Als je Anouk wilt tegenkomen moet je heel snel kijken, anders is ze al weer weg. Ze is een opvallende verschijning en toch kan het heel goed zijn dat je haar nog nooit hebt gezien… ze is altijd druk, met haar lieve kindjes, met haar partner en heel druk met haar werk.
Ze moet doorgaan, doorgaan en nooit gaan zitten, anders gebeurt het niet. Maar àls je haar tegenkomt, zul je haar niet snel vergeten; ze is hartelijk, goedlachs, een grote verschijning. Nooit te beroerd om even tijd voor je te maken, ondanks haar drukke bestaan. Ik ben dan ook verguld dat ik een uurtje uit een van haar dierbare avondjes mag stelen om eens meer over haar te leren.

Oeps

Ik ken Anouk, omdat ze ook een hondje had, Oeps. Nee, ze had niet per ongeluk in een perkje van de buren gepoept, want daar houdt Anouk niet van. Oeps was de naam van het hondje van Anouk, een zwart-witte Spaniel. Maf beest, leuk maf, beetje zoals het baasje, denk ik. Oeps liep hele einden met Anouk, Oeps ging ook altijd mee naar het atelier om te kijken naar het baasje, wat ze nu weer aan het tekenen was. Want tekenen doet Anouk heel veel, heel groot, en al heel lang. Toen ik Anouk ontmoette, kwam het gesprek al gauw op haar atelier in Het Wilde Weten in de Robert Fruinstraat. Toevallig ben ik daar een van de oprichters van, in een grijs verleden. Als ik er zelf nu nog gewerkt zou hebben, zou ik Anouk ’s avonds hebben horen tekenen pal boven me, krassen en rondlopen. Want zij houdt ook van de stilte van de avond en de nacht, naast dat het wel erg praktisch is ’s avonds te werken, met twee kindertjes thuis, die natuurlijk overdag ook mama’s aandacht nodig hebben.

Wie is Anouk?

Anouk Griffioen is in 1979 geboren in Enschede, daarna in Lelystad terecht gekomen, waar haar vader een baan kreeg en toen via Gouda in de wijk Blijdorp beland. Ze had ondertussen in meerdere plaatsen toelatingsexamen gedaan aan verschillende academies en kon kiezen waar ze heen wilde. Amsterdam viel eigenlijk meteen al af, omdat er al veel teveel artistiekerige kindjes van artistiekerige en vaak ook bekende kunstenaars naar de academie gingen en Anouk niet het idee had daar nog tussen te kunnen komen. Want ze wilde gewoon de beste worden! En in Rotterdam viel er nog wel wat te winnen, de stad steeg net op in de vaart der kunsten, trok ook veel jonge mensen van buiten aan, die in de vele om-niet-panden neerstreken om de kunstwereld te gaan veroveren.

Buurvrouw

Op een gegeven moment kwam ze op een etage op de hoek Heemraadssingel-Graaf Florisstraat te wonen met haar vriend en kreeg een atelier op de Robert Fruinstraat, lekker om de hoek. Hun buren van het beruchte hotel hebben natuurlijk voor veel ophef gezorgd, maar toen het leeg stond en vaak studenten er anti-kraak gebruik van maakten, heeft ze wel erg veel lol gehad met die gasten, zwembad op het dak, feestjes tot vroeg in de morgen, lachen! Hoewel ze nu toch ook wel blij is dat het pand een mooie bestemming heeft gekregen en er weer leuke nieuwe buren zijn gekomen.

De eerste schreden

Anouk is op de Academie gaan tekenen en met houtskool op eerst papier, later schilderslinnen, koppen van reclameposters gaan uitvergroten om ze los te maken van hun commerciële boodschap en hun menselijke trekken te versterken, hun kwetsbaarheden bloot te leggen. Anouk werd de kunstenares van de grote houtskoolportretten en als zodanig eigenlijk een beetje als te modieus neergezet. Daar heeft ze zich van losgemaakt en is gewoon haar eigen ding gaan doen, op eigen kracht.

