Een van de grote genoegens van mijn artistiek leiderschap van het vorig jaar wegbezuinigde Debatcentrum de Unie was de dagelijkse lunch. Niets heerlijkers dan zo rond een uur of 12.00 naar beneden te lopen en onder het genot van een kopje cappuccino en een salade het grootstedelijke leven te vieren. Want laat een ding duidelijk zijn wat is een grote stad zonder een goed lunchcafé?
Het oude Wenen van het interbellum stond er bekend om, de koffiehuizen waar werd gedebatteerd, de krant gelezen, geflirt en getreurd. Niet voor niets is er een relatie tussen de bloei van intellect en de aanwezigheid van een koffiehuis.
Dit rustpunt in de dag moest ik wel even hervinden toen ik als ZZP’er aan de slag ging. Dat de Graaf Florisstraat met haar geveltuinenplannen, het hoekpand, de fotoshoot van bewoners, de krant en zelfs bier en worstfeesten het schoolvoorbeeld is van de participatiesamenleving is maakte veel goed. Laten wel wezen wie in de Graaf Floris straat woont hoeft eigenlijk de stad niet meer in, het is een utopische minisamenleving zij het met af en toe een wietplantage, buren overlast en hier en daar een inbraakje. Maar geen zoet zonder zuur.
Toch miste ik iets. Groot was mijn vreugde toen ik op de hoek Heemraadssingel en Middellandstraat Espresso Dates ontwaarde. In het voormalig reisbureau zit nu een heerlijk ontbijt en lunch café met een krantentafel en heerlijke cappuccino. De oprichtster ervan Alia Azzousi werkte eerst bij het ook al wegbezuinigde Kosmopolis Rotterdam en heeft zich na haar ontslag laten scholen in de horeca.
Na een keer lunchen wist ik het. Espresso Dates heeft allure. Waren de Weense koffiehuizen broedplaatsen van joods intellect, hier verzamelt zich de (multi) culturele elite van Rotterdam hetgeen nadrukkelijk de ambitie is van Alia.
Bekende schrijvers, gemeenteraadsleden, de oprichter van de poldermoskee: ze zitten er allemaal. Met deze grootstedelijke parel waar je zo naar toe kan lopen is mijn Graaf Florisstraat biotoop weer compleet.
Heb ik dan niets te klagen? Natuurlijk wel. De prijs-kwaliteit verhouding van de lunchkaart is niet optimaal en de bediening gaat wat langzaam. Maar zoals een oude wijsheid leert: aan een boom zo vol geladen, mist men vijf, zes dadels niet!
- Een bevlogen juf uit de Graaf Florisstraat - 12 oktober 2024
- Liesbeth – Taai ongerief vraagt om kleine goedheid - 12 oktober 2024
- Liesbeth – Een boek dat niet gelezen wil worden - 13 juli 2024
Luuks hoekje a-politiek Volgend artikel:
Halloween