Graaf Florisstraat

MENU
  • Home
  • Wonen
  • Geschiedenis
  • De Vereniging
  • Pandje 88a
  • Activiteiten
  • Twitter
  • Facebook
  • Email me
  • 8 april 2022

    Oekraïners – Wil je helpen?

  • 7 april 2022

    Nieuwe Buren: Lisa en Thimo op 78A

  • 6 april 2022

    “Om nooit te vergeten”

  • 5 april 2022

    Kiosk zoekt goed initiatief!

  • 3 april 2022

    Requiem voor een boom

  • 2 april 2022

    Naar Frankrijk…

  • 1 april 2022

    Kids: Lea

  • 20 t/m 22 mei: Fré Cohen-weekend in het Hoekpandje!

    9 april 2022 • Geschiedenis, Kunst, Nieuws

    In de vorige editie van de Telegraaffloris had ik jullie het al beloofd: zodra de maatregelen eraf zouden gaan, zou ik een lezing en workshop organiseren. En nu is het zover!

    Lezing

    Op vrijdag 20 mei om 20:30 uur organiseer ik een lezing. Edith Brouwer komt dan vertellen over het leven en werk van Fré Cohen en over haar boek De Letterkast. Edith zal voorlezen uit eigen werk. Ook is er werk van Fré Cohen te zien; zij was als grafisch ontwerper een prominente representant van de Amsterdamse School.

    Wie gegrepen is door het verhaal zal De Letterkast ter plekke kunnen aanschaffen en laten signeren door de schrijver. De lezing is gratis. Aanmelden bij: [email protected].

    Workshop linoleum snijden

    Zaterdag en zondag is er een workshop.

    Tijdens deze workshop leer je van alles over het materiaal en de techniek. Je maakt zelf een ontwerp en een linosnede en leert hoe je deze afdrukt. Edith neem de drukpers uit haar eigen atelier mee. Jij neemt je eigen gemaakte werk mee naar huis. De inhoud van de workshop is op maat, ervaring en ‘goed’ kunnen tekenen is niet vereist. De workshop duurt 2 uur. Kosten: 20 euro, inclusief alle materialen. Maximaal 10 deelnemers.

    Opgeven bij: [email protected]

    Zaterdag 21 mei: 15.00 – 17.00 uur

    Zondag 22 mei: 9:00 – 11:00 uur

    Lees verder »
  • Oekraïners – Wil je helpen?

    8 april 2022 • Vereniging

    De verschrikkelijke oorlog in Oekraïne verwijst het ‘Nooit meer oorlog’ andermaal naar de
    prullenbak. Voor oorlogsvluchtelingen pleit Nederland – net als veel andere landen – voor
    opvang in de regio. En nu zijn wij die regio. Daar wordt ruimhartig gehoor aan gegeven,
    onder meer door onze stad. Mooi om te zien (en vreselijk dat het nodig is).
    Ook in onze wijk liggen er verschillende boten voor vluchtelingen uit Oekaïne: in de
    Delfshavense Schie, bij de Ambraham van Stolkweg (170 mensen) en in de Merwedehaven, tegenover Fruitvis (1400 mensen). Het gaat vooral om moeders met kinderen. Veel mensen zullen ook gebruik gaan maken van voorzieningen in de wijk.

    Er wordt al druk nagedacht over hoe deze mensen te verwelkomen en te ondersteunen.
    Samen met de andere partners van Huize Middelland wil ook onze straatvereniging zich
    inzetten. We weten op dit moment nog niet wat precies nodig is, maar het zal waarschijnlijk
    gaan om zaken als: (kinder)activiteiten, kleding- en speelgoedondersteuning, taal, samen
    wandelen, de stad laten zien. Ons Hoekpandje staat ter beschikking, evenals andere plekken
    in de wijk.

    Wil je ook iets betekenen? Je kunt je vast opgeven via [email protected] of bij Huize
    Middelland ([email protected]).

    Lees verder »
  • Nieuwe Buren: Lisa en Thimo op 78A

    7 april 2022 • Bewoners

    December vorig jaar stond ik al voor hun deur, maar toen bleken ze de dag ervoor net verhuisd en nog niet op orde voor een interview. Nu wel: nieuwe buren Lisa en Thimo op nummer 78A. Hoogste tijd dus voor een kennismaking. 

    Klussen 

    Het stel is al sinds vorig jaar juni eigenaar van de benedenwoning, het voormalige bedrijfspand van Cake&Wax, maar er moest eerst stevig worden geklust. Na de aankoop ging minstens vier maanden lang elk weekend volledig op aan slopen, materialen uitzoeken, nieuwe leidingen leggen, elektra, CV en schilderen. Ze hebben veel zelf gedaan maar gelukkig hadden ze ook hulp van Lisa’s klusvaardige vader en een aannemer.

    Het resultaat mag er wezen. Waar er voorheen beneden drie kamertjes waren en een separate keuken, is er nu weer één woonkamer met een doorbraak naar de keuken. Lekker ruim met een aanrecht dat van twee kanten benaderbaar is. Overal in huis is het houtwerk ontdaan van de oude verflagen en alles is opnieuw geschilderd. In de gang prijkt een mooie tegelvloer en in de woonkamer ligt visgraat. Helemaal af! Nee, toch niet. Er moet nog dubbele beglazing in de achterpui en de tuin moet nog gebeuren.

    Amsterdam

    Voordat ze naar Rotterdam kwamen heeft het stel 7 jaar lang in Amsterdam gewoond, midden in de Jordaan. Dat was hartstikke leuk maar in de coronatijd, met thuiswerken, begon dat krap te voelen en zijn ze eens wat verder gaan kijken. Ze wilden absoluut in een grote stad blijven wonen en zo kwam Rotterdam in beeld. Ze kregen de tip over dit huis van goede vriendenvan ze, Katja en Roderick (ook ooit Nieuwe Buren), al sinds 2016 woonachtig in de straat. Ze benaderden de verkoper en konden zo het huis kopen nog voor het op de markt verscheen. 

    De buurt

    Rotterdam was nieuw voor ze, al hadden ze al wel een aantal vrienden die hier woonden. In de vier klusmaanden en de tijd dat ze er nu wonen, zijn ze de buurt gaan verkennen. De Burgemeester en De Buffel waren snel gevonden als geschikte borrel- en eetplek.. Akko werd de huisleverancier voor Surinaamse broodjes en Thimo struint de toko’s in de Middelandsstraat af voor verse gember en andere ingrediënten voor zijn kookhobby. Ze verheugen zich op verdere verkenningen in de stad die nog grotendeels onbekend voor ze is.

    Werk

    Behalve op de thuiswerkdagen, waarop er in het riante kantoor op de 1e verdieping gewerkt wordt, gaan beiden voor hun werk de stad uit. Lisa werkt sinds 2016 als advocaat op de zuidas bij kantoor De Brauw Blackstone Westbroek. Ze houdt zich bezig met financieringen en beursgangen van bedrijven. Hard werk en lange uren, maar ze vindt het leuk en interessant. Ze kan er heen met de trein, best een prettige commute. 

    Thimo werkt in Utrecht. Hij is er COO (Chief Operating Officer) bij Toogethr. Dat is een ‘scale-up’, (een snel groeiend bedrijf) dat software oplossingen biedt op het gebied van mobiliteit (parkeren, ritten delen, stimuleren van fietsgebruik). Als voorbeeld noemt hij een systeem dat bedrijven inzicht verschaft over wanneer en hoeveel werknemers er met de auto naar kantoor komen. Nuttige informatie waarmee het aantal parkeerplekken kan worden geoptimaliseerd. 

    Als COO is Thimo verantwoordelijk voor de dagelijkse gang van zaken binnen het bedrijf: zorgen dat de dingen lopen zoals ze moeten lopen. Het bedrijf expandeert internationaal en zo reist Thimo morgen naar München alwaar het kantoor van de Duitse tak zit. 

    Gekwetter

    Zoals de meeste nieuwe buren, zijn ook Thimo en Lisa erg gelukkig met hun huis in de Graaf Florisstraat. Ze genieten van de rust, de kwebbelende kinderen van de school en het gekwetter van de vogels in de tuin. Ze zijn van plan hier lang te blijven wonen. Ze hebben al kennisgemaakt met de naaste buren en ik noem voor de zekerheid de Paasborrel op 17 april in pandje 88a nog even als gelegenheid om nog verder te integreren.

    Lisa en Thimo, bedankt voor de prettige kennismaking! Welkom in de straat en veel woonplezier gewenst!

    Reünificatie van de kamers op de benedenverdieping
    Lees verder »
  • “Om nooit te vergeten”

    6 april 2022 • Bewoners, Geschiedenis

    Dit is de eerste regel van de herdenkingsplaquette van Loods 24. Van wie, zegt u?

    Loods 24

    Loods 24 was de plek, het havenloodsterrein langs de Stieltjesstraat op Zuid, waarvandaan duizenden joden uit Rotterdam en omstreken zijn gedeporteerd. Soms verraden, soms vrijwillig gekomen, niet kunnen geloven dat er iets ergs met hun zou gebeuren, toch? Soms met treinladingen tegelijk vanuit de Zeeuwse eilanden afgevoerd. Om verder ontvoerd te worden naar ongewisse plekken in Duitsland en Polen. Volwassenen, hele gezinnen, soms gescheiden van geliefden, ouderen, invaliden, kinderen. Voor die kinderen is een speciaal monument opgesteld achter het restant van de muur die toegang gaf tot het haventerrein aan de Stieltjesstraat.

    Loods 24 is nu de stichting die de herinnering levend wil houden aan al die Joodse mensen die vanuit Rotterdam uit hun huizen zijn verdreven, naar de vernietigingskampen zijn gedeporteerd en vermoord. Die door middel van het kunstproject Stolpersteine (letterlijk ‘struikelstenen’) de aandacht wil vestigen op de huizen, waar echte mensen van vlees en bloed hun lief en leed deelden, gelukkig waren, zich veilig voelden, deelnamen aan het leven in al haar facetten, kortom: leefden. Maar omdat ze Joods waren, slachtoffer werden van waanzin, achterdocht, jaloezie, en regelrechte haat. Tot de dood erop volgde. Die door middel van voorlichting op scholen en onderwijsprogramma’s wil blijven uitdragen dat deze geschiedenis van ons ras er een is ‘om nooit te vergeten’.

    Door een aantal opeenvolgende gebeurtenissen, waarvoor hier noch de plek, noch de tijd is om over in detail te treden, werd ik gewezen op de geschiedenis van ons woonhuis, en wel precies over een van de bewoonsters ervan. Zij heette Sophia van Esso, had de mooie leeftijd van 63 jaar bereikt, kwam uit een gezin met 3 broers en kon zichzelf bedruipen als huishoudster. Zo viel te lezen uit het bevolkingsregister van Rotterdam. Waar ook te vinden was dat zij van Joodse afkomst was. En via die Joodse afkomst was te vinden dat zij via Loods 24, waar rond 1943 veel Joden werden verzameld voor transport naar Duitsland en Polen, in Sobibor terecht kwam. Waar zij werd vermoord door de nazi’s. Zomaar, zonder fatsoenlijke reden; niet omdat zij een misdadiger was, niet omdat zij iemand iets had aangedaan, niet omdat zij iemand last bezorgde, nee, omdat ze was wie ze was. Ook haar 3 broers waren gedeporteerd, maar zij naar Vernichtungslager Auschwitz, in Polen. Ook zij werden daar vermoord, zonder reden, alleen omdat ze waren wat ze waren, Joden. Of ze van elkaar hebben geweten dat ze ten prooi waren gevallen van een krankzinnige ideologie, is niet bekend.

    Om de slachtoffers van oorlogsterreur te gedenken (waaronder ook Sinti en Roma, politieke gevangenen, dienstweigeraars, homosexuelen, Jehova’s Getuigen en gehandicapten) heeft de Duitse kunstenaar Gunter Demnig een project uitgedacht. Daarin plaatst hij, of tegenwoordig namens hem de stichting Loods 24, op aanvraag van familie, bewoners of organisaties een betonnen steentje in het trottoir voor de huizen, waarin deze mensen leefden. Daarop is dan een messing plaatje van 10x10cm vastgezet met erin gegraveerd de naam, geboortedatum, sterfdatum en plaats van overlijden. Ze zitten soms net een paar millimeter buiten het straattegelvlak, net genoeg om er even over te struikelen. Al terugkijkend naar die ‘Stolperstein’ realiseer je je dat je ook over je geweten kunt gestruikeld zijn.