 

Fotoproject

In 2009-2010 raakte ze in contact met de fotografe Annemarieke van Drimmelen en die maakte op dat moment foto’s met een speciale spiegelplaat voor de lens, waardoor er een soort vervreemdende vervorming van het beeld optreedt. Anouk en Annemarieke zijn toen al inspirerend tot een samenwerking gekomen, die Sophie is genoemd, naar Sophie Vlaming, het model dat hiervoor is ingezet. De foto’s van Annemarieke werden door Anouk in houtskool omgezet, een heel succesvolle formule, die vooral in Amsterdam voor veel publiciteit heeft gezorgd. Zie hiervoor de website van Anouk, www.anoukgriffioen.nl

De portretten hebben in fases plaats gemaakt voor natuurmotieven en -elementen, die ze meestal zelf fotografeert; daarbij haalt ze haar inspiratie uit haar directe omgeving en combineert, knipt en plakt elementen tot een bijna abstract geheel, waarbij, wat mij betreft, de leegte een evengrote betekenis krijgt als de vulling. Oude portrettekeningen zijn in 2017 door Anouk aan de Pauluskerk geschonken om daar door klanten overtekend en tot hun eigen werken omgetoverd te worden, een project van Marcha van den Hurk. Deze nieuwe werkjes hebben vervolgens weer via Boymans een plekje gekregen en in de pers veel publiciteit.

Anouk in ontwikkeling

Haar tekeningen worden opener en Anouk experimenteert op het moment graag met nieuwe motieven, patronen in textiel soms, kreukels, vervormingen van figuren door plooien, draaien, rekken van stof. Daar doorheen en overheen buitelen vaak nog steeds natuurmotieven, soms een dierenkop, soms een arm van een mens, een detail van een insect, een blad, een boomstronk.

Inspiratie

Voor haar bureau hangen enorm veel verschillende foto’s aan de muur, als een collage. Ik kan me voorstellen dat ze daar haar ogen overheen laat dansen, zich bedenkend hoe ze dat tot een tekening kan bewerken, uur na uur, week na week, maand na maand. Want zo intensief hanteert ze haar geliefde houtskool. Op de grond in haar atelier ligt een rol tekeningen die net terug zijn gekomen van een tentoonstelling in Enschede, in het Rijksmuseum Twente. Daarvoor mocht ze een wand maken van 28 bij 4 meter. Wow…! Daar heeft Anouk ongeveer een jaar aan gewerkt, met houtskool, dag in dag uit. Hoezo ‘gedreven’…? Ze vindt het leuk dat ze door haar bekendheid steeds vaker in de gelegenheid wordt gesteld haar eigen eisen te stellen aan ruimtes, muren, met wie ze tegelijk in een ruimte kan hangen, noem maar op. En het lukt, ze gaat als een speer en blijft zichzelf voortdurend vernieuwen. De laatste tijd is ze ook bezig te onderzoeken hoe met nieuwe projectietechnieken haar tekeningen in 3D zijn te ervaren door ze te animeren, vervormen, door de ruimte te laten bewegen. Heel spannend.

---

Anouk zelf aan het werk zien?

Als je nu zelf wat van Anouk haar werk wilt zien kan dat natuurlijk meteen via haar eigen website www.anoukgriffioen.nl, maar na de zomer heeft ze waarschijnlijk een maand of twee een open atelier in de Erasmus Universiteit, met aansluitend een expositie, waar je Anouk zelf aan het werk kunt zien. Uit die periode gaat ook aangekocht worden voor de eigen collectie van de Universiteit. Veel succes, Anouk!

 

Gerelateerde artikelen

• 

  Nieuwe buren op 106A

• 

  Transformatorhuisje

• Teken voor een schone Heemraadssingel.