Kids: Dondylan

door • 15 april 2016 • Bewoners, Kinderen

Kids in the street

Tsja, is dit nog een ‘kid in the street’ of hebben we hier een ‘boy in the street’, die de kids-status al een paar jaar ontgroeid is? Dacht het wel…Dondylan heet deze leuke boy van 14 jaar en hij  zit zelfverzekerd tegenover me, hij woont op nr 7B, aan het eind…of beter gezegd…het begin van de straat, vlakbij het Henegouwerplein. Het kostte wel wat moeite om een afspraak te maken, maar ja, zo gaat dat, een hoop te doen, maar hij is er, met een ontwapende lach en daar gaat het om. Hoe heet je nou precies, was natuurlijk de vraag die op mijn lippen brandde, Don..of Dylan, of toch Dondylan? Zelf houdt hij het op Don, geïnspireerd op een heuse gangsterfilm, zijn vader gaat daar in mee, maar zijn moeder zweert bij Dondylan. Als dat maar goed gaat…!

Zijn basisschool was weliswaar een Montessori school, maar nou eindelijk eens niet op de Essenburgsingel, maar de Jan Prins, nu vlak naast de inmiddels beroemde Markthal. Maar ja, dat is ouwe koek, al kan Don nog wel even met volle overtuiging melden dat hij de slimste van de klas was, ik zou het zomaar geloven 🙂 En dat ondanks het feit dat hij volmondig toegeeft dat hij nogal lui was, sterker nog, hij is dat nog steeds geeft hij lachend toe. Maar ja, Don, volgens mij zijn er niet zoveel boys en girls die overlopen van ijver en werklust, althans als het gaat om schoolarbeid….zelf heb ik ook mijn boys flink achter de broek moeten zitten, nog niet zo lang geleden. Ikzelf, ja, dat was natuurlijk andere koek…..is toch niet meer te controleren, dacht ik stiekem 🙂

School

Nu zit Don op het Wolfert Tweetalig, tweede jaar alweer. Engels is daar zowat de voertaal. Als dat lukt Don, is het fantastisch, daar kan je alle kanten mee op. Net terug van een excursie/schoolreis uit Bath, in Engeland, het stadje met die beroemde Romeinse baden. Was heel chill, lekker zo’n weekje er tussenuit. Nou, dat hadden wij vroeger niet hoor, werken moest je, stampen, leren, lui of niet lui! Dat Wolfert is volgens Don ook een echte win-win situatie, het is een goede school en mijn ouders moesten een mac-book voor me aanschaffen, is dat wat! Goede school, fijne docenten en leuke jongens en meisjes om me heen, en ook nog een fantastische laptop, wat wil je nog meer? Maar je moet er wel hard voor werken en ja, dat is een beetje een probleem met die niet overijverige Don. Gemiddeld een zeven staan, dat is de norm en dat …jaja, dat gaat niet vanzelf.  Maar, zo zegt Don,” ik heb altijd geluk, haal het altijd net, zeker omdat mijn vader en moeder vaak helpen….”. Kom op Don, schepje er bovenop, zo’n slimmerik als jij moet toch wel zo slim kunnen zijn om te bedenken dat het toch wel handig is om iets harder te werken, scheelt een hoop gestress voor jou en ook voor je paps en mams! Doen, je kan het! Eigenlijk is een 7 gemiddeld ook niet niks…in een land met een 6-jes cultuur. Vroeger kwam ik ook niet verder dan die hatelijke 6, heb ik maar niet gemeld aan Don 🙂

Later wil hij iets in de media gaan doen, wat precies is nog niet helemaal duidelijk, als het maar iets is met computers, daar is hij wel los op. Net als zijn vader, weet hij trots te melden. Zijn moeder heeft trouwens hier in de straat een echte harssalon, u weet wel (of niet natuurlijk) voor het ontharen van vooral benen, en ook nog een winkel met allerlei toebehoren, op nr 78A. Verrassend als je daar binnenkomt. Want op zoek naar Don kwam ik daar terecht, keek mijn ogen uit.

 

Don of Dylan?

Don of Dylan?

Sport

Als je een beetje lui ben, staat sport niet hoog genoteerd…toch heeft Don vijf jaar op voetbal gezeten, als verdediger, jawel. Vast en zeker geen sloper als verdediger, maar technisch, subtiel en met een lach de tegenstanders op het verkeerde been zetten, dat was ongetwijfeld de sterke kant van Don. Ik zie het helemaal voor me. Maar ja, dat voetbal werd toch wel beetje saai en toen de elftallen door elkaar gehusseld werden, hij zijn vriendjes uit het oog verloor, heeft hij snel de voetbalschoenen aan de wilgen gehangen. Nu speelt hij wel gitaar, ook een beetje topsport. Tenminste als je het goed wil doen. En dat doet hij, want naast één keer les in de week, oefent hij elke dag, jaja, als hij het leuk vindt. Dat wil hij wel en dan kan hij het ook!

De straat

De straat vindt hij heel chill. Op de Middellandstraat wonen, dat zou hij bijvoorbeeld nooit van zijn leven willen. Veels te druk, veels te veel lawaai. Maar wat hij hier in straat zou veranderen? Meer fietsenstallingen, want laatst is er van een vriendje een fiets gestolen, dat is “best wel stom”, netjes gezegd Don. Grappig trouwens, tot nu toe wilden de kinderen in deze serie eigenlijk allemaal extra speelruimte ……en ineens, als je zo’n jaar of 14 bent, worden andere dingen belangrijk, meer fietsenstallingen…mooi toch!

Nou Don, bedankt voor dit interview, doe je best op school, af en toe een tandje opschakelen, oftewel…wat harder werken, dan ben je zo weer de slimste van de klas…net ‘als vroeger’. En dat je het na het Wolfert, en dat is nog best een tijdje, gaat maken, dat staat als een paal boven water, maar helemaal vanzelf gaat dat nou ook weer niet, dus….aan de slag, je kan het !

Laatste berichten van Tony Steenbreker (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.