Terugblik met Mayke Hegger op een decennium Graaf Floris.

door • 27 maart 2015 • Bewoners

“Ik had waarschijnlijk een heel nest moeten hebben…”

Zo’n 10 jaar geleden ontmoette ik mijn buurvrouw Mayke Hegger tijdens het zwangerschaps-zwemmen in de Oostervant. We waren allebei in verwachting van ons eerste kind en bleken na een eerste kennismaking veel met elkaar gemeen te hebben.

Alhoewel Mayke uit Nijmegen komt en ik uit Amsterdam zijn we beiden gevormd door de opvoed-idealen van onze jaren-zestig ouders. Een opvoeding waar alles draaide om zelfontplooiing, creativiteit en vrijheid. Wij vonden elkaar in de credit zijde daarvan.

in-den-beginneMayke woonde toen nog twee hoog achter in de Volmarijnstraat maar toen ik mijn huurhuis op 67A kon inwisselen voor een koopwoning twee huizen verderop werd Mayke behalve kersverse vriendin ook buurvrouw. Behalve dat we samen veel met onze kinderen hebben ondernomen is Mayke in deze straat een begrip geworden als het gaat om de vele activiteiten die ze met kinderen in deze straat georganiseerd heeft, in wisselende combinaties met andere actieve buurtbewoners. Dat zij van professie een gelauwerde decor- en kostuumontwerpster is met een passie voor theater maakt dat ze de lat hoog heeft gelegd en van alles iets bijzonders heeft gemaakt. Nu ze op het punt staat met haar gezin te gaan verhuizen blik ik met enige weemoed met haar terug op de hoogtepunten van haar tien Graaf Floris jaren en doe enkele aanbevelingen voor degenen die het stokje van haar willen overnemen.

Eerste indrukken

“Ik was vooral heel erg onder de indruk van de dimensies in de straat.  De straat is ruim en de bomen zijn hoog. Dat was voor mij een geschenk, die vorstelijke proporties.

Toen ik hier kwam wonen waren er in ons stukje nog niet zoveel kinderen. Je had een gezin met vier, die later verhuisd zijn, en Faas. Algauw veranderde dat en bleek het een vruchtbaar stukje, dat is nog steeds, er is net weer een baby geboren. We zaten in de beginjaren veel met onze hommeltjes op straat. We hadden het gezellig met de kleintjes.

badjesdagWe hebben tijdens hete zomerdagen regelmatig een badjesdag georganiseerd. Iedereen had zijn eigen opblaasbadje naar buiten gesleept zodat het kleine grut lekker kon poedelen. Een andere mooie herinnering ligt een paar jaar later. Aan de overkant werden de stoeptegels vervangen en speelden de kinderen in het zand. We zaten ons al allemaal te verheugen dat wij ook een tijdelijk strand zouden krijgen. Het duurde een hele poos voor we beseften dat dit niet ging gebeuren. En dat terwijl we al hadden afgesproken een beachparty met grill en barbecue te organiseren op het zand! Toen hebben we het feestje gewoon op de tegels gevierd en dat was echt een happening.”

 

De straatspeeldag

“Mijn eerste activiteit was de straatspeeldag in 2008.  Straatgenote Suzi had deze een aantal jaren georganiseerd en haar kinderen werden al groter. Samen met een stel enthousiastelingen, waaronder jij, zijn we aan de slag gegaan. Het was toen zo dat jij bij het Opzoomeren niet alleen een keet kon krijgen met stoelen en een geluidsinstallatie maar dat je echt kon kiezen voor een themakeet. We hebben een circuskeet besteld en daar kreeg je twee artiesten bij die een middag vullend programma met de kinderen hebben gedaan. Als ik nu naar de foto’s kijkt zie ik een heleboel gezichten van mensen waar ik later heel close mee ben geworden maar toen nog helemaal geen contact mee had omdat ze aan de andere kant van de straat woonden.

