Een ver-weg beest

door • 28 oktober 2018 • Bewoners

Ik woon met twee honden, met een sinds 2008, met de ander sinds 2010. Allebei uit Kreta, via een organisatie naar Nederland gekomen. Ik ben medewerker geweest van die organisatie en heb geprobeerd mijn steentje bij te dragen om deze honden een nieuw, veilig, comfortabel en beschermd leven te geven. Daarna ben ik nog bij een andere organisatie actief geweest, die honden in Spanje uit hun misère haalde, opknapte en naar Nederland bracht, waar welwillende opvanggezinnen ze een goeie start gaven voor hun verdere leven. Die opvanggezinnen waren nodig om de honden hun sociale vaardigheden terug te geven en soms bij te sturen, om ze te laten herstellen van (medisch noodzakelijke) ingrepen zoals (verwaarloosde) botbreuken, bijtwonden of sterilisatie; om rust en veiligheid te bieden, zodat de dieren het vertrouwen terug konden krijgen in de mensheid, in de kracht en het plezier van het leven zelf.

De private rescue van Happy Dog Maspalomas op Gran Canaria

Tegenwoordig heb ik me weer verbonden aan een organisatie die honden, en soms katten, op het vakantie-eiland Gran Canaria redt, opvangt, medische zorg biedt en steriliseert. Dat gebeurt binnen een privé-rescue, heel professioneel opgezet door uiterst gemotiveerde en gedreven Nederlanders, die daar jaren geleden besloten hebben zich te vestigen.

Tijdens hun eerste jaren op het heerlijke vakantie-eiland bleek er veel dierenleed schuil te gaan achter de toeristische façade. Er werd en wordt veel gejaagd op konijnen. Vooral de zeer conservatieve jagers bleken heel gevoelloos en gewelddadig om te gaan met honden die voor hun zo trouw hun werk deden. Die jachthonden werden dan afgedankt na het jachtseizoen, of op water en brood in piepkleine hokjes gezet, zodat ze vaak ondervoed raakten en ziek werden. Eenmaal niet meer functioneel, ziek, verzwakt, ongeschikt om te jagen, werden ze meestal gedumpt in een Spaans instituut dat Perrera wordt genoemd; dit zijn door de overheid gesubsidieerde dodingsstations met het doel om overtollige honden uit te roeien. Bovendien leeft er onder de Spaanse jagers een bizar dier-onvriendelijk bijgeloof: hoe meer je je oude hond aftuigt en pijn doet, hoe beter je volgende aan te schaffen hond voor je zal jagen. (!)

 

Spaanse jachthonden worden vaak erg slecht behandeld

 

De Nederlandse nieuwe bewoners trokken zich het lot aan van deze gedumpte, vaak zieke dieren en nadat ze hun weg tot de jagers gevonden hadden, ook van de nog bij die jagers aanwezige mishandelde of verwaarloosde honden. Zij bouwden een rescue center, met ruime comfortabele hokken, beschutte afdaken, fijne ren-velden, medische faciliteiten en personeel, voedsel, speeltjes en lotgenootjes, die al gauw speelkameraadjes konden worden. Daar gingen ze de dieren opnemen en rust, veiligheid, voedsel en verzorging bieden. Dit alles zonder winstoogmerk, zonder commerciële belangen, zonder angst, maar met een ongelooflijke portie passie, doorzettingsvermogen en verstand van zaken. Alle dieren die behandeld zijn, hersteld, zowel psychisch als fysiek, ingeënt en gechipt krijgen een internationaal medisch paspoort, waarmee ze klaar zijn om naar het buitenland te mogen reizen. Er wordt via sociale media en andere communicatiekanalen gezocht naar vluchtbegeleiders om de reis naar, in dit geval, Nederland mogelijk te maken. Er moet namelijk iemand verantwoordelijkheid nemen voor het dier dat de reis maakt. Die verantwoordelijkheid wordt bij aankomst weer overgedragen aan de organisatie, die voor hun werk trouwens wettelijke erkenning en justitiële ondersteuning heeft.