    We vonden het een gepast gebaar om onze vroegere bewoonster een permanent plekje te geven in het geheugen van onze straat. Samen met een goede vriendin hebben we geprobeerd Sophia de rust en de veilige vrede terug te geven, die haar in 1943 zo bruut was ontnomen. Zij heeft nu ook een mooie gewetenssteen bij ons voor de deur.
    Een mooie bos witte rozen, die we bij de geplaatste steen voor Sophia hadden gelegd, was al na een uur gestolen. Een paar dagen later was er ineens een enkele nieuwe witte roos bij de steen gelegd. Nog geen 5 minuten later, nadat ik mijn camera had gepakt om dit te fotograferen, was de bloem van de steel getrapt en lag in losse bloemblaadjes verspreid over het trottoir. Waarom?

    (bekijk de tijdslijn van Sophia’s leven op oorlogsbronnen.nl)

    Lees verder »
  • Kiosk zoekt goed initiatief!

    5 april 2022 • Buurt en wijk

    Wie al wat langer in de buurt woont ken ‘m vast wel. De kiosk in het Heemraadspark, waar Singeldingen een jaar of 5 lang een uitstekende programmering omheen organiseerde in de zomermaanden.

    Uit het initiatief Singeldingen is weer het Wijkpaleis geboren, omdat de initiatiefnemers graag het hele jaar rond dingen voor de wijk wilden organiseren.

    Maar Singeldingen zelf is er als stichting mee gestopt. Het heeft destijds uit een fonds de prachtige kiosk gefinancierd gekregen en zocht een opvolger, zodat de kiosk behouden blijft voor de buurt. Er was iemand die een mooi plan had om er een catering functie in te organiseren. Maar toen kwam corona en .. afijn, dat is dus afgeketst.

    De Singeldingenkiosk valt dus weer vrij. Een initiatiefgroep is begonnen met planvorming om de kiosk op zijn oude plek te krijgen. Wil je meedenken over de programmering en het beheer van de kiosk als die in het Heemraadspark komt? Of heb je zelf een goed idee om met en rond de kiosk weer iets nieuws te doen? Laat van je horen! Opgeven kan via: [email protected]

    Lees verder »
  • Liesbeth Levy – Middelland als vrijplaats voor de inventiviteit van het alledaagse

    4 april 2022 • Opinie

    In zijn boek: Het verhaal van een Duitser 1914-1933, beschrijft Sebastiaan Haffner hoe gebeurtenissen uit de geschiedenis een verschillende intensiteit hebben. Wat in de geschiedenisboeken vetgedrukt staat kan als gebeurtenis een marginale rol spelen in het leven van mensen.  Wie iets te weten wil komen over het verschil in intensiteit moet biografieën lezen, aldus Haffner.  Niet van staatslieden maar van onbekende burgers:

    Daar zal hij zien de ene ‘historische gebeurtenis’ trekt over het persoonlijke-dat wil zeggen werkelijke- leven weg als een wolk over een meer; niets verroert zich, het enige is een kortstondige weerspiegeling. De andere ‘historische gebeurtenis’ zweept datzelfde water op, gelijk storm en onweer; je herkent het nauwelijks nog. Een derde legt alle meren bloot.

    Deze uitspraak kan ik – na het in een keer uitkijken van de serie Het jaar van Fortuyn – beamen. Veel beter dan het theaterstuk Fortuyn, dat 18 maart jongstleden in première ging in het oude Luxor, toont de serie hoe 9/11 in Nederland zorgde voor een politieke aardverschuiving eindigend in de tragische moord op Fortuyn.

    Twintig jaar na dato is dat nog steeds schokkend om te zien.

    Maar de serie heeft ook oog voor Fortuyns tegenstrever Ad Melkert (briljant gespeeld door Ramsey Nasr voor wie ik een diepe buiging maak) die meent dat alleen de rede het land nog kan redden van Fortuyn terwijl diezelfde Fortuyn als een verlosser wordt gezien.

    Het plot van de serie is onthullend en prikt door het frame volk versus elite heen zonder in de platitude te vervallen dat we allemaal een ‘dun velletje’ hebben. Geen spoilers, dus daar laat ik het bij.

    De uitspraak van Fortuyn ‘mensen willen niet van het systeem af maar willen er een onderdeel van zijn’ is nog steeds een aansporing tot democratische vernieuwing, maar de leefbaar beweging heeft daar vooralsnog geen rol van betekenis in kunnen spelen.

    Een verklaring hiervoor is mijns inziens te vinden in een analyse van de Nederlandse socioloog Paul Kuypers. Hij is van mening is dat de er in de Nederlandse kunst en cultuur heel weinig aandacht is voor het alledaagse. Creativiteit wordt gereserveerd voor de hogere uitingen van de beschaving. Nog schaarser, aldus Kuypers, is de belangstelling voor constellaties waarin het artistieke zich verbindt met de dagelijkse praktijken van wonen en leven, van werken en spelen, van bewegen en stil staan. Daardoor krijgt het denken over cultuur iets schraals en zelfs iets onwerkelijks. Het maakt de cultuur tot een domein waarin de directheid van de ervaring ontbreekt en waar geen plaats is voor wat de Franse socioloog Michel de Certaeu, ‘de inventiviteit van het alledaagse noemt’. Kuypers concludeert:

    Die verschraling va de cultuur leidt niet alleen tot uitsluiting van minder geprivilegieerde groepen of tot marginalisering van uitingsvormen, die niet alleen tot de erkende cultuur behoren. Zwaarwegender is, dat zij geen oog heeft voor de overgang van de kleine naar de grote cultuur. Het begrijpen van de wereld wordt pas mogelijk als van meet af aan in staat zijn om te ontdekken wat de moeite waard is, om vanuit het kleine naar het grote toe te groeien en om de betekenissen, die zich in de aarzelingen van de eerste tijd van hun leven, openbaren tot de grondstof van hun bestaan maken. De zintuiglijkheid, die daarvoor mogelijk is wordt dagelijks op de proef gesteld, maar zij wordt verhevigd als zij onderbroken wordt in de ascese van het leven in de natuur en op het land.

    De onderbreking waar Kuypers in zijn citaat naar verwijst wordt door de Certau gezien als een daad van verzet tegen de disciplinering van individuele mensen door abstracte systemen. Om te kunnen functioneren in een systeem moeten strategisch handelende. Door alledaagse praktijken die geen systeem kennen maar waarin mensen zich de ruimte als het ware toe-eigenen, herwinnen mensen hun autonomie. De Certau noemt dat tactiek. Dat is een strikt individuele zaak maar als een groep mensen kortstondig in staat is om een tactische bewegingen te bundelen kunnen zij de dwingende tijd en ruimtelijkheid van het systeem opheffen en de disciplinering omzeilen. Het gaat hier niet zozeer om een collectief maar om een netwerk van individuen. Dit alles klinkt misschien heel abstract maar het laat wel  de tragiek van Fortuyn zien. Hij was immers zelf iemand die was uitgekotst door het systeem maar daar tegelijkertijd zelf onderdeel van wilde zijn en dat projecteerde op zijn aanhang.

    Als het gaat om democratische vernieuwing in Rotterdam is juist het vermogen om een tegenbeweging te vormen die zich niet in het systeem laat inkapselen en bestaat uit individuen in plaats van volgelingen van belang. Dit werd me te meer duidelijk in een gesprek met netwerkregisseur van huize Middelland Philip Kuypers. Toen ik hem aan iemand introduceerde als het brein achter de spoortuin corrigeerde hij mij. Nee hij was niet het brein maar onderdeel van een serie samenwerkende netwerken in Middelland.  

    Is dat een elitaire opvatting? Niet als we de opvatting serieus nemen dat de verschraling van onze cultuur niet het resultaat is van de komst van mensen met andere culturele opvattingen maar het resultaat is van gebrek aan politieke belangstelling voor constellaties, waarin het artistieke zich verbindt met de dagelijkse praktijken van wonen en leven, van werken en spelen, van bewegen en stil staan. Mooi om te zien dat precies hier zo hard aan gewerkt wordt in Middelland!

    Inmiddels walst de geschiedenis door, ik houd mijn hart vast en mijn adem in en hoop dat het meer zich niet verroert.

    Lees verder »
  • Requiem voor een boom

    3 april 2022 • Groen

    Je zou het bijna weer vergeten met die zonnige maand maart achter de rug. Maar
    weten jullie het nog? Dit jaar begon stormachtig. Letterlijk.
    31 januari hadden we storm Corrie (genoemd naar de eerste weervrouw). Het bleek de aankondiging van een ‘drielingstorm’ in februari: Dudley deed zich voor op woensdag 16 februari, Eunice maakte haar intrede op vrijdag en zondag kwam Franklin voorbij geblazen. Ik lees dat de laatste keer dat we een drielingstorm hadden bijna 100 jaar geleden was, in 1928.

    Eunice blies het raam van mijn overbuurman eruit. Ik hoorde het gebeuren. Bizar. En verder de straat in kijkend zag ik de tweede plataan rechts, die tegenover #31, hevig bewegen. Toen storm Franklin voorbij raasde, kreeg die boom nog een optater. De boom hing vervaarlijk naar voren geheld maar raakte nog net niet de overburen op #34. De wortels hadden van de stoep een ware stunt-bult gemaakt waar je met een crossfiets mooie toeren mee kon uithalen. Maar voor in je straat was dat toch minder geslaagd. Oplettende buren waarschuwden de gemeente. Die kwam met spoed langs (complimenten voor de voortvarende actie) en hoopte met het snoeien van de grootste takken de boom te kunnen redden. Maar alras bleek dat ijdele hoop. Er was geen redden meer aan. De boom moest eraan geloven. En nu staat er dus die stomp in de straat. Maar alles is natuurlijk een kwetie van perspectief. Een voorbij fietsende kleuter zag er bijvoorbeeld een prachtige troon in, die absoluut bestegen moest worden voordat de fietstocht-met-zijwieltjes voortgezet kon worden. De stoep is trouwens weer ‘teruggeveerd’.

    Voor degenen die zich afvragen wat er nu met die boom is gebeurd en wat er nog gaat gebeuren: uw kersverse bestuursleden hebben zich op die vragen gestort. Welnu: de omgezaagde boom is in delen vervoerd naar een bomen-rustplaats van de gemeente. Daar gaat het zo’n jaar of 3 drogen voordat het hout verder verwerkt gaat worden. Er zullen mogelijk meubels van gemaakt worden en ook houten snijplanken. Onze straat is een partij snijplanken in het vooruitzicht gesteld. Nog even geduld dus, maar de boom komt in een andere vorm weer tot ons.
    En verder onderzoekt de gemeente of er een andere boom voor teruggeplaatst kan worden. Dat is aan de ene kant beter voor de andere bomen (die anders meer wind vangen), maar tegelijk is het de vraag of een nieuwe boom gaat aarden, tussen al die wortels van de oude boom. Afijn, het schijnt nog niet zo eenvoudig te zijn. Maar er wordt aan gewerkt.

    Foto’s: Nina Huygen en Jeroen Beltman

    Prijsvraag voor de kinderen uit de straat: hoeveel jaarringen telt de omgezaagde boom? Mail je antwoord uiterlijk 15 april naar [email protected] Onder de goede inzendingen wordt een prijs verloot; uitreiking op de Paasborrel.

    Lees verder »
  • Naar Frankrijk…

    2 april 2022 • Bewoners

    Jelte en Marjolein, velen kennen hen als betrokken buren woonachtig aan het Aleidisplein, sociale verbinders en drijvende krachten achter diverse buurtverbeteringen en initiatieven, zie hier, hier en hier. Nadat ze al eens een wintertje hebben doorgebracht op de Balkan, en een fikse wandeling hebben gemaakt naar Santiago de Compostela, laten ze nu de stad voorgoed achter zich, voorlopig althans. Inclusief poezen verhuizen naar ze het platteland van Frankrijk en verruilen hun buurt voor een buurtschap. Het huis is verkocht en 12 april rijden ze weg.