We hebben in totaal 6 straatspeeldagen georganiseerd. Twee of drie keer hebben we de straatspeeldag  kunnen combineren met het Chinees bejaardentehuis. We hebben zelfs met een dansende draak het hoekpandje op 88a geopend! Er had een aantal jaren iemand gewoond en toen die wegging leefde de vraag of wij als straatbewoners het pandje als buurthuis zouden gaan reactiveren. De bewoners van het Chinese bejaardentehuis hebben meegeholpen. Ze hebben de draak een krop sla laten opeten die in de deuropening van het hoekpandje hing. Dat was bedoeld om het gebouw geluk te wensen. Een hele groep kinderen met liep met muziekinstrumentjes achter die draak aan, prachtig.

In het jaar 2009 konden we aanhaken bij een groots straatfeesttijdens met als thema Verschillen Smaken. Toen hebben wij zakken met materiaal van Scrap gehaald en daarmee levensmiddelen geknutseld zoals taartjes, de straat was één groot knutselparadijs. De laatste jaren werd de straatspeeldag wat kleinschaliger en hebben we van BSW allerlei speeltoestellen geleend. We hebben voor spel en sport gezorgd en lekkers in de vorm van wafels en suikerspinnen. En natuurlijk heb jij het open podium ingebracht, waarop de kinderen hun kunsten konden vertonen. Ik denk dat we heel veel geluk hebben gehad. We hebben bijvoorbeeld vrijwel elk jaar heel mooi weer gehad, dat was een kadootje. Je merkt dat de straatspeeldag steeds meer is gaan rondzingen. Zo ben ik vorig jaar door verschillende kinderen aangesproken, ook uit de buurstraten, die me vroegen:  ‘Mevrouw, wanneer is dat grote feest weer in de straat?’ en dan is het best wel sneu om te zeggen dit jaar is het er niet. Maar nu zijn onze kinderen groot dus iemand anders zou het stokje over kunnen nemen.”

Halloween

“Toen onze kinderen nog klein waren liep er door de straat begin november elk jaar een Sint Maarten optocht. Met een paar lampionnetjes de straat op en aanbellen, dat vonden de kleintjes een grote belevenis.  Maar toen ze groter werden kwam Halloween op 31 oktober ervoor in de plaats. Ook bij Halloween hebben we de eerste jaren flink uitgepakt. In het hoekpandje hebben we met elkaar pompoenen uitgehold en maskers gemaakt, schedels van klei gevormd met een kaarsje erin, griezelige trekpoppen gekleurd en pompoensoep gegeten.  Er waren veel andere enthousiaste buurtbewoners die daaraan hebben mee georganiseerd en dat waren echt grote  feesten.

De laatste twee, drie jaar is er zo’n reputatie opgebouwd dat wij er zelf niet meer aan hoeven te trekken. De fascinatie met Halloween komt eigenlijk van mijn zoon. Van jong af aan is hij dol op griezelen.  Als wij naar Blijdorp gingen wilde hij niet naar de giraffen maar naar de kakkerlakken. Het leuke aan Halloween is voor mij je zo te vermommen en je zo onherkenbaar te schminken, dat is theater. De flirt met de dood zit erin en dat is ook iets wat heel spannend is, om allemaal van die monsters en griezels en ondoden te creëren. Met Halloween hebben veel straatbewoners toffe initiatieven ontwikkeld. Denk aan de griezelkelder in het hoekpandje gemaakt door Wiek, daar wordt nu nog over gesproken en over gegruweld! Het was op zijn Nijmeegse gezegd om van in je box te pissen van angst, dat was zo eng, dat vond ik zelfs eng. Dit jaar hadden we de gevilde man en de bruine beer. Dat waren de jongens van Maas die pakken ook ieder jaar ook goed uit met een doodenge act. Het oorspronkelijke Halloween is een soort van afsluiten van de oogstperiode, het is een dankfeest maar die component is bij ons niet echt aanwezig midden in de stad.

Het vieren van het leven over de dood, daar gaat het voor mij meer over. Kinderen kunnen tijdens Halloween hun angst voor de dood temmen. Daarvoor is het uitermate geschikt. Je kunt elkaar laten schrikken en er om lachen. Naast Halloween zijn er ook nog jaarlijks de kleine knutseldingen en bijeenkomsten met kinderen zoals de kerstboom versieren, Pasen en Sinterklaas.”

