Vorige aflevering hebben we kennis gemaakt met Filippa Scholtes, zusje van Benjamin, topvoetballer in de dop, kan niet missen. En die Filippa had heel wat te vertellen, vooral over haar favoriete paard Flower.
Maar nu zijn we aanbeland bij Lea Vermeulen, die samen met moeder Angela en vader Simon op nr 74c woont. En Lea kwam hoogstpersoonlijk helemaal naar beneden rennen om open te doen, ik kon gelijk zien, die heeft er zin in. Ik werd dan ook snel voorgesteld aan haar poes met de pakkende naam… Mauwi, die heerlijk lag te snorren in de fraaie hangstoel. Mauwi is Lea’s beste vriendin, die dan ook het liefst in Lea’s bed in de hoogte klimt. Maar ja, dat klimrek is wel erg steil dus één beetje hulp is natuurlijk welkom, maar als Mauwi er eenmaal is, krijg je haar niet zomaar weg, nou ja, gezellig toch. Als de poes een keer een vaccinatie moet hebben, niet tegen corona hoor, dan moet de dierenarts valkhandschoenen aan,dat beschermende handschoenen want Mauwi krabt en bijt er dan op los, kijk maar uit hoor.
School
Lea is alweer 8 jaar, ik zeg alweer omdat ze maar een paar deuren verder woont dan waar mijn huis woont, dus ik zag haar vaak op straat spelen en telkens een jaar ouder worden, net als ik trouwens en dat is toch wel jammer, voor mij dan. Lea zit in groep 4 op….de Vrije School, eindelijk weer eens geen Montessori. Wat er leuk is aan school? Rekenen en taal, dat is toch wel geweldig dat rekenspelletjes en sommen maken tot haar favorieten op school behoren, en, ze is er nog goed in ook, naar eigen zeggen hoor, dat wel. Ik hoor dat steeds vaker, rekenen en taal zijn leuk, vooral bij meisjes, dat belooft wat voor de toekomst! Lezen is ook leuk, hoewel heel snel lezen toch nog wel beetje moelijk is. Vervelend aan school? NIET buiten spelen, ik moest even nadenken maar volgens mij is dat zo ongeveer hetzelfde als dat je heel leuk vindt om wel buiten te spelen, toch? Gym is ook wel leuk maar als de gymleraar zonodig skileraar speelt in Oostenrijk, dan komt er een dansleraar en als die ziek is, krijgen we extra rekenen, is dat wat. Nou ja zeg, ik dans ook liever, reken daar maar op.
Hobby en zo…
Met een vriendinnetje gaat Lea naar de circusschool en daar doen ze van alles wat je in een circus kan zien, behalve de wilde dieren dan natuurlijk, nee, het gaat vooral om acrobatiek zoals op een koord lopen, niet zo mega hoog hoor, maar toch, je moet het maar durven, mij niet gezien trouwens, vanaf 30 cm heb ik al hoogtevrees. Ook op een eenwieler fietsen, knap zeg, moet er niet aan denken, zou na 2 meter al onderuit gaan. Ik zou wel willen paardrijden, overpeinst Lea, maar mag niet mijn moeder vindt het te gevaarlijk. Oh, en oorbellen mag ik ook pas als ik 16 jaar ben, maar laatst zag ik een baby met oorbellen, wel een beetje raar, dat is toch niet eerlijk, een baby wel en ik niet….Nou ja, komt vast nog wel, die oorbellen, circus is veel belangrijker, toch?
De straat en verder…
Het is een fijne straat, waar je heerlijk kunt buiten spelen en stoepkrijten, soms teken ik parkeervakken, die zijn dan gratis voor mijn vrienden. Dat is handig zeg, ga ik toch ook eens proberen als ik vrienden op bezoek krijg. Maar, daar was Lea heel beslist in, een betere straat kun je niet krijgen. Ze weet ook al wat ze later wil worden, veearts of dierenarts, doe maar dierenarts, die is meer voor honden, katten en konijnen en een veearts voor paarden en koeien, jaja ze heeft er al goed over nagedacht. Net toen ik dacht dat we zo’n beetje klaar waren, bood Lea me wat bijzonders aan…zal ik je een stukje voorlezen, vroeg ze onbevangen. Nou, u begrijpt, dat wilde ik wel en wat ging ze voorlezen…een stuk uit een boek over Kruimeltje, en dat staat nog in mijn geheugen gegrift, dat las ik ook, heel vroeger, dat wel. En terwijl Lea voorlas, voelde ik me terugglijden in de tijd en ineens was ik weer even ook 9 jaar, wat een heerlijke ervaring. Bedankt daarvoor Lea en ga zo door, voorlopig zonder oorbellen, je komt er wel, we gaan van je horen.
- Kids – Matilda - 12 oktober 2024
- Kids – Maes - 13 juli 2024
- Wie is dit dier? - 6 april 2024
Ode aan Edith, Fré en Anneke Volgend artikel:
Naar Frankrijk…