 

Aankomst luchthaven

 

Europees paspoort voor dieren

Tijdens een onbepaalde periode opvang bij geselecteerde gastgezinnen in Nederland wordt er door een speciaal team gezocht naar geschikte adoptiekandidaten voor de opgevangen dieren. Het is ook dán dat een goed beeld gevormd kan worden van de karaktertjes, de trauma’s, de luimen, de grappen en grollen en de speciale gedragskenmerken van een dier. Die informatie is natuurlijk van essentieel belang om een dier goed en verantwoord te kunnen plaatsen. Veel van deze dieren hebben echt nare dingen in hun leventje meegemaakt, van heel jong tot heel oud. Dat heeft ze gevormd, dat nemen ze mee, maar daar kunnen ze mee geholpen worden. Met rust, met geduld, met liefdevolle aandacht, met goede zorg. Een rescue-dier is niet een dier dat bij een verantwoordelijke, goede fokker een veilige goede start heeft kunnen maken onder de vleugels van een zorgzame moeder; een rescue-dier is een dier met een vaak tragische voorgeschiedenis, een slechte start en de ijzersterke wil om te overleven. Ik verbaas me daar tegenwoordig dagelijks over bij de tientallen honden en katten die in mijn beeldscherm beschreven worden.

Vaak wordt mij gevraagd waarom ik toch een hond uit het buitenland heb genomen. “De Nederlandse asiels zitten toch ook VOL met hartstikke leuke beestjes, die ook liefde, aandacht en een gouden mandje nodig hebben?!” Het klinkt vaak alsof ik me eigenlijk moet schamen dat ik daar geen oog voor heb… En al die vieze scharminkels uit het buitenland halen… die komen dan weer hier in het asiel terecht… Ik kan nog wel even doorgaan zo, helaas. Om dat laatste ‘helaas’ te onderbouwen zou ik graag hieronder een recent artikel willen plaatsen met duidelijke argumenten vóór de ontvangst en liefdevolle opname van buitenlandse dieren. Niet om u nou zo nodig te moeten overtuigen, maar om een kant te belichten, die u niet zo vaak onder ogen zal komen. En nog wel geschreven door een beheerder van een dierenasiel in Nederland!

Waarom wel of niet een hond uit het buitenland?

Door: Wilma de Joode, beheerder asiel Bruchem

“Laat ik het maar gelijk zeggen zoals het is: de meeste asielen in Nederland zitten niet vol met honden!
Daar staat u misschien van te kijken, want u heeft waarschijnlijk net als de meeste Nederlanders gehoord dat de asielen wel vol zitten. Vol met katten vaak, ja – maar met honden absoluut niet.
Als asielbeheerder kan ik u zeggen dat u iets gehoord heeft wat absoluut niet klopt. Er is juist een tekort aan honden in de meeste asielen. Een tekort aan leuke sociale hondjes, wel te verstaan. De honden die wij in de asielen binnen krijgen zijn namelijk bijna allemaal honden met een zeer uitgebreide gebruiksaanwijzing. De honden die wij in de asielen binnen krijgen zijn honden die veelal verprutst zijn door hun baasjes. Baasjes die geen idee hebben wat het inhoudt om een hond te hebben en te verzorgen. Baasjes die roepen veel verstand te hebben van honden en hun gedrag, maar dat dus absoluut niet hebben. Als ze de ene hond verpest hebben, dan nemen ze gewoon de volgende om ook die weg te doen.

