Liesbeth Levy: Tempus Fugit

door • 5 november 2021 • Opinie

Tempus Fugit.

Afgelopen zondag was het Halloween.

Mijn voormalige buurvrouw had mooie foto’s van onze kinderen, zo’n vier jaar geleden, op Facebook gezet. Omdat zij werkzaam is in het theater wist zij dit festijn altijd naar een Holland Festival niveau te tillen. Schmink en kostuums waren een feest voor het oog. Mijn zoon als een kleine duivel met zwarte cape. Haar zoon als zombie met twee hoofden. Mijn dochter als een heksje met een blauw geschminkt gezicht.

Ook herinner ik me dat in die tijd er opeens een grote beer en een man zonder huid door de straat liep. Doodeng, zelf voor mij als volwassene. Algauw ging het rond dat Halloween in de Graaf Floris straat spectaculair was en was het snoep niet meer aan te slepen. Ons huis was de place to be voor de kinderen van de nabijgelegen Montessorischool. Vaak eindigde de avond met een tafel vol wijn en keuvelende ouders. De troep was gigantisch maar ach wat gaf het de kinderen hadden een geweldige avond gehad. Een keer heb ik de feestvreugde aan mij voorbij laten gaan. Ik had die dag net gehoord dat ik ontslagen was en lag in mijn bed terwijl het huis vol zat met griezelige kinderen. Dat was horror.

Inmiddels zijn mijn zoon en de zoon van de voormalige de buurvrouw mannen van bijna twee meter, mijn dochter een blonde hinde. Voor Halloween zijn ze te oud. Dat neemt niet weg dat ik ook dit jaar snoep in huis had gehaald. Er belde alleen niemand aan, wat een tristesse. Algauw kwam ik erachter dat dit kwam omdat ik vergeten was een kaars voor mijn raam te zetten. Gelukkig kon ik daarna nog een staartje van de feestvreugde meekrijgen. 

Ik moest denken aan de eerste keer dat ik Halloween meemaakte in de Graaf Florisstraat. Ik was toen nog single en opeens stond een collega met zijn kinderen voor de deur. Ik had niets in huis en ik ging naarstig op zoek. Geef mij maar een sigaar grapte de collega toen ik daar met lege handen stond. Ik had toen niet kunnen bevroeden dat ik vier jaar later een man en twee kinderen zou hebben en……..een huis vol snoep. 

Tempus fugit, memento mori. Is dit niet precies de essentie van Halloween?

Met deze overpeinzing viel ik in slaap met de zoet/zoute smaak van dropmannetjes in mijn mond.

Gelukkig heb ik de foto’s nog.

Laatste berichten van Liesbeth Levy (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.