    De Auvergne

    “We willen minder prikkels, een tuin, zelfvoorzienender leven en meer natuur”, beantwoordt Jelte de waarom-vraag. Ze hebben een tijdje gedacht aan leven in een busje maar toen kregen ze een link door naar een te koop staande boerderij in Frankrijk. Die optie werd het niet maar viavia kwamen ze op ander huis waarvan de nederlandse eigenaar onlangs overleden is. Dit huis hebben ze uiteindelijk van de erfgenamen kunnen kopen. Het ligt in de Auvergne, iets ten zuidoosten van het midden van Frankrijk in de gemeente Aubusson d’Auvergne, in het buurtschap La Souche dat ze gaan delen met nog zo’n 14 huishoudens. 

    Huis plus gite

    Het huis ligt aan een onverharde doodlopende weg. Het is stevig verbouwd door de vorige bewoner, een aparte indeling met veel kruipdoor sluipdoor gangetjes, en heeft lekkere grote raampartijen, wat niet per se Frans is. 

    Achter het grote huis ligt een kleiner huisje dat ze als gite willen verhuren aan toeristen. Het biedt ruimte aan maximaal vier personen, heeft een goed uitgeruste eetkeuken, een souterrain en een eigen tuin met veel privacy en een schitterend uitzicht.

    De omgeving

    De omgeving heeft veel te bieden. Het buurtschap ligt in het Parc naturel régional Livradois-Forez met veel bos, volop mogelijkheden om te wandelen of te trailrunnen. Op een kleine 2km afstand ligt een stuwmeertje waar gezwommen kan worden. Het huis is ook een interessante uitvalsbasis voor mountainbikers, met veel uitgestippelde routes in de buurt. De regionale stad is het pittoreske Thiers, bekend van de messenfabrikatie, op zo’n 20 minuten rijden. Maar ook de uitgebluste vulkanen van Puy-de-dome, zijn met 45 minuten dichtbij. (Email [email protected] als je alvast wil reserveren).

    De toekomst

    De twee hebben plannen genoeg voor hun nieuwe leven. Ten eerste willen ze de taal beter leren, een project in uitvoering. Na de verhuizing wachten er ook diverse kleine opknapklusjes aan het grote huis. Afhankelijk van vergunningen en het bestemmingsplan, willen ze nog een huisje erbij bouwen, half ondergronds (een hobbit house) dan wel het grote huis uitbouwen. Ook willen ze gaan moestuinieren en een voedselbos aanleggen. 

    Buurtschap verbeteren?

    En dan willen ze kijken wat ze voor hun nieuwe buurtschap kunnen betekenen. De stroopwafels zijn al uitgedeeld. Zijn daar net als in de Aleidisstraat ook mensen die zorg en extra aandacht nodig hebben? Kunnen ze iets met hun busje doen? Kunnen ze een baantje vinden voor wat extra inkomsten? Het is best spannend, zo vinden ze zelf maar voor buurtverbeteraars van hun kaliber is er overal plek, zo denk ik zelf. 

    Jelte en Marjolein, jammer dat jullie gaan, maar wat een dappere stap! Alle goeds in Frankrijk!

    Lees verder »
  • Kids: Lea

    1 april 2022 • Bewoners, Kinderen

    Vorige aflevering hebben we kennis gemaakt met Filippa Scholtes, zusje van Benjamin, topvoetballer in de dop, kan niet missen. En die Filippa had heel wat te vertellen, vooral over haar favoriete paard Flower.
    Maar nu zijn we aanbeland bij Lea Vermeulen, die samen met moeder Angela en vader Simon op nr 74c woont. En Lea kwam hoogstpersoonlijk helemaal naar beneden rennen om open te doen, ik kon gelijk zien, die heeft er zin in. Ik werd dan ook snel voorgesteld aan haar poes met de pakkende naam… Mauwi, die heerlijk lag te snorren in de fraaie hangstoel. Mauwi is Lea’s beste vriendin, die dan ook het liefst in Lea’s bed in de hoogte klimt. Maar ja, dat klimrek is wel erg steil dus één beetje hulp is natuurlijk welkom, maar als Mauwi er eenmaal is, krijg je haar niet zomaar weg, nou ja, gezellig toch😺. Als de poes een keer een vaccinatie moet hebben, niet tegen corona hoor, dan moet de dierenarts valkhandschoenen aan,dat beschermende handschoenen want Mauwi krabt en bijt er dan op los, kijk maar uit hoor.

    School

    Lea is alweer 8 jaar, ik zeg alweer omdat ze maar een paar deuren verder woont dan waar mijn huis woont, dus ik zag haar vaak op straat spelen en telkens een jaar ouder worden, net als ik trouwens en dat is toch wel jammer, voor mij dan😉. Lea zit in groep 4 op….de Vrije School, eindelijk weer eens geen Montessori. Wat er leuk is aan school? Rekenen en taal, dat is toch wel geweldig dat rekenspelletjes en sommen maken tot haar favorieten op school behoren, en, ze is er nog goed in ook, naar eigen zeggen hoor, dat wel. Ik hoor dat steeds vaker, rekenen en taal zijn leuk, vooral bij meisjes, dat belooft wat voor de toekomst! Lezen is ook leuk, hoewel heel snel lezen toch nog wel beetje moelijk is. Vervelend aan school? NIET buiten spelen, ik moest even nadenken maar volgens mij is dat zo ongeveer hetzelfde als dat je heel leuk vindt om wel buiten te spelen, toch? Gym is ook wel leuk maar als de gymleraar zonodig skileraar speelt in Oostenrijk, dan komt er een dansleraar en als die ziek is, krijgen we extra rekenen, is dat wat. Nou ja zeg, ik dans ook liever, reken daar maar op😉.

    Hobby en zo…

    Met een vriendinnetje gaat Lea naar de circusschool en daar doen ze van alles wat je in een circus kan zien, behalve de wilde dieren dan natuurlijk, nee, het gaat vooral om acrobatiek zoals op een koord lopen, niet zo mega hoog hoor, maar toch, je moet het maar durven, mij niet gezien trouwens, vanaf 30 cm heb ik al hoogtevrees😝. Ook op een eenwieler fietsen, knap zeg, moet er niet aan denken, zou na 2 meter al onderuit gaan. Ik zou wel willen paardrijden, overpeinst Lea, maar mag niet mijn moeder vindt het te gevaarlijk. Oh, en oorbellen mag ik ook pas als ik 16 jaar ben, maar laatst zag ik een baby met oorbellen, wel een beetje raar, dat is toch niet eerlijk, een baby wel en ik niet….Nou ja, komt vast nog wel, die oorbellen, circus is veel belangrijker, toch?

    De straat en verder…

    Het is een fijne straat, waar je heerlijk kunt buiten spelen en stoepkrijten, soms teken ik parkeervakken, die zijn dan gratis voor mijn vrienden. Dat is handig zeg, ga ik toch ook eens proberen als ik vrienden op bezoek krijg. Maar, daar was Lea heel beslist in, een betere straat kun je niet krijgen. Ze weet ook al wat ze later wil worden, veearts of dierenarts, doe maar dierenarts, die is meer voor honden, katten en konijnen en een veearts voor paarden en koeien, jaja ze heeft er al goed over nagedacht. Net toen ik dacht dat we zo’n beetje klaar waren, bood Lea me wat bijzonders aan…zal ik je een stukje voorlezen, vroeg ze onbevangen. Nou, u begrijpt, dat wilde ik wel en wat ging ze voorlezen…een stuk uit een boek over Kruimeltje, en dat staat nog in mijn geheugen gegrift, dat las ik ook, heel vroeger, dat wel. En terwijl Lea voorlas, voelde ik me terugglijden in de tijd en ineens was ik weer even ook 9 jaar, wat een heerlijke ervaring😊. Bedankt daarvoor Lea en ga zo door, voorlopig zonder oorbellen, je komt er wel, we gaan van je horen.

    Lees verder »
  • Ode aan Edith, Fré en Anneke

    25 december 2021 • Bewoners, Geschiedenis

    Over hoe de nieuwsgierigheid van een hedendaagse Amsterdamse lino-kunstenares haar een verborgen schat deed ontdekken; die het begin werd van een zoektocht, uitmondde in een ‘kennismaking’ met een vakgenoot uit een ander tijdperk, en culmineerde in een boek. En over hoe in die zoektocht ook ónze straat opdook en hoe dat weer leidde tot een (hernieuwde) kennismaking met een oud-bewoonster. Reisverslag van een speurtocht met en naar passie.

    Dit verhaal gaat over een paar bijzondere vrouwen. Maar meer nog gaat het over het volgen van je passie, over nieuwsgierigheid en welke nieuwe dingen daar weer uit voortkomen. Het verhaal heeft linken met onze straat, en daarom vertel ik het aan jullie, mijn straat- en buurtgenoten.

    Edith

    Edith Brouwer

    Edith Brouwer is zo iemand die zin heeft in het leven, ervoor gaat en er wat van máákt.

    Zowel figuurlijk als letterlijk. Ze heeft jarenlang een kunstgallery bestierd en organiseerde daar menig (kunst)evenement. Leven in de brouwerij. Later gaat ze ook zelf kunst maken en ze legt zich toe op linosneden. Ze blijft exposities organiseren, met eigen werk en dat van anderen. Ik heb werk van haar thuis hangen.

    Regelmatig struint Edith tweedehands boekenzaken af voor papier om de lino’s op af te drukken. In 2016 staat ze met een exemplaar van Shakespeare’s De Koopman van Venetië in haar handen met daarin een ex libris (eigendomsmerkje) uit 1931. Deze is gemaakt door ene Fré Cohen voor Henk van Laar. Thuis google-et ze deze namen en zo komt ze er tot haar verrassing erachter dat deze Fré een vrouw is: Frederika Sophia Cohen. “Dat was wel bijzonder. De meeste grafici in die tijd waren mannen. Mijn interesse was gewekt. Wie was deze vrouw? Ik wilde er meer van weten,” vertelt Edith in haar Amsterdamse atelier. Het is het begin van een bijzondere zoektocht en het begin van haar schrijverschap.

    Fré

    Brouwer raakt gefascineerd door deze vrouw, die net als zijzelf lino’s maakte maar ook veel meer dan dat: ze was grafisch vormgever, schilder en kunstenaar. Ze kon er zelfstandig van leven, wat in haar tijd (ze leefde van 1903 – 1943) wel bijzonder was. Een vrouw die haar eigen brood verdiende in een door mannen gedomineerd vak.

    Fré Cohen – Lino door Edith Brouwer

    Er is aardig wat werk van haar bewaard gebleven en er zijn ook al eerder exposities over haar georganiseerd geweest. Maar telkens opnieuw raakt deze vrouw weer in de vergetelheid. En over haar privéleven is vrij weinig bekend. Edith duikt erin en komt steeds meer te weten. Fré fascineert haar. Edith organiseerde al jaarlijks een ‘Ode aan de lino’ (een expositie met werk van lino kunstenaars) maar besluit nu een ode aan Fré te organiseren: ze gaat een boek over haar schrijven. Een roman gebaseerd op ware gebeurtenissen. Edith kruipt in het hoofd van deze gepassioneerde en getalenteerde vrouw en wekt haar tot leven tegen de achtergrond van het opkomend socialisme en fascisme van het Amsterdam van de jaren ’20 en ’30. Zie ook mijn kersttip.

    Ik ontmoet Edith voor het eerst op mijn eigen bruiloft in 2011. Mijn goede vriend Pierre vraagt een paar weken voor ons huwelijk of hij iemand mee mag nemen. “Alleen als het een heel leuk iemand is,” plaag ik hem. Als ik ze samen zie binnenkomen en helemaal als ik haar later spreek denk ik: wat een leuke vrouw! En zo word ik ook bevriend met Edith.

