‘Volya’ is een wat archaïsch slavisch woord. Het betekent zoveel als ‘vrijheid’,’wil’ en ‘kracht’. Een mooie naam voor het internationale filmproductie bedrijf dat Denis Vaslin 10 jaar geleden oprichtte. Het is ook een woord dat goed bekt in meerdere talen, op die ene keer na dat iemand het misverstond als Vulva Films, vertelt Denis er lachend bij.
We zitten met een roséetje op het fraaie dakterras van Fleur en Denis die sinds 2009 met hun twee dochters van 4 en 2 Graaf Florisstraat 110a bewonen. We hebben een uurtje voordat Frankrijk’s eerste WK wedstrijd begint die Denis, Fransman, graag wil zien. Een mooie stok achter de deur voor een onderwerp waar je, als je niet oppast, uren over kan praten.
Wat is nou precies productie?
De Telegraaffloris-correspondent is niet zo bekend met de filmindustrie en probeert te snappen wat een filmproducent doet en wat een regisseur doet.
Een producent begeleidt het productie proces van begin tot eind en regelt alles wat erbij komt kijken. Hij brengt bij elkaar: idee, script, scriptschrijver, regisseur, acteurs, technici, cameramensen, alles.
De regisseur doet het artistieke leiderschap en vangt in de pers als ‘maker’ van de film doorgaans de meeste eer. Toch hebben producenten als Denis en Fleur ook op artistiek vlak veel invloed. Ze spelen de cruciale rol in het samengaan van ideeën, scripts, regie, en regelen financiering. Zij bepalen welke ideeën ze oppikken en welke niet.
In sommige gevallen leggen ze ook eigen ideeën neer bij een scriptschrijver waarmee ze helemaal aan de basis staan. Dus straatgenoten, loop je al een tijd rond met een idee voor een geniale film? Of heb je al een supergoed script liggen? Bij 108a moet je wezen!
Is er een bepaald terugkerend thema in jullie films?
Niet echt. Ze staan overal voor open. Ze maken onafhankelijke films en documentaires die in filmhuizen, op festivals en op TV vertoond worden. Iets als een Hollandse komedie zou er niet zo snel uitkomen maar in principe zouden ze er geen bezwaar tegen hebben. De filmografie van Volya getuigt dan ook van een grote variatie in speelfilms en documentaires met een heel sterk internationaal karakter. Regisseurs en scriptschrijvers uit Nederland, België, Frankrijk, Uruguay, Argentinië, Oezbekistan, Kyrgizië enzovoort. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Denis ongeveer een derde deel van zijn tijd op reis is in het buitenland.
Hoe zijn jullie in dit werk verzeild geraakt?
Denis heeft Italiaans en Russisch gestudeerd. Na verschillende banen in de film-industrie, hij importeerde onder andere Sovjet animatiefilms naar Frankrijk en was productie manager op filmsets, begon het te kriebelen en richtte hij Volya Films op.
Fleur heeft Film en TV wetenschap gestudeerd en daarna 10 jaar op het Internationale Documentary Filmfestival Amsterdam (IDFA) gewerkt in diverse functies. Daarnaast was ze coördinator bij het Jan Vrijman Fund, tegenwoordig het IDFA Bertha Fund, dat subsidies verleent aan documentairemakers in ontwikkelingslanden. In 2008 was het tijd voor iets nieuws en solliciteerde ze bij Volya Films. “Direkt daarna was ze zwanger”, grapt Denis. “Niet helemaal waar” voegt hij er aan toe, maar dit was wel het begin van hun relatie en inmiddels runnen ze Volya Films samen.
Houden jullie werk en privé uit elkaar?
“Nee, dat is onmogelijk”, zegt Denis. We hebben een tijdje geprobeerd om het tijdens het avondeten niet over films te hebben. Maar eigenlijk sloeg dat nergens op. Ook in gezinnen waar beide ouders een andere baan hebben wordt er over werk gepraat. Mijn ouders praatten vroeger ook altijd over werk, herinnert Denis zich. “Papa, heb je die film nou al gefinanceerd?”, vragen de kinderen nu elke avond.
Kunnen jullie zelf nog van films genieten?