De meeste honden in onze asielen kunnen niet met andere honden, vertonen agressie naar vreemden, hebben angst, zijn onbetrouwbaar met kinderen of kunnen absoluut niet met katten en andere dieren. Dat zijn over het algemeen de honden in de asielen in ons land. Deze honden moeten vaak heel lang wachten op een baas, als er al een baas voor ze komt. Dat wachten kan jaren duren. Jaren in een kennel en als de hond mazzel heeft, een aantal uur per dag op een speelveld. Ik kan u zeggen dat dat de meeste honden geen goed doet! Als er wel leuke sociale honden binnen komen in de asielen, dan zijn deze vaak binnen zeer korte tijd alweer geplaatst omdat mensen er voor in de rij staan.

Er is veel te doen over broodfokkers.
De broodfokkers in ons land verdienen vele euro’s met het plaatsen van pups. Pups die onder erbarmelijke omstandigheden worden gehouden. De vaders en moeders van deze pups zitten in schuren opgehokt, in hun eigen ontlasting. Het enige wat deze honden mogen, is zorgen voor pups. Ze krijgen geen medische zorg, zien geen daglicht en krijgen geen liefde. Veel van deze broodfokkers kopen hun pups in Oost-Europa omdat daar helemaal geen controle is op dit soort zaken. De foto’s van dat soort schuren zal ik u besparen, want ze zijn vreselijk. De pups komen met grote vrachtwagens naar Nederland. De Nederlandse handelaar heeft er een klein bedrag voor betaald en verkoopt ze dan voor bedragen die er niet om liegen.

Hoe komt het toch dat deze vreselijke broodfokkers de pups niet aangesleept krijgen? Dat komt omdat er veel vraag is naar honden. Naar lieve sociale honden. Honden die het goed kunnen vinden met andere honden, met de kat en met de kinderen. Omdat er bijna niet van dit soort honden te vinden zijn in de asielen, schaffen mensen een pup aan. Die pup haalt men dan bij de broodfokker. Vaak zijn de pups uit de broodfok niet goed gesocialiseerd en of hebben een lichamelijke ziekte of afwijking.
Als je gaat kijken op internet kom je vele duizenden vreselijke verhalen tegen van mensen die pups hebben gekocht bij deze broodfokkers / handelaren.

Er zijn twee groepen mensen die bij een broodfokker een hondje gaan kopen. Als eerste de mensen die geen flauw benul hebben wat ze in stand houden. Deze groep is vaak zeer verontwaardigd als blijkt dat er iets aan hun gekochte pup mankeert. Als tweede de mensen die wel weten wat een broodfokker is, maar denken “dat overkomt mij toch niet”. Het gekke is dat deze mensen ook zeer verontwaardigd reageren als blijkt dat er iets mankeert aan de gekochte pup. Regelmatig worden er honden aangeboden aan de asielen die niet sociaal zijn en gedragsproblemen hebben en uit deze vreselijke puppy handel vandaan komen.

Naast de asielhonden en de honden die via broodfokkers komen zijn er nog de rashonden. De rashonden zijn duur en er is de laatste jaren zo vreselijk veel mee gefokt dat 40% van de hondenrassen een erfelijke afwijking heeft. Ierse Setters worden amper 4 jaar i.v.m. epilepsie. Franse Buldoggen die niet kunnen ademen, Herders die nog amper kunnen lopen na een paar jaar of honden die in elkaar storten omdat het hart niet meer werkt, zoals bij de Berner Sennen hond. De rashonden die nog wel goed gefokt worden, zijn veelal duur en zijn maar voor weinig mensen weggelegd.

Dan zijn er nog de buitenlandse honden. De buitenlandertjes waar iedereen over roept “dat die maar in het land moeten blijven waar ze geboren zijn omdat de Nederlandse asielen vol zitten”. Dat zijn dezelfde mensen als in het begin van mijn verhaal. De mensen die geen idee hebben. Die maar wat roepen en niet verder kijken dan hun neus lang is. Deze buitenlandertjes worden geboren in een land, Spanje, Turkije, Roemenië, Bosnië, Griekenland enzovoort, waar ze vaak een slecht, kort leven tegemoet gaan en met veel geweld te maken krijgen. Als ze het al overleven als pup, geboren op straat.
Deze buitenlandertjes kunnen er niets aan doen dat ze geboren worden. Er is niemand die geld aan deze honden verdient, zoals een broodfokker die bewust fokt of laat fokken. Gelukkig zijn er stichtingen die zich in allerlei landen inzetten om deze zwerfhonden te helpen en in het land waar deze ellende heerst voorlichting te geven en castratie projecten te doen.