    In september 2020 organiseert Edith een meerdaagse in Friesland voor een aantal vriendinnen van haar. Met z’n vijven zitten we in een prachtig verbouwd kerkje en leren elkaar kennen – Edith is de spil. ’s Avonds eten we samen, overdag wandelen we of werken we ieder aan ons eigen project. Edith is dan al bezig met haar boek en heeft een paar hoofdstukken af. Ik mag meelezen en commentaar geven. Ze leest voor, ik geef suggesties en zij verwerkt dat weer in een volgende versie. Ik heb bewondering voor haar doorzettingsvermogen en haar passie. Op de laatste dag geeft Edith een lino-workshop en gaan we met eigen gemaakte boekenleggers naar huis. We zijn verrast door de creatieve kant in onszelf. Dat is wat Edith met je doet. Ze maakt er wat van en laat je er zelf ook wat van maken.

    • Koopman van Venetië – cover ontwerp door Fré Cohen
    • Ex Libris (eigendomsmerkje) – ontwerp door Fré Cohen
    • werk van Edith Brouwer
    • letterkast met werk van Fré Cohen, samengesteld door Edith.

    Een paar maanden later krijg ik een telefoontje van Edith. Ze heeft een ontdekking gedaan. Fré Cohen heeft grafisch werk gemaakt voor het blad van de Joodse vrouwenraden, Ha’Ischa (De vrouw). Het ontwerp voor de eerste editie uit 1929 is van haar hand. Ze stuurt me een foto van het omslag en vraagt me goed te kijken. Verrek! Het secretariaat van dit blad is gevestigd aan de Graaf Florisstraat 89 te Rotterdam! Het huisnummer waar onlangs nieuwe buren zijn komen wonen. En, zo blijkt na bespreking op de redactie van onze TelegraafFloris, waarvan de oud-bewoonster die daar voor en in de oorlog leefde, eerder is geportretteerd in deze krant. Werd het secretariaat van Ha’Ischa gevoerd door de moeder van deze oud-bewoonster? En zou zij Fré Cohen gekend hebben? Ik besluit op onderzoek uit te gaan.

    Anneke

    Ik mail mevrouw Anneke van den Bergh-Tels, en krijg de volgende dag al antwoord. We maken een belafspraak. Mevrouw Tels is al in de negentig. Haar lijf wil niet zo meer, maar ze is zeer helder van geest. Ze graaft in haar geheugen en komt met mooie anekdotes en deelt ook pijnlijke herinneringen.

    Anneke van den Bergh-Tels

    Het was inderdaad haar moeder die de redactie voerde voor Ha’Ischa. Daar zat een grappig verhaal aan vast, dat met smaak werd verteld binnen de familie. Haar moeder was gevraagd voor de redactie van Ha’Ischa. Maar later werd ze beschroomd benaderd dat het toch niet door kon gaan. Het was namelijk gebleken dat ze geen ‘goppe’ had gehad (een joodse huwelijksvoltrekking), alleen een burgerlijk huwelijk. “Mijn moeder reageerde daar heel nuchter en laconiek op. Ze antwoorde: ‘Dan doen we dat toch even?’ En zo geschiedde.” Een paar dagen later zijn ze in het geniep in alle vroegte van huis gegaan en hebben alsnog een goppe gekregen bij de opperrabijn. Bij thuiskomst zei haar 3-jarige broer (Anneke was zelf nog niet geboren): Mazzeltof. Dat had zijn moeder hem geleerd. En zo was het opgelost en kon haar moeder alsnog toetreden tot de redactie. En zo kon het gebeuren dat Edith haar naam en adres vond op één van de edities ontworpen door Fré Cohen.

    ‘…niet altijd zoo blijven…’

    “Mijn moeder was een hele leuke vrouw,” zegt Anneke. “Heel intelligent, ze schreef goed, was geestig en erg aanwezig; iedereen was dol op haar.” Helaas stierf haar moeder op haar zestigste. Anneke heeft geen werk meer van haar moeder. Of haar moeder Fré Cohen gekend heeft, dat weet ze niet. Anneke was zelf nog maar een kind toen de oorlog begon, en het tijdschrift is toen gestopt. Ik bericht Edith over mijn contact met mevrouw Tels en haar verhaal. Daarop gaat Edith weer verder op onderzoek uit. Ze heeft online een paar exemplaren van Ha’Ischa opgeduikeld waar mevrouw Tels-Elias zelf ook in heeft gepubliceerd. Ik vind een verhaal van haar dat mij raakt als moeder. Over hoe zij ’s nachts haar bed uit gaat als haar zoontje huilend wakker wordt en haar roept, en hoe zij hem weer stil krijgt; en beseft dat zij – nu nog – zijn ‘alles’ is. Het eindigt zo: “En ik denk nederig: Het zal wel niet altijd zoo blijven, dat alleen door mijn tegenwoordigheid alle krachten van de duisternis bezworen worden, en de rust weer binnenkomt. Er komt ook nog wel een tijd dat moeder niet meer zo heel veel beteekent in het leven van Rolfje.

       Maar nu beteeken ik nog alles….

       Nu heb ik nog alles….

       Het koninkrijk, en de macht, en de heerlijkheid….”

    Ik stuur de exemplaren door naar Anneke Tels. Zo komt het verleden toch weer even om de hoek kijken, en een stuk (familie)geschiedenis naar boven.

    Joodse school

    Als meisje zat Anneke op de Van Oldebarneveltschool, “een hele goede school indertijd.” Ik kan beamen dat dat nog zo is. In de zomervakantie van ’41 krijgen Joodse kinderen te horen dat ze na de zomer niet meer welkom zijn op hun eigen school. Anneke maakt de lagere school af op een speciale Joodse school, waar zij samen met de dochter van Opperrabijn Davids dagelijks heen stept. Fietsen zijn dan al gevorderd. Ze leert er nauwelijks iets nieuws, ze had alles al gehad op haar oude school. “Werkelijk een heel goede school.”

    Daarna volgt de middelbare Joodse school, maar mevrouw Van den Bergh-Tels weet niet meer zo goed waar dat was. Ik besluit te google-en en kom tot de ontdekking dat RTV Rijnmond juist aandacht heeft besteed aan het feit dat 80 jaar geleden in diverse gemeenten in Nederland Joodse scholen werden opgericht, zowel lagere scholen als middelbare scholen. In Nederland werden zo’n dertien Joodse lycea opgericht. De meeste van deze scholen hebben een herdenkingsmonument, zoals een website, boek of plakkaat. Maar Rotterdam niet. RTV Rijnmond is nu een een zoektocht gestart naar de weinig overlevende kinderen van het Joods Lyceum in Rotterdam . Anneke Tels blijkt één van hen te zijn. “Mijn broer en ik zaten op het lyceum aan de Speelmanstraat, heb ik vanavond uitgevonden,” mailt ze me terug nadat ik haar deze informatie heb doorgegeven. Ze heeft de leraren op de foto herkend en weet daardoor dat het haar school was.

    Klas 3 van het Joods Lyceum in Rotterdam. De foto is gemaakt in 1942. door Yolanda Hornman

    Haar gezin weet lange tijd uit handen van de bezetter te blijven, doordat ze op de Barneveld-lijst weten te geraken. Lees er meer over in een eerder interview met haar. Maar uiteindelijk eindigen ze toch in Theresienstadt, waar ze aan het eind van de oorlog worden uitgeruild voor medicijnen en zo in Zwitserland terecht komen. Na de oorlog wil haar moeder, weduwe, niet meer terug naar Rotterdam. Ze vestigen zich in Den Haag. Anneke is erg aangeslagen door de oorlog, heeft geen aansluiting meer op school. Haar moeder stuurt haar naar een psycholoog met als doel dat hij haar moet overhalen weer naar school te gaan. Maar na de intake is het oordeel: ga direct van die school af. Ze wordt lerares stenografie en werkt een tijd bij Schoeffers. Ze trouwt jong, krijgt twee kinderen, maar na 10 jaar strandt dat huwelijk.

    Later ontmoet ze een verre neef, met wie ze zal hertrouwen. ‘Bij mijn moeder staan de huwelijkskandidaten voor de deur’, zeiden haar kinderen destijds. Ze kan er nóg hartelijk om lachen. De neef heeft ook in Theresienstadt gezeten. “Onze families kenden elkaar, we hadden een gedeelde geschiedenis. We hoefden elkaar niets uit te leggen.” Met hem is ze nog 30 jaar getrouwd geweest. Toen haar kinderen de deur uit waren is ze maatschappelijk werkster geweest bij Beth Shalom.

    En zo heeft de zoektocht van Edith en haar passie voor Fré me op het pad gebracht van Anneke. En zo ben ik erachter gekomen dat Anneke, opgroeide in de Graaf Florisstraat in een kring van voornamelijk intellectuele joden, die het pad heeft gekruist van Fré Cohen. Heden en verleden, Amsterdam en Rotterdam, kunst en cultuur, oorlog en vrede; ze kruisen elkaar, raken elkaar aan, ontmoeten elkaar.

    Lezing en workshop

    Zodra het corona-technisch weer mogelijk is, organiseer ik een lezing in ons Hoekpandje. Je kunt dan Edith Brouwer ontmoeten, die een lezing zal geven over het leven en werk van Fré Cohen. En net als Fré en Edith zelf, kun jij ook de kunstenaar in jezelf ontmoeten. Want Edith zal in ons Hoekpandje ook een lino workshop geven voor zo’n 8 tot 10 personen, waarin we onze eigen boekenleggers zullen maken van lino-snedes. Meer informatie volgt zodra er weer meer mogelijk is. Kun je je nu vast verheugen… en genieten van het boek!

    Lees verder »
  • Liesbeth Levy – De familie Buddenbruck, een spiegel van onze tijd.

    25 december 2021 • Opinie

    De roman Buddenbrooks, die verscheen in 1901, was het debuut van een van de grootste Duitse schrijvers van de 20e eeuw, Paul Thomas Mann (1875-1955). Het is een sleutelroman over zijn eigen familie en zijn geboortestad Lübeck. In deze roman wordt de bloei en neergang van een koopmansgeslacht over meerdere generaties in de 19e eeuw beschreven.

    De oprichter van de firma is de patriarch Johan Buddenbrook senior. Samen met zijn ijverige zoon Johan junior heeft hij de grondslag gelegd voor een solide en machtige familieonderneming. Met Johans junior’s zoon Thomas, een bohemien die veel te kunstzinnig is voor de handelspraktijk, begint de neergang van het bedrijf. In Thomas’ zoon Hanno bereikt de tegenstelling tussen burger en kunstenaar – een terugkerend thema in Mann’s oeuvre – een symbolisch hoogtepunt in de persoon van deze sensitieve nazaat. Terwijl hij zwelgt in de muziek achter de piano gaat de grote familietraditie ten onder.

    Met deze roman verbeeldt en documenteert Mann de opkomst en decadentie van de negentiende-eeuwse Duitse en Europese burgerlijke cultuur.

    Had Thomas Mann het eeuwige leven gehad, dan had hij ook in de 21e eeuw zo’n sleutelroman kunnen schrijven maar dan over de familie Buddenbruck. Voor wie deze familie nog niet kent, sinds een jaar of vier is op de publieke omroep het programma Een huis vol te zien. In dit programma kunnen we het wel en wee volgen van grote gezinnen.

    Onbetwiste ster van de serie is de familie Buddenbruck. Bij aanvang van de serie woonden zij in Heerlen met maar liefst tien kinderen. Inmiddels wonen ze in het Duitse Hückelhoven en telt het gezin maar liefst elf kinderen en een kleinkind.

    Moeder Thaila is elk jaar zwanger en probeert, voor dat zover mogelijk is, de kinderen enigszins in het gareel te houden. Opmerkelijk zijn de namen die de kinderen hebben, een greep: Chariënne, Shaëlle, Jenaux, Shevaign, Gidiën, Dareau, Shevaign, Dévaugn. Als reden voor deze keus wordt de voorliefde van de ouders voor Franse namen genoemd. De Franse spellingscontrole herkent deze namen overigens niet maar misschien is er een Limburgse twist aan gegeven. Wie het weet mag het zeggen.

