Sinds 1997 kwam hij uit voor DOOR Neptunus. Met deze Rotterdamse club was hij maar liefst zeven keer achter elkaar landskampioen en won hij vijf keer op een rij de Europa Cup. Verschillende malen is hij opgeroepen geweest voor het Nederlands honkbalteam. In 2008 deed hij mee aan de Olympische spelen.
“Het kostte nogal een hoop tijd om op zo’n hoog niveau mee te blijven draaien. Aangezien honkbal een echte zomersport is, betekende dat dat ik in de vakanties veel weg was. In 2010 heb ik daarom besloten om met honkbal te stoppen om meer vrij te kunnen maken voor het gezin”, zegt Jeroen. “We zitten zomers vaak op Terschelling. Toen de kinderen heel klein waren hadden ze niet echt door dat Jeroen vaak weg was, maar dat werd anders toen ze groter werden”, beaamt Moni. “Zijn kinderen waren op een leeftijd dat ze meer aandacht nodig hadden.”
Het honkbal is met deze beslissing niet uit Jeroens leven verdwenen. Hij werd coach bij de pupillen van Neptunus, Zijn zoon Faas (inderdaad naar Faas Wilkes) zit nu ook op honkbal. Afgelopen jaar was Jeroen Sluijters samen met Evert-Jan ‘t Hoen trainer van het eerste team van Neptunus,dat (na een paar mindere jaren) vorige week weer kampioen van Nederland werd. Toch vergde ook dit trainerschap te veel tijd van Jeroen’s gezinsleven. Daarom richt hij zich het komend seizoen weer uitsluitend op de pupillen.
- Kids – Maes - 13 juli 2024
- Wie is dit dier? - 6 april 2024
- Kids – Malena - 5 april 2024
Vier vragen over de tuin van Floris Volgend artikel:
Kids in the Street: Jacob
