We spreken af tijdens de voorbereidingen en de inrichting van het nieuwe stuk „Nora” in het OT aan de Coolhaven. „Kom binnen, kom binnen, Max is er ook!” Gerard van Rijnstra, die ik heb leren kennen als acteur en presentator tijdens het Minifestival aan de Maas in Barendrecht en als overbuurman van mijn vriendin in de Graaf Florisstraat, gaat me voor door de foyer van het kleine knusse OT theater aan de Coolhaven 98. Ondertussen word ik vrolijk begroet door zijn hond Max, een Berner Senne.
Kapper
Tijdens het zetten van een bakkie koffie vertelt Gerard dat hij al 31 jaar lang het kappersvak bedrijft, vorig jaar nog gevierd met een jubileum. In die tijd heeft hij tot drie kappersfilialen gehad met personeel, in Hillegersberg, aan de Mauritsweg en zo’n 10 jaar aan de Nieuwe Binnenweg in het centrum. Tegenwoordig heeft hij een leuke zaak in Delfshaven, „Crescendo”, wat kleiner van opzet met 1 man personeel: hijzelf; „…wel zo rustig zonder al die verantwoordelijkheden voor je mensen.” Aan het filiaal op de Binnenweg heeft hij fijne herinneringen: „Daar gebeurde altijd wel wat! Man, wat een reuring in die tijd. De meest interessante figuren kwamen daar binnen.” Hij is nog steeds even enthousiast over zijn vak van kapper en is nog lang niet van plan te stoppen. „Aan mijn pesioen wil ik nog niet denken. Je wordt in de loop der jaren ook een vertrouwenspersoon van je klanten, ze vertellen je veel persoonlijke verhalen; dat schept een band en ik heb dan ook klanten die me al 30 jaar achterna verhuizen.”
Regisseur
Dat we in het OT Theater hebben afgesproken is niet omdat Gerard daar gaat spelen, maar hij is regisseur bij Drijfzand, een stichting die hij met zijn vrouw Edith Hazebroek in 2000 heeft opgericht. Toendertijd wilden zij graag een nieuwe richting opslaan met hun toneel, maar binnen de toneelvereniging, waarbij zij waren aangesloten, bleek daarvoor geen ruimte te zijn. „Dan maar zelf iets begonnen.” Dat is inmiddels bijna 17 jaar geleden en in al die jaren hebben ze met Drijfzand behoorlijk wat stukken gespeeld met veel verschillende acteurs en actrices. Van Shakespeare’s MacBeth als opera tot Oom Wanja van Tsjechov. Van musical tot psychologisch drama, het kwam allemaal voorbij. Overeenkomsten? Misschien dat ze het er altijd tijdloos willen laten uitzien, dat het van alle tijden is. „Als het maar toegankelijk blijft en ballen heeft, anders begin ik er niet aan.”, zegt Gerard bevlogen. „Je kunt als bakker wel overheerlijke groene boterhammen bakken, maar als niemand ze lust heb je geen bestaan.” Hun stukken moeten zaaltjes en huiskamers vullen.
Met veel acteurs werkt Gerard al jaren samen en steeds is het weer leuk om de juiste acteur voor de juiste rol te vinden, ook als die buiten de bekende kring gezocht moet worden: „Af en toe heb je gewoon fris bloed nodig.”
Op het moment is Drijfzand zich dus aan het voorbereiden om die voorstellingen van „Nora” te geven in het OT. We lopen even het zaaltje in om het sfeervolle minimalistische toneel te bekijken. Hier maak ik van Gerard een foto.
Een van de locaties waar Drijfzand ook graag optreedt is het Zakkendragershuisje in Delfshaven. Dit historische pand is een uniek plekje, waar op initiatief van Drijfzand steeds vaker kleine producties worden georganiseerd, van dans en toneel tot muziek met koor of strijkkwartet. „Belangrijk om Delfshaven weer cultureel op de kaart te krijgen.” Ze hebben nog leuke dingen in petto, waar Gerard nog niet zoveel over kwijt kan. We houden het in de gaten.
Graaf Florisstraat
Na een aantal omzwervingen door Rotterdam zijn Gerard en Edith zo’n 20 jaar geleden in de Graaf Florisstraat terecht gekomen via een klant van Gerard, eerst een half jaar op 77, toen er in ‘het pandje’ nog een eetclub zat, en daarna op hun huidige nummer 25. „Een vreemd huis met een klein tuintje, een keuken die als het ware dwars ligt en daardoor een bijzonder breed bovenhuis. Om de keukenraampjes te lappen moeten we eigenlijk bij de buren in de tuin stappen; ik vind het makkelijker om de ramen er even uit te lichten, haha.” Het bevalt hem enorm en gaat hier „nooit meer weg!”, vooral ook door de rust in de straat, de singel om de hoek, waar hij tegenwoordig graag met hond Max een blokkie doet. Wel vindt hij het jammer dat er in de loop der jaren zoveel leuke kleine winkeltjes zijn verdwenen, het bakkertje, het slagertje, Ben van de bloemen, het kaasboertje… Hoewel er genoeg kleine, veel allochtone, winkeltjes zijn teruggekomen, is het verloop groot en de sfeer anders geworden. Daarnaast valt hem op dat een aantal mensen het niet zo nauw neemt met de afspraken die er zijn gemaakt om afval aan te bieden en wordt het regelmatig een puinhoop rond de vuilcontainers. Ook ben je er helaas nooit meer zeker van dat je leuke bloemetjes, plantjes en andere zaakjes in je voortuin zullen blijven staan. En Max snaait nog weleens wat extra’s langs de singel, waar altijd wel wat te vreten is weggegooid door deez of gene.[wc_divider style=”dashed” line=”single” margin_top=”” margin_bottom=”-10″]
(Helaas verschijnt deze editie van de TelegraafFloris te laat voor „Nora”, maar in maart 2017 is een eigen versie van Molière’s „De ingebeelde zieke” al te bezoeken in o.a het Zakkendragershuisje in Delfshaven en Het Kapelletje in Rotterdam Noord.)
Drijfzand doet aan aantal produkties per jaar en je vindt meer over de stichting op www.drijfzand.nl en op facebookpagina www.facebook.com/drijfzandtheater/.
Je haar kun je natuurlijk weer supergoed laten zitten in de kapperszaak van Gerard „Crescendo” aan de Havenstraat 47-49a. Laat je dan meteen even fotograferen en (je vrouw of vriendin) mooi opmaken!
- “Om nooit te vergeten” - 6 april 2022
- Jeroen’s Kersttip: IJsvrij Festival - 21 december 2019
- Het huis met de drie B’s - 20 december 2019
Dagboek van Carry Ulreich Volgend artikel:
MMM, zeven miljoen in de knikkertafel