Luuk’s Kersttip: een avondje in Wonderland

door • 24 december 2014 • Kinderen, Kunst, Nieuws, Opinie

“Ik ben Alice!” Als in de openingsscene twintig kinderen in blauwe jurkjes en witte schortjes claimen dat ze de hoofdpersoon zijn, raak je als kijker  danig in verwarring. Gelukkig hebben we  Alice in Wonderland al eens gelezen, voordat we de gelijknamige voorstelling van jeugdtheater Hofplein zien. Scriptschrijver en regisseur Jaco van der Moolen heeft van de psychedelische jeugdklassieker een originele voorstelling gemaakt.

Het Hofpleintheater blijkt de ideale locatie voor een avondje uit in wintertijd. De uitstraling is feestelijk klassiek met lampen rond de ingang en een grote rode loper. De trappen brengen de toeschouwers tot de bovenkant van de theaterbak zodat je van tevoren het decor kan bewonderen en de voorpret verder stijgt. We zijn lekker op tijd dus we kunnen nog wat snoepen. De hele zaal stroomt vol met mensen van alle leeftijden. Al is mijn date met zes jaar wel een van de jongsten. (De adviesleeftijd van 4+ vind ik wat aan de jonge kant.)

Alice in Wonderland is geen gewone toneelvoorstelling. Maar liefst zestig jonge acteurs brengen Alice met spel, zang, muziek en film. De val die Alice maakt in het konijnenhol maak je mee op een groot bioscoopscherm. Waarna Alice enigszins versuft achter het filmscherm vandaan loopt. Beeld en geluid zijn zo imposant dat je af en toe vol spanning de hand van de persoon naast je grijpt. Het verhaal blijft begrijpelijk genoeg hoewel het, net als het boek van de Londense schrijver Lewis Caroll, nogal absurd is. De losse hand van de scenarioschrijver werkt, op een enkele uitschieter na, goed.

De creaturen die Alice tegenkomt zijn prachtig vormgegeven: eerst de halfverdronken dieren in het zoutwatermeer, dan de psychedelische rups op de paddenstoel en als klap op de vuurpijl het croquettoernooi met alle buitenissige spelers en speluitrusting. Alice zingt haar boodschap gelijktijdig vanaf de balkons die vernuftig in het decor zijn verweven en achter en voor het scherm. Ik ben niet dol op musicals, maar de muziek van Alice is erg bijzonder.

In de pauze ontdekken we een tafel met lekkere dingen en koffie en thee. Helaas is dat niet voor ons, maar voor de burgemeester die we ook al snel ontdekken. Het wordt een lange voorstelling want het is al half negen als we verder gaan. In de tweede helft zien we hoe iedereen (behalve de Kolderkat) zucht onder de bizarre tirannie van de Hartenkoningin. Als mijn buurvrouw even weg dreigt te dommelen, schrikt ze gelijk weer wakker door het donderende “Kop eraf!” van de omvangrijke vorstin. Het is nog een wonder dat Alice stevig in verzet durft te komen tegen haar wreedheid en dat het uiteindelijk afloopt zonder bloedvergieten.

De burgemeester spreekt na afloop van de voorstelling zijn waardering uit. In zijn speech lijkt hij erop te zinspelen dat in de gemeenteraad kleine dingen soms enorm opgeblazen worden en grote zaken niet op waarde worden geschat, zoals kleine Alice ook op slag reusachtig wordt en dan weer krimpt tot het niveau van een grasspriet. Tot slot meent de burgemeester dat Alice wel van zichzelf is, zoals ze in het slotlied beweert, maar dat hij, de burgemeester, van iedereen is. (Ik moest even aan Onno Hoes denken.) Onder luid applaus en zelfs confettivuurpijlen verlaten wij snel de zaal om als eerste bij de garderobe te zijn. We zijn wat slaapdronken, maar we hebben een geweldige avond gehad.

De voorstelling is nog tot 18 januari te zien in het Hofpleintheater (op het Benthemplein vlak achter het Hofplein). Ook te combineren met een backstagetour (tijdens de kerstvakantie) en een buffet (op 28 december en 4 januari). Op 25 januari is het Alice Thee-aterfeest, waarbij je zelf de rol van Alice, het Witte Konijn of de Hartenkoningin kan spelen.

http://www.hofpleinrotterdam.nl/pagina.php?id=4985

Volg Luuk
Laatste berichten van Luuk van der Meer (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.