Nadat de man al verscheidene keren bedremmeld langs het bankje was gelopen waar ik op zat, sprak hij me uiteindelijk toch aan. “Wat een speciaal hondje heeft u, wat is dat voor een soort?” Ik schatte dat de man van Surinaamse origine was, maar helemaal zeker was ik er niet van. Ondanks zijn schuchtere houding en zoekende blik straalden zijn ogen een alwetendheid uit, die deed vermoeden dat hij door zijn observaties meer wist van Indy dan ik kon bevroeden. Toch ging hij niet verder over de hond nadat ik had gezegd dat Indy van een Franse boerderij kwam en onder het type Fox viel.
“Woont u hier in de buurt?”
“In de Graaf Florisstraat, hier vlak achter.”
“Ik woon hier in de straat”, zei hij wijzend op de huizen achter ons aan de Heemraadssingel. “De regering heeft ons gered en toen zijn we hier gekomen. Ze wisten dat wij een missie hadden toen ik en mijn broer in 2010 bij het kampioenschap kickboksen iedereen in de eerste ronde KO hebben geslagen.”
“Wat is je missie dan?“
“Ik moet mensen helpen reïncarneren. Ik heb Prince, André Hazes en Tupac laten reïncarneren.”
“Tupac?”
“Die beroemde rapper, die toen is neergeschoten. Die ken je toch wel?”
“Ja, nu je het zegt. Woon je hier met meer mensen in een pand?”
“Ja, en alles is verzorgd; koken schoonmaken wordt allemaal gedaan. Maar ze zijn nu bezig een paleis voor ons te bouwen in Berkel en Rodenrijs.”
“Met een landgoed?”
“Ja, een echt paleis met heel veel kamers.”
“Dan word je dus Heer van Berkel en Rodenrijs en treed je in het spoor van Johan van Oldenbarnevelt. Ben je die toevallig wel eens tegengekomen bij een van je reïncarnatie-opdrachten?”
“Nee, wie is dat?”
“Hij leefde 400 jaar geleden en heeft het mogelijk gemaakt dat Nederland een onafhankelijk land werd. Een soort Vader des Vaderlands zeg maar. Maar wat denk je kunnen honden ook reïncarneren?”
“Ja, dat kan, maar niet in mensen en ook niet in alle honden.”
“Wel vroeger had ik een ander hondje, ook een Fox-terriër. Dat was een ontzettend lief beest en erg aan mij gehecht. We communiceerden met elkaar via de ogen. Ik wist altijd wat hij zei als hij me aankeek. Jaren na zijn dood toen ik een keer op het strand liep, kwam er plotseling een Franse Bulldog op me aflopen. Het dier bleef voor me staan en keek me indringend aan onder aanhoudend gepiep. Ik kon het eerst niet geloven, maar zag overduidelijk dat het Rex, mijn Fox-terriër was.
Kijk nou hoe het leven gaat, Nu zit ik in dit belachelijke lijf, zei hij zodra hij zag dat ik hem herkende. Triest over deze realiteit maar gelukkig dat we elkaar weer gevonden hadden bleven we elkaar ontroerd aankijken tot er in de verte geroepen werd. Ik moet nu gaan, zei Rex, dat zijn nu mijn baasjes. Het ga je goed, en hij stoof weg naar een paar silhouetten aan de horizon. Wat denk je, kan zo’n reïncarnatie?”
“Van een Fox-terriër naar een Franse Bulldog?…eh.. Ja, dat kan wel”, zei de man na enige aarzeling. Na elkaar de hand geschud te hebben namen we afscheid, want hij moest gaan omdat de maaltijd werd opgediend.
- Wie was Graaf Floris nou eigenlijk? - 4 april 2020
- Indy en de Hazewindhond - 19 december 2019
- Op Stap Met Indy – Dushi - 27 oktober 2019
Nieuwe Buren – Frida en Thaïra Volgend artikel:
Katja en Roderick