Het zit dit jaar niet mee met die kersttip, ik had hem al helemaal in mijn hoofd, ik wist wat ik u ging aanraden te doen, of beter gezegd…verplichten te doen. Zo, niet dat slappe gedoe, tipje hier, tipje daar, nee, gewoon gaan verdorie. Wat zou die tip worden dan, hoor ik u denken, wat zat er dan niet mee?
Nou ik wilde iedereen naar de nieuwe West Side Story sturen, tenminste als die verfilming van Spielberg me zou bevallen, net als die uit 1961. Ik weet namelijk nog heel erg goed dat ik als jongeling, gehuld in strakke jeans , volkomen overdonderd uit de bioscoop tuimelde, ja tuimelde zonder overdrijven, en die bioscoop was Capitool op de Binnenweg, zo’n beetje recht tegenover van der Meyden met zijn heerlijke delicatessen. Allang is daar iets Evangelisch gehuisvest, zonde, doodzonde, maar dat terzijde. Het werd de enige keer in mijn leven dat ik 3 keer dezelfde film wilde zien, zeg maar…beleven, geweldig, hartbreaking, niet in de laatste plaats omdat de hoofdrolspeler Tony heette, de kenners weten dat natuurlijk en laat ik nou ook Tony heten.
U begrijpt, jarenlang heb ik kunnen profiteren van die toevalligheid, met respect en bewondering werd ik behandeld, nageroepen op straat…Tony, Tony…you are the one….etcetera.
In de film liep het overigens verkeerd af met Tony, eigenlijk een spoiler voor al die domoren die dit heftige verhaal nog nooit gezien hebben, kan het me niet voorstellen, maar vooruit, je hoort tegenwoordig wel vaker heel gekke dingen. Wat is nou je punt Tony, hoor ik u zuchten? Nou, ik heb die versie uit 2021 nog helemaal niet gezien, want de huidige lockdown steekt een ware boomstam tussen de spaken, de bios is gesloten, voorlopig. Toch durf ik u dringend te adviseren die film te gaan zien, een prachtig drama, een musical met fenomenale muziek van Bernstein, en nog zo actueel als wat.
Dus je stuurt ons naar iets wat je zelf niet gezien behalve 55 jaar geleden, hoe vreemd is dat. Ja hoor, dat durf ik te doen, want vorig jaar heb ik u dringend geadviseerd een wandeling langs de Reeuwijkse plassen te maken, een wandeling die ik vele malen gemaakt heb en stil te staan bij de herdenkingsplaat voor die in 1943 gesneuvelde Australische bemanning van een bommenwerper en je dan weer eens te realiseren wat vrijheid echt is ipv die figuren die vinden dat het krijgen van een prik al te vergelijken is met eenzame opsluiting in een donkere, vochtige kerker, omringd door hongerige ratten met opvallend scherpe voortanden.Hebt u die wandeling gemaakt?
Nee, natuurlijk, het regende, het waaide te hard, net te ver op de fiets, allemaal smoesjes van een bedenkelijk allooi. Vooruit, in de herkansing, de tip van een jaar oud, in de benen verdomme nog aan toe!
Of, over vrijheid gesproken, in december 2017 heb ik u opgedragen naar Bastogne af te reizen, keerpunt in het mislukte Ardennenoffensief van heer H., om het woord ‘vrijheid’ nog eens goed invoelbaar te maken, lees het nog maar eens na. En, bent u gegaan? Nee natuurlijk, te ver weg, geen tijd, hotels zaten vol, weer allemaal slappe smoesjes. Geldt vast ook voor de kersttip van december 2018: Ieper, waar al 100 jaar elke avond om 20.00 uur de last post gespeeld wordt om zo de gevallenen uit WO1 te herdenken. Geweest? Ho maar, ik weet het antwoord al.
Conclusie: ik neem de vrijheid om u te sturen naar een film die ik zelf nog niet gezien en ik stuur u nogmaals naar plekken waar vrijheid echt bevochten is en u mag uitmaken wat echte vrijheid is. Succes !
- Kids – Matilda - 12 oktober 2024
- Kids – Maes - 13 juli 2024
- Wie is dit dier? - 6 april 2024
Peters Kersttip Volgend artikel:
Nina’s kersttip