Koken bij FLO

“Samen met Robert en Manuela is dit initiatief 5 jaar geleden gestart. We hadden met de Vereniging gepraat over dat er weinig in het hoekpandje gebeurde en we vroegen ons af wat we daaraan konden doen. Ik wilde daar dolgraag iets met kinderen doen, iets vasts, één keer per maand. Het eerste idee was een soort van knutselclub want dat doe ik voor mijn beroep, maar ik dacht ik lijk wel gek want dan moet ik al die spullen daar naar toe slepen en ingewikkeld doen. Het pandje heeft al een infrastructuur: een waanzinnige keuken! Toen werd het dus een kookclub en dat bleek een groot succes. We doen het nu vijf jaar voor kinderen uit de buurt en uit de straat, ze nemen ook nog wel klasgenootjes mee, met een maximum van 15 deelnemers per middag.

De eerste keren waren we gevloerd. Iedereen die zelf kinderen heeft weet hoe je je voelt na een kinderfeestje, nou zo dus maar dan in het kwadraat.  Maar je wordt er steeds behendiger in, samen met de kinderen die er al vanaf het begin aan meedoen en dus ontzettend handig zijn geworden. In de begintijd waren we nog vooral bezig met het begeleiden van het plassen en pleisters aan het plakken. Er kon nog geen ei gesplitst worden zonder dat er drie op de grond belanden en dat is nu wel anders. Er zijn nieuwe kinderen bijgekomen, jongere kinderen, maar die worden ook heel Montessoriaans door de oudere kinderen begeleid.

Je ziet in die 5 jaar flo je eigen kinderen opgroeien maar ook die van anderen. Het is ook een activiteit die leuk blijft gaan met jongens en meiden door elkaar.

Er is veel interactie en gezelligheid. Het gaat overigens niet alleen om het koken maar ook het proeven is een belangrijke component.  We ronden iedere bijeenkomst af door met zijn allen aan tafel te zitten, dat is super gezellig en we zijn dan net een heel groot gezin. We proeven alles en waarderen het. Zo hebben wij bijvoorbeeld een keer drie verschillende stampotten gemaakt en gingen een verkiezing houden welke de lekkerste was. Heel verassend kwam daar de andijviestamppot uit. We hebben ook samen kopieën gemaakt van bestaande dingen. Zo hebben we Bounties nagemaakt en borrelnootjes, en die vergeleken met het origineel. Dat experimenteren maakt het voor ons ook leuk. Het gaat natuurlijk ook wel eens mis dan staat de hele keuken weer vol met blauwe walm.

Je hoort zo vaak dat kinderen uit deze tijd zo weinig weten van eten en zo vaak ongezond eten.  Onze flo kids hebben wel wat te bieden, als die straks op kamers gaan word het niet alleen maar gebakken eitjes eten, daarvan ben ik van overtuigd. Ze hebben al insecten toebereid en gegeten, 16 soorten suiker getest en geproefd en leren kennen.

Ze kunnen als ze willen een soep koken in elke kleur van de regenboog. We zijn nu bezig met toko flo’s. We gaan dan bij winkeltjes op de Kruiskade ingrediënten kopen waar we nog nooit van hebben gehoord en die soms behoorlijk stinken en vragen ons dan af wat kan je ermee maken? Dan blijkt het verassend lekker te zijn, of juist niet. Ook hadden we een jaar als thema met flo de wereld rond en kwam er vrijwel iedere maand een gast met wie we gerechten uit het desbetreffende land gingen koken.  Voor Spanje hadden we gastkok Sito en voor Indonesië kwamen Audrey en Katja koken. Je wilt de kinderen wat mee geven. Aan het begin van iedere flo is er een soort van inleiding waarin we uitleggen wat we gaan doen. Wij hebben een keer een flo gedaan over zout. We hebben uitgelegd dat in bijna alle levensmiddelen zit die je kant en klaar kunt kopen ontzettend veel zout zit, en dat je dat niet weet omdat je aan die smaak gewend bent.  We hebben daarvoor een proefje gedaan. Je drinkt uit een glas water met 1 lepel zout erin. Dan denk je jeetje wat zout! Dan proef je water uit een glas met 3 lepels zout. Als laatste weer een slok uit het eerste glas: dit proeft nu nauwelijks meer zout! Na deze test hebben verschillende gerechten op smaak gebracht met andere ingrediënten dan zout.