Ja, absoluut, antwoorden beiden in koor. Waarschijnlijk zelfs meer dan vroeger. Je let op andere dingen dan leken doen, je hebt beter oog voor het ambacht. Denis heeft onlangs weer eens Once Upon a Time in America van Sergio Leone gekeken en vond het nog steeds helemaal fantastisch. Ze herkennen wel sneller welke films de moeite van het kijken waard zijn, en welke beter direkt afgezet kunnen worden.
Wat zijn de mooiste momenten van jullie werk, wat is het meest bevredigend?
Bij de hele totstandkoming van een film, wat zeker twee jaar duurt en soms wel bijna tien jaar, zijn er voor Denis twee momenten die er echt uitspringen. Als eerste is dat het moment dat de film ge-greenlight wordt. Dit markeert de succesvolle afsluiting van de financieringsfase, er is dan vaak al heel veel werk verzet, en vanaf dat moment gaat de echte productie beginnen. Het point-of-no-return. Er wordt commitment afgegeven aan alle betrokkenen en wat er ook gebeurt, de film moet en zal er komen.
Later, als de film echt klaar is, is er een tweede magisch moment bij de premiere. De lange worsteling, alle grote en kleine problemen en onverwachte zaken die tijdens de productie overwonnen zijn, liggen achter je en er is een echte film op het grote scherm, en publiek.
Voor Fleur zit het hem ook in de dagelijkse werkzaamheden die bij het vak komen kijken. Het feit dat je creatief bezig bent, iets aan het maken bent is heel bevredigend.
Wat zijn de moeilijke aspecten van jullie vak?
Het papierwerk en administratieve dingen horen er gewoon bij. De grote cultuurhaat die vijf jaar geleden in Nederland is opgestoken is erg frustrerend. De Volya Films worden voor het grootse gedeelte uit subsidies gefinancierd en tegenwoordig moet je alles moet verdedigen en verantwoorden om je niet verdacht te maken. Het totale cultuurbudget ligt in Nederland op 0,4% van de collectieve uitgaven, dat is echt heel laag in vergelijking met bijvoorbeeld Frankrijk, waar het op 0,9% ligt. (Ge-factcheckt door uw correspondent als ‘100% waar’). En dat terwijl alle sectoren van de economie worden gesubsidieerd en soms fors ook, neem de Rotterdamse haven bijvoorbeeld, of het leger. (Kosten 7,6 miljard vs 35 miljoen nederlands filmfonds, red.)
Wat willen jullie nog bereiken?
Een kaskraker maken! Daar droomt iedere producer van en zo niet, dan liegen ze. Niet eens zozeer vanwege het geld, maar dat jouw productie door heel veel mensen bekeken wordt. Afgelopen week hebben ze trouwens een prijs gewonnen, opzoeken, ook leuk.
Welke goede vraag heb ik niet gesteld?
“Waarom we juist in Rotterdam zitten” Ok, waarom?
Er is heel veel talent in Rotterdam en het prettige is dat de mensen hier geen last hebben van ijdelheid. In Amsterdam en Parijs, waar Denis pas nog was, zijn de mensen te veel met parties, uiterlijkheden en elkaar bezig wat alleen maar afleidt.
Als voorbeelden van (zeer) lokaal talent wordt naaste buur Menna Laura aangedragen, die ze tot absolute documentaire top van Nederland rekenen. Haar man David, geluidstechnicus waar ze mee samenwerken. Regisseuse Ingeborg Jansen en Krijn Meerburg, directeur Lantaren-Venster, die in zijn jeugd in de Graaf Florisstraat gewoond heeft.
De voetbalwedstrijd is al eventjes bezig als ik hun huis weer verlaat. Frankrijk wint die avond met 3-0 van Honduras.
Denis en Fleur bedankt en we hopen nog veel van jullie te horen! Misschien een keertje één van jullie films bij de Floriscoop?
- Nieuwe Buren: Osas en Puck van 22a - 11 oktober 2024
- Cindy en Olaf op 33b – Nieuwe Buren - 11 juli 2024
- Barhangen bij Midland - 6 april 2024
Espresso Dates Volgend artikel:
Van de Veurzitter