Tussen deze zwerfhonden zitten vaak fantastisch gave, leuke, lieve honden die in het land van herkomst absoluut geen kans hebben. Deze honden, mits goed geselecteerd, zijn perfect als leuke gezellige huishond. Deze honden zijn meestal heel goed met andere honden omdat ze op straat wel op móeten kunnen schieten met andere honden. Hun hondentaal is zeer goed. De Nederlandse honden zijn door hun baasjes zo verprutst dat de hondentaal er vaak amper is. Veel honden hebben geen idee hoe ze met andere honden moeten communiceren – met alle gevolgen van dien. Daarnaast zijn de meeste buitenlandse honden zeer dankbaar en erg lief, ondanks alle ellende die ze meegemaakt hebben.

Deze leuke gave buitenlandertjes verdienen in mijn ogen ook een kans op een fijn leven. Mij lijkt het dan ook helemaal niet gek om i.p.v. naar de broodfokker te gaan, een buitenlandertje te adopteren. Deze buitenlandertjes kunnen prima via de asielen in Nederland herplaatst worden. De asielen waar voornamelijk honden zitten die zeer slecht plaatsbaar zijn vanwege gedragsproblemen en waar lege kennels zijn! Op die manier red je écht een hond. Op die manier houd je het broodfokken onder vreselijke omstandigheden tenminste niet in stand. De broodfokkers raken hun pups niet kwijt en zullen minder moeten gaan fokken. Dat mensen geen pups meer kopen bij de broodfokkers is de enige manier om dit vreselijke geld verdienen en deze dierenmishandeling tegen te gaan.

Het adopteren van een buitenlandse hond heeft dus niet één, maar meerdere doelen.
– Je gaat de broodfok tegen, want je koopt er geen pup.
– Je helpt een hond die anders een kort leven heeft, met veel ellende en geweld.
– Je ondersteunt het asiel waar je de hond adopteert. Deze kan dan voor hun langzitters zorgen in de hoop dat daar ook ooit echt een goede baas voor komt!

Dit is geen artikel om de buitenlandse honden te promoten boven andere honden. Dit is eerder een artikel om aan te geven wat voor misverstanden er zijn en dat er een manier is om de vraag naar leuke, makkelijke honden op te lossen en op die manier de broodfok tegen te gaan. Ik zou willen dat meer asielen deze buitenlandse honden een kans zouden geven en met de stichtingen die goed werk doen voor deze honden, samen zouden werken.

Er zijn meerdere stichtingen in NL die buitenlandse honden herplaatsen. Let wel altijd goed op of deze betrouwbaar zijn, want als je pech hebt dan zit je idd met een probleemhond, qua gedrag of medisch en sta je er alleen voor. Ik raad daarnaast ook zeker niet aan om zelf een hond mee te nemen die je op straat tegen komt als je op vakantie bent in het buitenland.

Internet staat vol met referenties (goed / slecht) over alles en iedereen. Google iedere naam die je tegenkomt als je ergens een hond vandaan wilt adopteren. Of dat nu via een asiel, particulier, stichting of fokker is! Op die manier kom je er vaak al snel achter of het verantwoord is, of juist niet.

Britt een plakje worst…?

In elk geval heb ik dit wonderschone en lieve hondje een nieuwe start mogen geven!
Het ga je goed, lieve Britt…

 

Jeroen Beltman
Laatste berichten van Jeroen Beltman (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.