    Alhoewel het aan gulle ouderlijke liefde niet ontbreekt, is het voor de kleine Buddenbruckjes vechten om aandacht. Mijn hart draait zich om als ik zie hoe de kleintjes steeds worden weggeduwd door de groten, als ze in de weg lopen bijvoorbeeld.

    Vooral de jongste van het stel, de eenjarige Dévaugn, krijgt vaak een duw als hij aan komt dreutelen, en wordt nu al voorbijgestreefd door zijn bijna even oude en nu al beeldschone nichtje Devaigna, de dochter van oudste broer Miquel. Gidiën van 6 wordt dagelijks op zijn kop gezeten door zijn twee jaar jongere zusje Shaëlle, ook wel Toetie genoemd.

    Een schattige guit die slim uit haar oogjes kijkt in tegenstelling tot haar zwakbegaafde achttienjarige zus Chariënne. Dan is er nog de lieve Xavier van zestien die zowel moeder als vader tot steun is en door te sporten en door te lijnen zijn overtollige kilo’s is kwijtgeraakt. Tenslotte is er nog een kluwen van vier onrustige jongens die moeilijk van elkaar te onderscheiden zijn. Moeder Thaila heeft er desondanks de wind onder en haar volgetatoeëerde moeder is daarnaast even liefdevol en bovendien een baken van rust voor al haar kleinkinderen.  

    En dan is er nog vader Rob. Een goedmoedige kaalkop met een lui oog. Hij staat wat op afstand van de dagelijkse drukte vanwege zijn werk. Hij zit, naar eigen zeggen, in de glasvezeltechniek. Rob heeft het vermogen om – zelfs als de kinderen elkaars hersens inslaan – het tafereel met genoegen gade te slaan en er zijn geheel eigen optimistische en positieve draai aan te geven.

    Ook de familie Buddenbruck heeft zijn eigen Hanno, in de persoon van Yoriën. Yoriën is twintig en woont nog thuis. Als hij in beeld komt kijkt hij droefgeestig voor zich uit. In tegenstelling tot zijn luidruchtige broertjes en zusjes spreekt hij bijna geen woord. Uitgerekend hij blijkt een Limburgs lokaal raptalent. In een van de meest recente afleveringen verrast vader Rob Yoriën met een bezoek aan zijn favoriete Limburgse rapper, een plaatselijke beroemdheid. Apestoned bezoekt Yoriën zijn studio, samen met trotse vader Rob.  De zwart bebaarde rapper geeft hem een wijze levensles, te weten dat het in het leven niet om geld maar om familie draait. Vervolgens mag Yoriën een recente zelf geschreven raptekst laten horen. Yoriën pakt zijn telefoon en wij horen wat onverstaanbaar gereutel. Vader Rob hoort het glimmend van trots aan en pinkt een traantje weg. De rapper prijst Yoriën om zijn doorleefde tekst die volgens hem duidelijk illustreert dat hij de wereld echt iets te vertellen heeft. Zijn tip aan hem is: als je aan niemand laat horen waar je mee bezig bent doe je het eigenlijk voor niets. Daarna mogen de heren nog een ritje maken in de chique bolide van de rapper want geld maakt natuurlijk niet gelukkig maar het maakt het leven toch wel een stukje mooier.

    De docusoap is als genre te vergelijken de roman van 20e eeuw in die zin dat beiden een venster op de wereld bieden. Zowel in de roman van Thomas Mann als Een Huis Vol zijn we getuige van de onmacht van de vader om de zoon te verstaan en te begrijpen. In de roman van Thomas Mann is daarbij nog sprake van een tegenstelling tussen burger en kunstenaar, dat is in het geval van Vader Rob en zoon Yoriën afwezig. Vader Rob mist juist het vermogen om zijn zoon kritisch te beschouwen. En juist door dat laatste staat hun relatie symbool voor decadentie en verval in onze huidige tijd. Zoals Buddenbrooks symbool stond voor de overgang van naturalisme naar symbolisme staan de Buddenbruckjes symbool voor de overgang van postmodernisme naar populisme, voor het totale gebrek aan reflexief onderscheidingsvermogen en historisch besef dat onze huidige samenleving kenmerkt.

    Cultuurpessimist Schopenhauer merkte al op dat wij niet door onze rede maar door ons verlangen worden gedreven. Hij ziet maar een uitweg uit dit determinisme, en dat is tegen de wil in gaan, wat mogelijk is door grenzeloos onzelfzuchtig te zijn of door het willoos schouwen van kunst. Het zijn nog steeds ware woorden en zo van toepassing tijdens deze akelige Covid pandemie.

    Toch pas ik ervoor een cultuurpessimist te worden. Wat er nodig is om het huidige nihilisme tegen te gaan blijft daarom voor mij vooralsnog een vraagstuk waarop ik het antwoord niet heb gevonden. Ook het optimisme is immer gemakzuchtig, zo kunnen we leren we van de Buddenbruckjes. De huidige wereld is door en door ambivalent. Ik herken bovendien maar al te goed ook mijn eigen onderbuikgevoelens en dat vraagt veel van mijn (zelf)kritisch vermogen.

    Gelukkig breng ik deze kerstdagen door op een heuse Toverberg in Italië, en laaf me daar aan de woorden die gesproken worden in de gelijknamige roman van Thomas Man:

    ‘De mens mag omwille van goedheid en liefde de dood geen heerschappij toestaan over zijn gedachten.‘

    Lees verder »
  • Nieuwe Buren: Alice en Gilles op GFS67A

    24 december 2021 • Bewoners

    In de Nieuwe-Buren-rubriek brengen we u meestal nieuwkomers die een koophuis bemachtigd hebben en hier nooit meer weggaan, of in ieder geval de rest van hun leven hier blijven wonen. Maar de straat telt ook genoeg huurwoningen met bewoners die voor een kortere tijd in de straat wonen. In deze categorie bezoek ik Gilles en Alice, twee Belgische expats, die het appartement op de begane grond van GFS 67A huren. Nou ja, eigenlijk woont alleen Gilles er, maar daarover later meer.

    Poes vermist

    Als ik langskom verkeert het stel niet bepaald in de meest glorieuze stemming. “Een interview leidt onze gedachten wellicht wat af”, zegt Gilles. Vier dagen eerder namelijk is poes Leia (3 jaar oud, grijze tijgerstrepen met een witte snoet en buik) vermist geraakt. Eerst dachten ze dat het dier ergens in de afgesloten ruimte van de achtertuinen rond struinde maar nu ze zo lang wegblijft, is het waarschijnlijker dat ze door de voordeur naar buiten is geglipt en in de voor haar onbekende straatomgeving terecht is gekomen. Ze hebben Leia’s draagmand buiten op de stoep gezet, als herkenningspunt voor haar. Daarnaast zijn ze druk met rondvragen, flyeren, en hebben ze een post op Facebook gezet.

    Waar komen jullie vandaan?

    Alice en Gilles komen dus uit België. Alice uit Gent en Gilles uit een dorpje in de buurt van Menen, aan de Vlaams–Franse grens. Frappant genoeg hebben ze elkaar leren kennen in Utrecht, vijf jaar geleden, tijdens een uitje met gemeenschappelijke vrienden. Het was liefde op het eerste gezicht. De vonken sprongen over. “Het stond geschreven en gedrukt”, zegt Gilles, Alice knikt. 

    Toen ze in 2018 twee jaar in Gent samen gewoond hadden en het universiteitsdiploma op zak was, besloten ze dat het tijd was voor iets internationaals. Beiden gingen solliciteren in het buitenland met de afspraak dat de tweede zich zou voegen bij de eerste die een baan vond. Bleek dat ze tegelijkertijd beiden een job vonden in Praag, waar ze uiteindelijk bijna drie jaar zouden wonen.

    Wat voor werk doen jullie?

    Alice kon aan de slag bij de HR afdeling van Johnson&Johnson, de Amerikaanse farmaceut en producent van medische apparaten. Gilles ging werken bij het consulting bedrijf Accenture maar switchte na een jaar naar AB (Anheuser-Busch) InBev, één van de grootste bierbrouwers ter wereld, eigenaar van merken als Stella Artois, Hoegaarden, Leffe en het Amerikaanse Budweiser. Twee jaar lang hadden Alice en Gilles (en poes Leia) het erg naar hun zin in Praag. De stad biedt een aantrekkelijk vestigingsklimaat voor multinationals en heeft daardoor grote en levendige expat gemeenschap. Het is leuk en goedkoop uitgaan en qua cultuur is het aanbod groot. In 2020 echter gooide corona roet in het eten. Tsjechië ging in een strikte lockdown en er was buiten werk vrijwel niets meer mogelijk. Los daarvan hadden ze Praag en het Tsjechische achterland ook wel een beetje gezien inmiddels. 

    Hoe komen jullie hier terecht?

    De twee besloten dat het tijd werd voor een nieuwe stap en solliciteerden binnen hun eigen bedrijven. In augustus dit jaar kon Gilles terecht bij de lokale afdeling van AB InBev in Breda als manager van vier teams. Alice kreeg de kans om een interessant HR traineeship te volgen bij Johnson & Johnson in Zug, Zwitserland. Het stel besloot dat er wel een tijdje geLAT kon worden, zo ver liggen Nederland en Zwitserland niet van elkaar af. Zo kwam Gilles in Rotterdam terecht en Alice in Zürich.

    Op 24 november was Alice hier bij Gilles voor zijn verjaardag, toen in Zwitserland de regels aangescherpt werden. Terug in Zwitserland zou ze 10 dagen in quarantaine moeten en daarna alleen maar thuiswerken. Met permissie besloot ze tot en met de feestdagen in Rotterdam te blijven. 

    Wat vinden jullie van de straat en stad?

    Ze zijn erg enthousiast over de straat: ”Mooi en een gezellige sfeer. Je hebt niet het gevoel dat je in een grote stad zit.” Familieleden die langskomen zeggen allemaal “wow”. De bakstenen huizen doen denken aan de architectuur in België. Gilles vindt de ondergrondse vuilcontainer een goede vinding, die hij graag in Belgische straten zou zien. 

    De stad vinden ze leuk, maar ze missen wel de gezellige kroegjes die ze uit Gent en Praag kennen. Het ligt hier allemaal ver van elkaar. Je hebt echt een fiets nodig. 

    Verschillen tussen Nederland en België?

    Gilles is onder de indruk van de effciëntie van de Nederlandse maatschappij. Nederland is heel ver met digitalisering. Zo heb je met een Digid als nieuwe inwoner je meeste zaakjes snel geregeld. En al die thuisbezorgdiensten, dat hebben ze nog niet in België. Een ander voorbeeld zijn automatische incasso’s om zonder moeite je periodieke rekeningen te betalen. Ook dat is in België nog veel minder gebruikelijk. Qua prijzen zijn er ook behoorlijke verschillen: de supermarkten zijn goedkoper, de spoorwegen daarentegen zijn weer een heel stuk prijziger (maar rijden beter op tijd).

    Klagers en Praatjesmakers

    Gilles vindt Nederlanders praatjesmakers, in de goede zin van het woord: onbekenden knopen makkelijk gesprekjes aan met elkaar. Vooral als er gemeenschappelijk leed is, zo ondervond hij toen hij in een trein zat en er een vertragingsmelding doorkwam. Nederlanders mogen graag klagen.
    In het zakelijke leven valt op dat Nederlanders inderdaad directer zijn, meer recht voor zijn raap en minder diplomatiek en weloverwogen dan Belgen. Op zakelijk vlak mist hij hier ook de uitgebreide businesslunches. Nederlanders sluiten een deal en eten daarna hun van thuis meegebrachte boterhammetjes op.

    Nog steeds geen Leia…

    Als ik anderhalf uur later vertrek, is de poes er nog steeds niet. “Hoe mooi was het geweest als Leia halverwege het gesprek aan de deur had gemiauwd”, zegt Gilles. Maar helaas, zo mocht het niet zijn. Het stel gaat nog een rondje lopen, in hoop op een glimp van de poes.

    ….en dan een week later…

    Gilles en Alice hebben de hoop al enigszins laten varen en zijn voor Kerst terug in Gent…

    Wat fijn, een happy end! Gilles en Alice, bedankt voor het interview en welkom!

    Nog een mooie tijd gewenst in de Graaf Florisstraat met zijn drieën!

