Liesbeth Levy – Konijnenbout

door • 19 december 2015 • Opinie

Konijnenbout gestoofd in Belgisch bier.

Liesbeth fotoVrijdag de 13e november kwam ik na een gezellige borrel in Amsterdam aangeschoten thuis. Ik plofte neer op de bank en werd opgeschrikt door de afschuwelijke aanslagen in Parijs. Dat in deze stad, waar ik afgelopen zomer nog was, waar op iedere hoek militairen stonden, terroristen hun kans weer hadden gegrepen om onschuldige mensen te vermoorden, greep me enorm aan. Angst nam bezit van me en uitgeput ging ik slapen.

De volgende ochtend zat de angst nog in mijn lijf en ik vroeg me wanhopig af wat ik mijn kinderen moest vertellen. Dat ze in een onveilige wereld leven waarin boven Europa opnieuw de dreiging van een oorlog hangt?

Als klap op de vuurpijl was die dag de intocht van Sinterklaas. Ook dat nog…. maar mijn kinderen stonden al opgetogen klaar om er samen met mij heen te gaan. Met een baksteen in mijn maag stond ik mee te swingen op discopiet, met tranen in mijn ogen zag ik Sinterklaas passeren, met een bittere smaak in de mond at ik een verdwaalde pepernoot. Het voelde kortom als een zwarte dag. Het contrast tussen de blijdschap en vrolijke opwinding van mijn kinderen en mijn zware gemoed had niet groter kunnen zijn.

Mijn dochter ontmoette bij de Sinterklaas optocht een vriendje van school. Hij wilde graag na de optocht bij ons spelen en ik sprak met zijn moeder af dat ik nog even boodschappen zou doen en dat hij daarna welkom zou zijn. Omdat ik nog steeds erg somber was besloot ik mezelf – emo-eter –  wat op te vrolijken door me lachend in de schulden te steken bij de keurslager. Bij de keurslager lagen heerlijke konijnenbouten gestoofd in Belgisch bier. Niet goedkoop maar wat maakte het uit, in liefde en oorlog is immers alles toegestaan. Mijn humeur klaarde alweer aanzienlijk op. Thuisgekomen sloeg ik meteen aan het kokkerellen en binnen no time zaten we met gezin en vriendje heerlijk te smullen van de konijnenbouten.

Die maandagochtend werd ik staande gehouden door zijn moeder. “Wat hebben jullie toch in godsnaam gegeten?”, vroeg ze me. “Konijnenbouten van de keurslager, gestoofd in Belgisch bier”, was mijn antwoord. Nadat ze even stil was geweest zei ze: mijn zoon kwam thuis en zei dat hij nog nooit zo iets lekkers had gegeten.

Mijn kerstwens is dat zaterdag de 14e november in de herinnering van het vriendje niet de dag zal zijn dat we aan de vooravond stonden van een nieuwe oorlog, maar de dag dat hij onwijs heeft zitten smullen van het lekkerste hapje uit zijn leven: Konijnenbout gestoofd in Belgisch Bier.

Laatste berichten van Liesbeth Levy (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.