We hebben er als organisatie ook ontzettend veel van geleerd, want je duikt in een onderwerp met zijn drieën of iemand heeft een idee en dan sturen we elkaar per mail allemaal recepten die we vinden of proefjes die we leuk vinden om te doen, zoals zelf priklimonade maken.  Soms zag ik er wel eens tegenop maar we hadden altijd zoveel plezier met de kinderen, met elkaar en de ouders die de kinderen kwamen halen dat het altijd weer een groot feest was.”

Een boek

“Ik speel al langer met het idee om een flo boek te maken. We gaan daarom praten met  Harold en Wies. Zij  hebben al een boek gemaakt over hun kijken met volle mond.

De bestaande kinderkookboeken zijn of ontzettend truttig zijn of eigenlijk bedoeld om kinderen gezonde dingen te laten eten door ze te foppen. Die staan vol met knullige kerstboompjes of spiesjes, echt helemaal niet leuk.  Je merkt ook als je met kinderen uit eten gaat dat er altijd een kindermenu is, een fopmenu wat mij betreft, wij hebben dat nooit voor ons kind besteld. We hebben als kookclub nauwelijks literatuur gevonden die ons inspireerde. Door de jaren heen hebben wij alle recepten uitgeschreven en alle gerechten gefotografeerd. Ik heb ontzettend veel beeldmateriaal verzameld

hoe we bezig zijn geweest en dingen hebben gemaakt en hoe de kinderen aan het genieten, aan het klieren of aan het kliederen zijn. Het lijkt me ontzettend leuk, en de anderen hebben daar ook zin in, om te proberen daar een boek van te maken.

De eerste stap zal zijn een soort prototype te maken en een uitgever te zoeken.”

Persoonlijke motivatie

“Ik vind het erg leuk dat de meeste kinderen uit de straat mij kennen. Ik ben zelf opgegroeid  in Nijmegen. Bij ons in de straat werd ieder jaar een straatspeeldag georganiseerd.  Mijn ouders waren ook heel actief in dat comité en ik heb daar toen zo van genoten. Ik had niet durven dromen dat ik zelf ooit in een straat zou wonen waar dat ook mogelijk zou zijn, want dat kan natuurlijk niet overal. Dit is een straat die zich er geweldig voor leent en bovendien ook veel kinderen heeft met als buitenkans natuurlijk ons hoekpandje. Daar kun je elkaar ontmoeten en fijne dingen samen doen. Ik vind het heel belangrijk dat de kinderen daar deel van uit maken. Daarom heb ik een aantal jaar geleden aan het bestuur voorgesteld om van de zolder een kinderzolder te maken. Die is door mij ingericht, ik heb er spullen voor gezocht,  boeken,  lampjes en speelgoed ingezameld en de  zitzakken georganiseerd. Het is goed dat de kinderen ook graag naar het hoekpandje komen en een eigen plekje hebben en daar kunnen pieren.

Waar komt dat enthousiasme voor kinderactiviteiten vandaan? Eigenlijk had ik waarschijnlijk een heel nest moeten hebben… maar ik heb me flink kunnen uitleven in de Graaf Florisstraat. En ik hoop dat er veel straatgenoten zijn die zin hebben in het organiseren van nieuwe evenementen voor kinderen, of die onze goed lopende initiatieven willen overnemen!”

Oproep

“Ga door met die kookclub! Het loopt ontzettend goed en het is echt de moeite waard.

Er is veel verjonging geweest, een groep is naar de middelbare school maar de ondergrens is 7 jaar en we hebben er net weer twee super enthousiaste jonge koks bij gekregen. Als je zelf geen menu`s zou willen verzinnen: alles is gedocumenteerd en je zou het programma opnieuw kunnen starten en bent daarmee 5 jaar onder de pannen.

Wat betreft het straatfeest: het is niet zo heel ingewikkeld. Er is een standaard procedure voor de vergunning, die moet je op tijd afgeven maar bent niet gebonden aan een datum. Voor kinderen is het al feest als de straat is afgesloten en er slingers hangen!”

Laatste berichten van Liesbeth Levy (alles zien)

Gerelateerde artikelen

Comments are closed.