    Lees verder »
  • Kids – Filippa

    24 december 2021 • Bewoners, Kinderen

    Vorige aflevering was Boris Vervat van nr 34 aan de beurt voor een diepteinterview, beter bekend als een van de 3 B’s, want zijn zusjes heten Bodine en Babette, drukke, maar gezellige boel daar. En het is al weer bijna 4 jaar geleden dat ik Benjamin Scholtes sprak, toen 8 jaar oud en heel wat te vertellen, maar toch wist zijn zusje Filippa, toen nog een jaar of 4 oud zich in het gesprek te mengen, zo van, hee, ik ben er ook nog. Zozo, dacht ik toen, dat wordt me er eentje die er zijn mag en kijk eens aan, wie is eindelijk aan de beurt in aflevering 37 van deze toch wel imposante reeks…al zeg ik het dan maar zelf 😉, jawel Filippa Scholtes, inmiddels 8 jaar oud en ze woont natuurlijk nog steeds op nr 124a met vader Martijn en moeder Lisa en grote broer Benjamin, die ze best aardig vindt….meestal😍 .

    School

    Filippa zit..surprise…op de Montessorischool groep 5. Wat er leuk is aan school? Dat je iets kunt leren….da’s heel wijs Filippa, want als je leergierig bent, ga je veel weten en als je veel weet, heb je veel meer kans op succes. Rekenen is je favoriete vak, en bent daar ook heel goed in, dat bleek wel uit die live demonstratie…88-12=16, heel goed en dat zonder rekenmachine, heb ik wel nodig met mijn oude denkhoofd😊.

    Schrijven gaat je ook heel makkelijk af, hoewel je grammatica wat minder leuk vindt, maar wie daar op let, is toch maar een kniesoor, raar woord eigenlijk, wat heeft een knie nou te maken met je oor?? Zoek maar eens op, Filippa, als je tenminste echt leergierig bent😉. Buiten spelen is natuurlijk ook heel leuk, ben heel snel met paardje spelen en dat komt omdat ik oudere vriendinnen heb en die moet ik dan toch maar zien bij te houden. En dat lukt, sterker nog, soms loop ik harder, aldus Filippa. (Paardje spelen, hoe ziet dat er eigelijk uit?, bedacht ik me later, stom dat ik geen demonstratie heb gevraagd😃)

    Vervelend aan school is eigenlijk alleen het in de rij staan, dat moet nogal eens en dan zijn er altijd kinderen die er doorheen praten, waardoor ik niet kan horen wat juf Ineke, Eva of favoriet Cassandra zeggen. Irritant zeg. Nou als dat alles is wat je vervelend vindt, ben je misschien wel een model leerling op school, zijn ze blij met je, hoe leuk is dat….

    Hobby/sport

    Paardrijden, dat is de passie van Filippa. In manege Prinsenland, gaat heel goed. Haar lievelingspaard is Flower, een donkerbruin paard. Ik vroeg me ineens af of paarden soms ook een favoriete berijder hebben? Vast wel en ik denk zomaar dat Filippa met haar vrolijke uitstraling hoge ogen gooit, zie het zo voor me. Die paarden die zich verdringen bij het hek en elkaar influisteren, daar komt ze, die Filippa…ikke, nee ikke, en meestal is Flower de gelukkige. Soms moet er gereden worden op pony Chester, maar die heeft zo’n dikke buik, het lijkt wel een blokbuik, en af en toe gaat hij ineens in een keiharde galop, nee, dat is maar niks, geef mij Flower maar.

    Schoolzwemmen bevalt Filippa maar matig, want bij het onderwater zwemmen, wel 5 meter, moet ze aan het eind door een gat zien te komen en dat gat houdt de juf heel diep, zo vertelt Filippa bijna verontwaardigd. Gelukkig is daar ook nog de piano en natuurlijk kreeg ik een korte uitvoering en ik kan u verzekeren…dat belooft wat, daar gaan we meer van horen!

    De straat

    Niks aan doen, wel misschien iets voor paarden. Een ruiterpad langs de Heemraadssingel, is dat wat? Vriendinnen in de straat en omgeving heeft Filippa zat, na enig plussen en minnen, goed rekenwerk, blijken het er 16 te zijn, maar het zal me niet verbazen als het er meer zijn, want als je geen vriendin met Filippa wil zijn, nou dan is er toch wel iets ernstig mis!😉. Zelfs poes Sok, een afkorting van Sokrates, niet alleen een filosoof uit de oudheid maar ook een bekend ex-voetballer zoals Benjamin ongetwijfeld weet, voelt zich heel erg thuis in de armen van Filippa… of zie ik nou in de ogen van Sok zoiets als….hellup Tony, hellup, ik word bijna dood geknuffeld!

    Ach, dacht ik, niet zeuren Sok, ik ken een paar poezen die jaloers op je zouden zijn.Nou Filippa, bedankt voor dit gesprek en 4 jaar geleden dacht ik, dat wordt me er eentje en jawel, je bent me er eentje geworden, je gaat het ver schoppen, daar durf ik wel een weddenschap op af te sluiten. 

    En voor mezelf bedenk ik dan: het zijn beetje (erg) sombere, ongezellige tijden, maar als ik dan zoveel vrolijkheid, zorgeloosheid en nieuwsgierigheid zie bij Filippa en al die andere Kids, dan weet ik zeker, dit kan niet misgaan, dit mag niet misgaan, dit blijft met zo’n nieuwe generatie kinderen  ‘a wonderful world’.

    Beetje stichtelijke woorden, sorry, maar het moet maar eens gezegd worden. Tot volgend jaar 😍

    Lees verder »
  • Nour Al-Shaam, de Syrische pizzabakker

    24 december 2021 • Horeca en Winkels

    Als kind woonde ik in Beiroet en ging daar lange dagen naar school, van 8 tot 18 uur. Om dat vol te houden kregen we halverwege de middag altijd iets te eten. Op woensdagmiddag was dat Manaiesh (spreek uit Mana-iesch). Een superlekker klein plat broodje met olijfolie en zatar (een kruidenmengsel van tijm, oregano, sumac, en sesamzaadjes). Ze waren altijd warm, precies zacht genoeg en toch een beetje knapperig. Iets waar we echt naar uitkeken, deze Manaiesh op woensdag. Later heb ik ze nog wel eens zien liggen, bij een Libanese bakker in Parijs bijvoorbeeld, maar nooit echt in Nederland. Tot afgelopen weekend.

    Ik liep met man, zoon en hond naar de Grootvisserijmarkt, en was ineens weer terug op het schoolplein. Bleek dat een man ons tegemoetkwam lopen met een heerlijk geurende Manaiesh in zijn hand. De bakker daarvan kon nooit ver weg zijn. En inderdaad, honderd meter verderop stond een bord van NOUR AL-SHAAM op de stoep, verschillende versies van Manaiesh aanprijzend.

    Nour Al-Shaam is 7 maanden geleden geopend door Nour en zijn vader. Beiden kwamen 5 jaar geleden vanuit Damascus naar Nederland, op zoek naar een veilig land. In Syrië had Nour’s vader een groot, goedlopend restaurant, met 12 medewerkers, dat ook voornamelijk om de verschillende variaties op de Manaiesch draaide.

    Eenmaal in Nederland was het hun droom om ook hier weer een restaurant te beginnen. Nour was 17, toen zijn vader weer helemaal van scratch begon. Hij is ontzettend trots op wat zijn vader hier heeft bereikt, en maakt ondertussen zelf ook helemaal deel uit van de onderneming.

    Nour en ik vroegen ons af hoe je Nour Al-Shaam nu eigenlijk zou kunnen typeren. Een snackbar? Een bakker? Dat dekt de lading toch niet helemaal. We kwamen uit op een Syrische pizza bakker (waarbij Syrisch in dit geval zowel op de pizza als op de bakker slaat). Manaiesh heeft inderdaad wel wat van een soort kleine pizza’s. De traditionele soorten zijn: met Zatar, met muhammara (mensel van tomaat en aubergine) en met Akkawi (soort Syrische kaas). Maar je vindt inmiddels meer dan 20 andere soorten op de menukaart. Bijvoorbeeld met vlees, met worst, met spinazie, of met kipfilet, etc. Alles wordt vers in huis gemaakt, niets kant en klaar ingekocht. Voor een gewone lunch eet je er meestal zo’n twee of drie.

    Ik kocht naast de drie traditionele varianten ook de dichtgeklapte versie met spinazie. Verrassend lekker ook weer. Pittig, beetje zuur, met zoete granaatappelpitjes gevuld. Heerlijk. De Manaiesch zijn niet te zacht en ook niet te knapperig (knapperig is trouwens zeker niet de bedoeling volgens Nour) en niet te zout. Dat laatste is bewust, er staan genoeg zoutpotjes om het zelf wat hartiger te maken mocht je dat willen :).

    Voor nu is de zaak voor de helft ook een kleine supermarkt. Maar als het aan Nour en zijn vader ligt, dan verandert dat zodra ze de vergunning binnen hebben voor zitplaatsen. Dan gaat de supermarkt eruit en komen de tafeltjes erin. Want inmiddels hebben ze een flink aantal vaste klanten, die soms van ver komen. Die willen dan wel graag zitten als ze er eenmaal zijn.

    Dus mocht je zin hebben in een lunch of snack met een Midden-Oosterse smaak, ga eens langs en probeer het uit! Het adres: Vierambachtsstraat 59B.

    Sahtein! (Zo zeg je eet smakelijk in Beiroet. Van Nour leerde ik dat dat eigenlijk ’dubbele gezondheid’ betekent. In Syrie zeggen ze in plaats daarvan ‘Saha!’ wat ‘gezondheid’ betekent. In beide gevallen: mooi om elkaar dat toe te wensen bij het eten!)

    Voor meer informatie: https://www.facebook.com/Nouralshamrotterdam/

    Lees verder »
  • Nina’s kersttip

    24 december 2021 • Kunst

    Deze kersttip zijn eigenlijk 3 tips: een roman over het leven van Fré Cohen; een tentoonstelling over haar werk; en een achtergrondinterview met de schrijfster, wiens speurwerk naar onze straat leidt. Lees door tot het eind!

    Kunstenares en grafica Fré Cohen (1903 – 1943) groeit op in een socialistisch arbeidersgezin in Amsterdam. Al jong blijkt dat Fré veel aanleg heeft om te tekenen en ze wil dan ook niets liever dan haar talent ontwikkelen. Dat het haar lukt een eigen carrière op te bouwen is in haar tijd helemaal niet vanzelfsprekend, gegeven de tijdsgeest, de positie van de vrouw en de economische situatie. Het Europa van na de Eerste Wereldoorlog is ontwricht, en ook in huize Cohen hebben ze het niet breed. Doorleren is er niet bij, de jonge Fré moet na de middelbare school werken om bij te dragen aan de gezinsinkomsten.

    In de jaren twintig begint er echter een optimistische wind te waaien in Amsterdam, en de Socialistische Internationale en de vredesbeweging brengen jongeren uit heel Europa bij elkaar. Ook Fré is daar van de partij. In deze kringen wordt haar talent opgemerkt. Ze begint met het maken van affiches, boekomslagen en brochures en groeit uit tot een beeldbepalende vrouw van de Amsterdamse School. In de mannenwereld van het grafisch ontwerp weet zij zich een plek te verwerven, en voor zichzelf een economisch onafhankelijke positie.

    Wanneer in de jaren dertig de economische crisis toeslaat en het fascisme opkomt, wordt Fré steeds meer geconfronteerd met haar Joodse achtergrond. De oorlog kan haar levens- en werklust niet knakken; vanuit de onderduik werkt ze door. Totdat…

    In De letterkast reconstrueert Edith Brouwer het leven van Fré Cohen. Ze schetst een prachtig portret van een gedreven kunstenaar en ontwerper, alsook een beeld van het optimisme en de drang tot verandering in de jaren twintig in Amsterdam, gevolgd door de dreiging en de vernietigende krachten van het fascisme.

    In Museum Het Schip in Amsterdam is t/m 4 september 2022 een tentoonstelling over het werk van Fré Cohen te zien. Fré Cohen: Vorm en Idealen van de Amsterdamse School.

