En , ja hoor, daar hingen ze weer op 4 plekken in de straat, de vlaggenstokken met die blije schooltassen eraan. Want als ze het zouden kunnen, schreeuwden die tassen het uit van vreugde…voorlopig niet meer achterop de fiets door weer en wind naar school, niet meer in de hoek van de studeerkamer gegooid worden met een flinke schop na. Want de eigenaren van die tassen zijn geslaagd voor hun eindexamen en dat geeft een euforsch gevoel, weet ik me nog vaag te herinneren, dat is weer even geleden namelijk…nou ja, even? Reden genoeg om te kijken wie er achter die tassen schuilgaan. Van links naar rechts….
Faas van 75a
Laat ik Faas nou 8 jaar geleden ook (januari 2014) voor de lens gehad te hebben en op mijn vraag wat hij het leukst vond aan school zei hij: de pauzes en het weer naar huis gaan! En nu is hij 19 jaar oud dan toch mooi geslaagd voor het eindexamen aan het Montessori Lyceum, dus die voorliefde voor pauzes heeft hij op tijd vaarwel gezegd. Talen, Frans en Engels, daar was Faas erg goed in. En nu, hoe en waar verder, iets met talen? Nee dat niet, maar de opleiding tot gymdocent in Den Haag lijkt Faas een fijne uitdaging. Lijkt mij prima Faas, want sporten of zelfs gewoon flink bewegen komt er niet altijd van bij de jeugd van tegenwoordig….gold natuurlijk niet voor de jeugd van ’toen’ en dus niet voor mij .
Maar een ander ijzertje in het vuur is honkbal in Amerika, in het voetspoor van zijn vader, die zelfs meegedaan heeft aan de Olympische spelen in Peking, natuurlijk met honkbal, hoe mooi is dat. Faas heeft een filmpje opgenomen met allerlei honkbalacties, opgestuurd naar opleidingsinstituten in Amerika en nu maar hopen dat die zeggen, yes, come here, you are the one and only!!
Wat het ook wordt, het gaat je lukken, wat een bink zeg, good luck in Amerika….of Den Haag, ook leuk .
Juste van 102a
Iets verderop in de straat op nummer ….hangt ook een uitbundige vlag aan het balcon. Dat bleek de vlag voor Juste Barneveld-Binckhuysen te zijn, wat een prachtige naam, dacht ik toen hij zich voorstelde. Nog spijt dat ik niet even doorgevraagd heb, maar ik denk zomaar dat ik niet de eerste en zeker niet de laatste zou zijn….
Juste had ik nooit eerder gesproken in de serie Kids in the street en dat had een jaar of 8 geleden natuurlijk zomaar gekund, sterker nog…had gemoeten. Want wat een bink zeg, beetje ouderwets…bink, maar gewoon een leuke gozer dan, eindexamen gedaan op het Libanon Lyceum en wat wil het toeval…ik ook, al is het een paar jaar geleden. In 1966 brommerde ik euforisch naar huis, dat gevoel borrelde weer helemaal op. Overigens had Juste vorig jaar al zijn HAVO diploma gehaald en een jaar later het VWO diploma binnengeharkt, ben je dan een bikkel of niet? En omdat hij heel goed bleek in Scheikunde en Natuurkunde (nou ik niet hoor, begreep er geen bal van en moest het hebben van talen, met hakken over de griekse sloot ) gaat Juste naar de Technische Universiteit in Delft, richting Industrieel Ontwerp. Dat is natuurlijk fantastisch, mensen die leren nadenken over hoe allerlei maakprocessen sneller, beter, efficiënter en mileuvriendelijker kunnen, dat is de toekomst. En daar gaat Juste een mooie bijdrage aan leveren, dat zie ik zeker gebeuren, succes Juste, laat ze de komende 5 jaar versteld staan, daar in Delft, je kan het!
Elem van 73a
In november is het precies 10 jaar geleden, dat ik op nr 73a Ami en Elem sprak, die toen nog in groep 2 en 4 zaten, waar blijft de tijd…of heb ik me dat al vaker afgevraagd?
En nu 10 jaar later is Elem geslaagd en daar is ze heel erg blij mee. Maar waarvoor ze geslaagd is, ben ik (nog) niet aan de weet gekomen, want ja, hoe gaat dat, jongens meisjes op weg naar ‘jonge heren en jonge dames’ hebben een druk sociaal leven en als de schooltijd succesvol is afgesloten ontploft dat natuurlijk helemaal, die mobieltjes zijn roodgloeiend en branden in zakken en tasjes. En zo ging dat bij Elem vast ook, dus tijd voor een foto, yes, maar snel verder, morgen, overmorgen? En dan ineens is het vakantie, nou ja, Elem is geslaagd, op de foto zie je hoe blij ze is en daar gaat het tenslotte om. Van harte gefeliciteerd!
Marjolein van 34
De ene geslaagde is de ander niet, wat te denken van Marjolein Vervat, woont op nr 34. Marjolein heeft de PABO afgerond en niet zomaar, nee…cum laude, kom daar maar eens om tegenwoordig en ook nog eens met 3 kids in haar kielzog, bekend als de 3 B’s die de nodige aandacht vragen. Het is toch fantastisch als iemand als Marjolein na de opleiding aan de Hogere Hotelschool en een bloeiende carrière in de retail, zoals bv bij de Hema, toch de keuze heeft gemaakt voor een betekenisvollere loopbaan in het onderwijs. En het werken met kinderen, wat je op zo’n plek kan betekenen voor die kinderen, maakt haar, ik overdrijf niet, razend enthousiast, zo blij is ze dat ze deze stap gezet heeft. Een voorbeeld voor velen, zou ik zeggen, wie volgt, niet aarzelen…doen!
- Kids – Matilda - 12 oktober 2024
- Kids – Maes - 13 juli 2024
- Wie is dit dier? - 6 april 2024
Verhaal van een container adoptant Volgend artikel:
Creatief met boomspiegels