Het Chagrijn van de Straat

door • 26 april 2012 • Kunst

draaiorgel cementmolenEven vrolijk mopperen

Muziek is een mooi fenomeen. De meeste mensen hier in de straat zijn er dol op. Zie het nieuwste initiatief; Muzikaal gluren bij de buren. Wat ik trouwens van harte toejuich. Ook onderzoekers zijn overtuigd van het nut van muziek wat o.a. blijkt uit onderstaand citaat:

Muziek heeft een aantoonbaar effect op mensen. Observaties wijzen erop dat muziek de processen in bepaalde hersendelen beïnvloedt en daarmee ook de psychologische en fysiologische gesteldheid. Zo is aangetoond dat het luisteren naar bepaalde muziek de beleving van pijn kan verminderen, de slaap kan verbeteren …………Een belangrijk aspect van muziek is dat het geen schadelijke neveneffecten heeft.

Geen schadelijke neveneffecten. Nou, op mijn humeur kan het aardig wat schadelijke neveneffecten teweegbrengen. Zeker als het maandenlang iedere zaterdagochtend ongevraagd voor mijn deur is. Een draaiorgel is een, vaak prachtig vormgegeven, stukje machinerie, waar je, mits je niet te dichtbij komt, best even van kan genieten. Snel een cent in het bakkie en weg. Maar die vrolijke muziekklanken, waardoor kinderbeentjes in beweging gebracht worden en ouders met duffe hoofden gelukzalig in pyjama meedansen met hun kroost, veranderen in een onuitstaanbaar jingeljangelgejank als je op de egoïstische gedachte bent gekomen om eens uit te slapen. Dan kun je wel Phanta Rei denken zoals mijn collega- auteur een paar nummers geleden schreef, maar hoe ik ook mijn best doe het te negeren, het enige wat stroomt zijn de vrolijke liedjes die knalhard mijn raam binnen golven. Gevolg: vanuit een diepe slaap wordt ik teruggetrokken in een vaak grauwe werkelijkheid waar ik gezien de conditie van mijn gestel nog helemaal niet wil zijn. Oordopjes helpen niet, daarvoor is het decibelgehalte te hoog en onder het kussen gaan liggen wordt na een tijdje behoorlijk benauwend. Ik heb nog bedacht om dan maar op de vrijdagavond aan de achterkant te gaan slapen. Een mooi alternatief, maar dat gedeelte van de woning bleek niet mijn eigendom.

“Maar buurman….. Leef je nu eens in… De kinderen vinden het geweldig. Wel, mijn kinderen niet zo. Zodra de eerste klanken de oudste (19) hebben gewekt uit haar schoonheidsslaap, trilt mijn telefoon en komt haar eerste mopperende smsje binnen. ‘Levendige’ digitale communicatie tussen de slaapkamers ontstaat. De jongste (15), ondertussen ook ruw gewekt mengt zich al even ‘vrolijk’ in het gesprek. Na een kwartiertje sterven de klanken met het wegbrommeren van het orgel uit en vallen we, al mopperend, weer in slaap. Bij het wederom ontwaken die dag, wis ik zo snel mogelijk al het sms- verkeer dat in de ochtend is ontstaan. De inhoud is hier niet voor

herhaling vatbaar en voor je het weet staat de coördinator terrorisme bestrijding op de stoep. Veel bijval in de straat voor mijn geklaag krijg ik niet. Althans niet hardop en dus wordt het tijd voor een aanvulling op de ochtendvreugde, een sociaal plan waar wij allen van kunnen ‘genieten’……. Even tussen ons: De eerlijkheid gedient mij wel te zeggen dat het aantal bezoeken plots is afgenomen (de kou?) en één keer in de maand zo’n muzikale aubade overleef ik uiteindelijk wel, maar mocht de frequentie weer opgevoerd worden, dan ga
ik ervoor zorgen dat niet alleen de jonge kinderen plezier hebben, maar ook de wat oudere. If you can’t beat them, join them. Dus iedere zaterdagavond nodig ik een cabriolet vol met blingblingrappers uit die rond een, wat zullen we zeggen, uur of elf in de avond met dezelfde geluidssterkte uit hun boxen als ons geliefde orgel een kwartiertje komen spelen in de straat. De auto zal door de heftige bastonen op zijn plaats op en neer
deinen. Zelf zal ik op straat in mijn pyjama komen meeswingen.

Beloofd. Ik ben benieuwd hoelang het duurt dat de politie aanwezig is 😉

 

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.