    Elders in deze editie van de TelegraafFloris een achtergrondverhaal en interview met Edith Brouwer, de schrijver van het boek, waarin de link van Fré Cohen met onze straat uit de doeken wordt gedaan.

    Lees verder »
  • Tony’s Kersttip

    24 december 2021 • Opinie

    Het zit dit jaar niet mee met die kersttip, ik had hem al helemaal in mijn hoofd, ik wist wat ik u ging aanraden te doen, of beter gezegd…verplichten te doen. Zo, niet dat slappe gedoe, tipje hier, tipje daar, nee, gewoon gaan verdorie. Wat zou die tip worden dan, hoor ik u denken, wat zat er dan niet mee?

    Nou ik wilde iedereen naar de nieuwe West Side Story sturen, tenminste als die verfilming van Spielberg me zou bevallen, net als die uit 1961. Ik weet namelijk nog heel erg goed dat ik als jongeling, gehuld in strakke jeans 😉, volkomen overdonderd uit de bioscoop tuimelde, ja tuimelde zonder overdrijven, en die bioscoop was Capitool op de Binnenweg, zo’n beetje recht tegenover van der Meyden met zijn heerlijke delicatessen. Allang is daar iets Evangelisch gehuisvest, zonde, doodzonde, maar dat terzijde. Het werd de enige keer in mijn leven dat ik 3 keer dezelfde film wilde zien, zeg maar…beleven, geweldig, hartbreaking, niet in de laatste plaats omdat de hoofdrolspeler Tony heette, de kenners weten dat natuurlijk en laat ik nou ook Tony heten.

    U begrijpt, jarenlang heb ik kunnen profiteren van die toevalligheid, met respect en bewondering werd ik behandeld, nageroepen op straat…Tony, Tony…you are the one….etcetera😉.

    In de film liep het overigens verkeerd af met Tony, eigenlijk een spoiler voor al die domoren die dit heftige verhaal nog nooit gezien hebben, kan het me niet voorstellen, maar vooruit, je hoort tegenwoordig wel vaker heel gekke dingen. Wat is nou je punt Tony, hoor ik u zuchten? Nou, ik heb die versie uit 2021 nog helemaal niet gezien, want de huidige lockdown steekt een ware boomstam tussen de spaken, de bios is gesloten, voorlopig. Toch durf ik u dringend te adviseren die film te gaan zien, een prachtig drama, een musical met fenomenale muziek van Bernstein, en nog zo actueel als wat.

    Dus je stuurt ons naar iets wat je zelf niet gezien behalve 55 jaar geleden, hoe vreemd is dat. Ja hoor, dat durf ik te doen, want vorig jaar heb ik u dringend geadviseerd een wandeling langs de Reeuwijkse plassen te maken, een wandeling die ik vele malen gemaakt heb en stil te staan bij de herdenkingsplaat voor die in 1943 gesneuvelde Australische bemanning van een bommenwerper en je dan weer eens te realiseren wat vrijheid echt is ipv die figuren die vinden dat het krijgen van een prik al te vergelijken is met eenzame opsluiting in een donkere, vochtige kerker, omringd door hongerige ratten met opvallend scherpe voortanden.Hebt u die wandeling gemaakt?

    Nee, natuurlijk, het regende, het waaide te hard, net te ver op de fiets, allemaal smoesjes van een bedenkelijk allooi. Vooruit, in de herkansing, de tip van een jaar oud, in de benen verdomme nog aan toe!

    Of, over vrijheid gesproken, in december 2017 heb ik u opgedragen naar Bastogne af te reizen, keerpunt in het mislukte Ardennenoffensief van heer H., om het woord ‘vrijheid’ nog eens goed invoelbaar te maken, lees het nog maar eens na. En, bent u gegaan? Nee natuurlijk, te ver weg, geen tijd, hotels zaten vol, weer allemaal slappe smoesjes. Geldt vast ook voor de kersttip van december 2018: Ieper, waar al 100 jaar elke avond om 20.00 uur de last post gespeeld wordt om zo de gevallenen uit WO1 te herdenken. Geweest? Ho maar, ik weet het antwoord al.

    Conclusie: ik neem de vrijheid om u te sturen naar een film die ik zelf nog niet gezien en ik stuur u nogmaals naar plekken waar vrijheid echt bevochten is en u mag uitmaken wat echte vrijheid is. Succes 😉!

    Lees verder »
  • Peters Kersttip

    24 december 2021 • Opinie

    Altijd voelde ik een soort weerstand, een actieve desinteresse, richting de Beatles en hun muziek. Was het de cringe als mijn ouders vroeger losgingen bij een Beatles nummer op de radio? Of is het dat oubollige (en oliebollige) Top 2000 gevoel dat hun muziek bij me oproept? 

    De zes uur durende film Get Back, van ‘Lord-of-the-Rings’ Peter Jackson zou ik normaal gesproken dan ook rustig aan mij voorbij hebben laten gaan, ware het niet dat een zeker virus plotseling een weeklange streep zette door alle activtiteiten in mijn agenda en mij als een lege hoeslaken in mijn bed terug wierp. Wellicht ook onder invloed van het oeverloze Beatlesgebeuzel van Gijs Groenteman dat ik wekelijks over me heen laat komen, besloot ik deze film een kans te geven.

    Het is eigenlijk een miniserie, bestaand uit 3 afleveringen van dik twee uur elk. Het speelt in 1969 en laat de Beatles zien die gedurende ongeveer één maand op twee locaties een set nieuwe nummers schrijven, oefenen en uiteindelijk opnemen. De film wordt afgesloten met een live optreden op het dak van de studio, wat het laatste publieke optreden van de Beatles zou zijn. 

    Echte Beatlefans kunnen met deze film hun hart ophalen aan details en nieuwe inzichten, hun liefde verder uitdiepen en allerlei theorieën bevestigd dan wel gefalsificeerd zien. Voor mij was het een eerste kennismaking. 

    Een paar dingen vielen mij op.

    Ten eerste, wat waren die jongens ontzettend vriendelijk, geduldig en lief! Het is hartverwarmend om de vriendschap tussen deze vier mannen te zien en de consideratie waarmee ze met elkaar omgaan. Ja, er zijn onderhuidse spanningen (Harrison verlaat de band voor een paar dagen) maar ieder heeft de ultieme bereidheid om zijn eigen belang en mening opzij te zetten ten gunste van de band en de muziek. Absolute wereldsterren als ze op dat moment zijn, bulkend van geld en succes, lijkt er nergens ook maar een spoortje van ego te bekennen. Nooit valt een onvertogen woord en als er iets is, zoekt men het eerst bij zichzelf. Heel prettig om 6 uur lang uitgesponnen naar te kijken. Het voelt ook ongewoon, onwennig. Gaan mensen tegenwoordig minder goed met elkaar om? Zijn we grosso modo minder vriendelijk geworden dan 50 jaar geleden? Minder meegaand, meer individualistisch? Of zijn het de door engagement gedreven selectiecriteria die zorgen dat ik dit soort prosociaal groepsgedrag zo weinig meer voorgeschoteld krijg in mijn dagelijkse menu van nieuws, films, series en social media berichten? Stof tot nadenken…

    De vriendschap en wederzijdse acceptatie van de vier Beatles schiepen de juiste uitgangssituatie voor de creatieve hoogstandjes. Ondanks de lage energie en het matige enthousiasme waar ze rond die tijd al mee kampten, wordt er voortdurend onderling lol gemaakt en vooral veel gespeeld, in de breedste zin van het woord. Vrijwel dagelijks komt er een bandlid met een nieuw song idee wat dan door de anderen opgepikt wordt en verbeterd. Geweldig om te zien! Zo zie en hoor je gaandeweg de film nummers als  ‘Get Back’, ‘Let It Be’ en  ‘Maxwell’s Silver Hammer’ geboren worden en uitgroeien tot de golden-oldie versies zoals wij ze kennen. 

    Wat mij negatieve zin opviel is het absurde gerook. Iedereen heeft constant een sigaret of sigaar in zijn mond en de studio staat continu blauw. Zo was die tijd blijkbaar. Ik zoek op waar George Harrison aan overleden is en tsja…dat verbaast me niks. 

    En dan is er Yoko Ono. Ze komt elke dag mee met John Lennon en zit zwijgzaam aan zijn zijde. Eén keer zien we haar bezig met het calligraferen van Japanse karakters, soms leest ze een krantje maar meestal zit ze gewoon naast John en slaat van tussen de spleet in haar gordijnen kapsel heen de boel gade. Raadselachtig. Heeft ze niks beters te doen? Waarom duldt iedereen haar? Als ik me er wat in verdiep blijkt dat zij indertijd het mikpunt is geweest van uitgebreide roddelcampagnes en geheel onterecht veel haat heeft gekregen als splijtzwam van de Beatles.
    Dit artikel geeft een mooie duiding. Het vertelt dat Yoko Ono vooral een performance artiest is. Haar aanwezigheid in de film, is wat het is: een opzettelijk daar zijn. Er zijn was haar ding en dat deed ze heel goed.

    Anyway, ik kan er nog veel meer over zeggen maar het is goed zo, u voelt vast wel waar dit heen gaat: een bijna vijftigjarige man die zestig jaar na dato alsnog fan wordt van de Beatles. Beter laat dan nooit, zullen we maar zeggen.

    Mijn tip: kijken die film! Te zien op Disney Plus. Ik zet de radio vast op 2 voor de Top-2000.

    Lees verder »
  • Liesbeth’s Kersttip

    24 december 2021 • Opinie

    Als sinds mij tiende jaar, vanaf het magische moment dat mijn grootvader mij Twist and Shout liet horen, ben ik in de ban van de Beatles. Wat mij betreft het beste en het mooiste van de 21e eeuw. Ik ben niet gelovig maar als er een hemel bestaat zit John Lennon bij de hemelpoort op een stoel en zingt: Hey You got to hide your love away.

    Ik was daarom enorm benieuwd naar de bijna acht uur durende documentaire die Peter Jackson maakte over The Fab Four in hun Beatles nadagen. De jaren van roem hebben hun sporen nagelaten op de gezichten van deze mannen van nog geen dertig. Ze komen samen in de studio om nieuwe liedjes te schrijven en een optreden voor te bereiden. Het is januari 1969.

    Eerder had Jacksons collega Michael Lindsay-Hogg filmopnamen gemaakt van wat de Get Back-sessies worden genoemd Maar de documentaire die hij in mei 1970 als bioscoopfilm lanceerde, was een tegenvaller. Het portret werd door iedereen als deprimerend ervaren, ook door The Beatles die drie weken voor verschijnen van de documentaire definitief uit elkaar gingen. Al het film- en geluidsmateriaal verdween achter slot en grendel.

    Vijftig jaar lang lagen er film- en geluidsopnamen van de zogeheten Get Back-sessies in een kluis. Totdat de rechthebbenden enkele jaren terug een beroep deden op Peter Jackson. Aanleiding was zijn indrukwekkende WOI-documentaire They Shall Not Grow Old, opgebouwd uit overgeleverde filmpjes uit de Eerste Wereldoorlog

    Tot zijn grote geluk vond Jackson een schat aan inspirerend materiaal. Hij besloot met de 60 uur aan ongeziene filmopnamen en 150 uur aan geluidsopnamen aan de slag te gaan. Het resultaat is niet alleen technisch verbluffend maar ook een tijdreis waarbij je met de kennis van nu getuige bent van niet alleen de genialiteit van de Beatles maar ook van de invloed die hun roem heeft gehad op hun twintiger jaren en hun onderlinge relaties bij het naderen van de dertig.  Nog zo jong maar al een heel leven achter de rug. De symbiose tussen Paul en John is inmiddels verstoord door de komst van Yoko Ono die niet van Johns zijde wijkt.

    Maar ook de beeldschone Linda Eastman maakt haar opwachting in de studio. George Harrison is het beu derde wiel aan de wagen te zijn en Ringo bekijkt het schouwspel met een droefgeestige blik. In het begin van de documentaire is het kortom landerigheid troef terwijl Paul McCartney de kar trekt. Met de komst van muzikant Billie Preston die de Beatles uit hun ruige Hamburg jaren kennen, laait het heilige vuur weer op met het bekende rooftopconcert als apotheose.

    Acht uur lang heb ik in extase op de huid van de goden gezeten. Hoogtepunten: Paul McCartney die op zijn stoel zit te wiebelen en te neuriën en Get Back geboren wordt. Paul en John die hun problemen uitpraten, opgenomen met een verborgen microfoon in een bloempot. De gelukzalige blik van Paul McCartney als Billie Preston met zijn pianospel I’ve  Got a Feeling naar een next level tilt, het achtergrondkoortje van George Harrison en John Lennon bij Let It Be, en last but not least, Lennon’s kostelijke grap aan het einde van het Rooftop concert:

    I would like to thank you on behalf of the group and I hope we pass the audition.

    Lees verder »
  • Opening verbouwde hoekpandje

    6 november 2021 • Nieuws, Vereniging

    Op de ALV vorig jaar ontstond het idee voor aanpak van de keuken van ons pandje. Wat begon met een voorstel voor een andere kast, groeide uit tot een verbouwing met complete nieuwe keuken, opberghok en een nieuw en ruim toilet. Yvonne en Jeroen van nr 37 tekenden in voor het ontwerp. De leden van de vereniging werden meegenomen in het proces en bepaalden samen welke variant het werd. Subsidies werden aangevraagd en gekregen. En zo hebben we de Corona lockdown goed benut voor de verbouwing. De handen werden uit de mouwen gestoken. En zo konden we op 19 september jl de feestelijke opening van ons Hoekpandje vieren. Het was een mooie dag, een leuke borrel met weer nieuwe ontmoetingen en oude bekenden.

    Dank aan allen die geholpen hebben. Kom kijken, organiseer iets nieuws of haak aan bij de dingen die weer georganiseerd gaan worden.  Fijn jullie binnenkort weer tegen te komen!
    Er zijn nog wat laatste opknap-dingen te doen. Dus wie zin heeft een bijdrage te leveren, neem even contact op met het bestuur (of rechtstreeks met Suzy of Arjan).

    Lees verder »
  • Wijnbar FOU

    6 november 2021 • Horeca en Winkels

    Als een restaurant uitgebreid geprezen wordt door de nationale pers (hier en hier) en de regionale (hier), dan wordt het tijd dat ook de allerlokaalste krant er eens langs wipt. Zeker na de NRC recensie van afgelopen weekend heeft het team het razend druk en zit de wijnbar elke avond vol. Frank van Dijlen, de recensist, is uiteindelijk drie keer langs geweest om te proeven alvorens hij uitkwam op een 8-, een heel goed cijfer, weet ik als vaste lezer van deze eetrubriek. Gelukkig had eigenaar Sigurd nog een gaatje over in zijn agenda.

    Waar?

    Voor wie het nog niet weet, Wijnbar FOU zit aan de Middellandse Straat, recht tegenover Restaurant Mosaic, in het rijtje met De Buffel, mr Nonno en een nieuw café in aanbouw (zie Wat Komp hier nou weer). Het restaurant/café gedeelte (voorheen El Parador) zit op de hoek met de Hendrik Sorchstraat. En dan is er ook de wijnwinkel Fou, twee deuren verderop, waarmee de bar aan de achterkant  verbonden is.

    De wijnwinkel biedt een keuze aan bijna 400 wijnen waarvan wel 100 natuurwijnen. Alle wijnen in de winkel, staan op de kaart in de bar, en andersom. De winkel is van 12:00 tot 23:00 open en de wijnbar is van 15:00 tot 23:00 geopend waarbij je vanaf 17:00 ook kunt eten in het bargedeelte. Zie de website voor meer praktische info.

    Sigurd

    Eigenaar Sigurd blijkt een makkelijke prater. Als sommelier (voorheen Zwetheul en Parkheuvel) weet hij niet alleen achter elke wijn het verhaal, maar kan hij ook goed vertellen over het concept van Fou en het idee erachter: “niets moet, alles kan”. Borrels, proeverijen, noem maar op, het kan allemaal, als mensen maar tijd en aandacht hebben. Fou is er niet voor de vlugge passanten en de snelle hap.

    Als je Sigurd hoort vertellen lijkt het opzetten van zo’n zaak een easy ride. Maar dat is slechts schijn. Het lukt alleen door de ervaring die hij in de loop der jaren heeft opgebouwd. Dankzij zijn netwerk en reputatie heeft hij nu zo’n goed team en weten de recensenten hem te vinden. En dan nog geldt: alleen passie is niet genoeg. Er moet ook keihard gewerkt worden..

    Team

    Sigurd draait FOU met een vast team. Het zijn Lonneke, Achilles (Kiki), Ilja en de Zuid-Amerikaanse chef Carlos Felipe Moreno Aristizabal, de naam alleen is al een lekkere mond vol. Samen hebben ze een schat aan kennis van gewone wijnen, natuurwijnen, wijn-spijs combinaties en zelfs van cocktilas. De focus ligt nu echt op de wijn, maar dit team kan nog veel kanten op.

    Buurt

    Sigurd vindt deze buurt superleuk en hij is blij met zijn buur-ondernemers. Wellicht kunnen ze volgende zomer de krachten bundelen voor een beter terras. Al is zijn doelgroep een speciaal segment, de mensen die van wijn houden, houdt hij van de diversiteit in de Middellandse straat. Een leuke mix. Dat is weer eens wat anders dan De Meent. Veel van zijn gasten komen speciaal deze kant op voor het restaurant en de wijnwinkel, en kunnen zo gelijk kennis maken met dit stukje Rotterdam. Als het kan slaat hij ook wel eens lokaal in, zoals bij supermarkt Ayoub om de hoek. Die heeft heel lekker vlees, maar ook groente, fruit en specerijen.

    Nadeel zijn wel de auto’s die hier hun hufterrondjes rijden. Hopelijk lukt het de gemeente om daar wat aan te doen. 

    Langskomen

    Ik moet het zelf nog proberen, maar dat het hier bijzonder lekker eten en drinken is, geloof ik inmiddels graag. Horea als Fou en ondernemers als Sigurd en zijn team zien we graag neerstrijken in onze buurt.

    Nu nog even een reservering zien te regelen!

    Lees verder »
1 2 3 … 31 »

Zoeken

Categorieën

  • Bewoners (188)
  • Buurt en wijk (134)
  • Cinema (31)
  • Culinair (92)
  • Festiviteiten (41)
  • Geen categorie (1)
  • Geschiedenis (38)
  • Groen (49)
  • Horeca en Winkels (52)
  • Kinderen (102)
  • Kunst (70)
  • Nieuws (72)
  • Opinie (88)
  • Vereniging (47)

TelegraafFloris 2022

  • [pdf] Lente 2022

TelegraafFloris 2021

  • [pdf] Winter 2021
  • [pdf] Herst 2021
  • [pdf] Zomer 2021
  • [pdf] Lente 2021

TelegraafFloris 2020

  • [pdf] Kerst 2020
  • [pdf] Herfst 2020
  • [pdf] Zomer 2020
  • [pdf] Lente 2020

TelegraafFloris 2019

  • [pdf] Winter 2019
  • [pdf] Herfst 2019
  • [pdf] Zomer 2019
  • [pdf] Lente 2019

TelegraafFloris 2018

  • [pdf] Winter 2018
  • [pdf] Herfst 2018
  • [pdf] Zomer 2018
  • [pdf] Lente 2018

TelegraafFloris 2017

  • [pdf] Winter 2017
  • [pdf] Herfst 2017
  • [pdf] Zomer 2017
  • [pdf] Lente 2017

TelegraafFloris 2016

  • [pdf] Winter 2016
  • [pdf] Herfst 2016
  • [pdf] Zomer 2016
  • [pdf] Mei 2016
  • [pdf] Lente 2016

TelegraafFloris 2015

  • [pdf] Winter 2015
  • [pdf] Herfst 2015
  • [pdf] Zomer 2015
  • [pdf] Lente 2015

TelegraafFloris 2014

  • [pdf] Winter 2014
  • [pdf] Herfst 2014 II
  • [pdf] Herfst 2014 I
  • [pdf] Zomer 2014
  • [pdf] Lente 2014

TelegraafFloris 2013

  • [pdf] Winter 2013
  • [pdf] Herfst 2013
  • [pdf] Zomer 2013
  • [pdf] Lente 2013

TelegraafFloris 2012

  • [pdf] Winter 2012
  • [pdf] Herfst 2012
  • [pdf] Zomer 2012
  • [pdf] Lente 2012

TelegraafFloris 2011

  • [pdf] Winter 2011
  • [pdf] Herfst 2011
  • [pdf] Zomer 2011
  • [pdf] Lente 2011

TelegraafFloris 2010

  • [pdf] Winter 2010
  • [pdf] Zomer 2010
  • [pdf] Lente 2010

TelegraafFloris 2009

  • [pdf] Winter 2009
  • [pdf] Herfst 2009
  • [pdf] Zomer 2009
  • [pdf] Lente 2009

TelegraafFloris 2008

  • [pdf] Winter 2008
  • [pdf] Herfst 2008
  • [pdf] Zomer 2008
  • [pdf] Lente 2008

TelegraafFloris 2007

  • [pdf]Herfst 2007

Sites in de buurt

  • DelfshavenHelpt.nl
  • MooiMooierMiddelland
  • Huize Middelland
  • De Middellandman - Nico Haasbroek
  • Heemraadssingel
  • Beukelsdijk
  • Beatrijsstraat
  • Republiek Middelland
  • Middellandstraat
  • Oostervant
  • Claes de Vrieselaan
  • Burg. Meineszlaan
  • 's Gravendijkwal
  • Henegouwerlaan
  • Volmarijnstraat
  • Boulevard Rotterdam
  • Singeldingen
  • Nozepandje
  • Buurtbruist
  • Speelinjestad

Rotterdam Sites

  • Vers Beton
  • Gers
  • Hotterdan
  • Ik Rotterdam
  • De Rotterdammert
  • RTM-XL
  • Stadslog Rotterdam

Tags

88a buurt buurtverbeteraar Café Cinema eten festival film Floriscoop Floris Kookt Voor fotografie Geveltuinen Gluren bij de Buren goede doelen groen groentestoep Halloween hotel indy Kerst kersttip Kids in the Street koken Koken Bij Flo kookclub lekker liesbeth lokale helden Middellandse Straat Midzomernacht muziek Nieuwe Buren openbare ruimte proeverij recept regentuinen schilderen Speeltuinen stolpersteine straat taart Vanouds Verbouwing vereniging wedstrijd

Menu

  • Home
  • Wonen
  • Geschiedenis
  • De Vereniging
  • Pandje 88a
  • Activiteiten

TelegraafFloris in je inbox?

Controleer je inbox of spammap om je abonnement te bevestigen.

Activiteitenagenda

Comments Box SVG iconsUsed for the like, share, comment, and reaction icons

No upcoming events

Load more

Facebook

Comments Box SVG iconsUsed for the like, share, comment, and reaction icons
Graaf Florisstraat
6 dagen geleden
Graaf Florisstraat

Beste straatgenoten,

De Graaf Florisstraat bevindt zich al in een verregaande staat van vergroening en er zijn buurstraten die dat ook willen!

Op 1,2 en 3 juli gaat het groenteam van Mooi Mooier Middelland aan de slag in de wijk. Ze doen een beroep bewoners van onze wijk die willen helpen.

Zin om te helpen? Bel met Anne op 06-15881001
... meerminder

Beste straatgenoten,

De Graaf Florisstraat bevindt zich al in een verregaande staat van vergroening en er zijn buurstraten die dat ook willen!

Op 1,2 en 3 juli gaat het groenteam van Mooi Mooier Middelland aan de slag in de wijk. Ze doen een beroep bewoners van onze wijk die willen helpen. 

Zin om te helpen? Bel met Anne op 06-15881001
Bekijk op Facebook
· Share
Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email
View Comments
  • Likes: 3
  • Shares: 0
  • Comments: 0

geef commentaar

Graaf Florisstraat
2 weken geleden
Graaf Florisstraat

Straatbewoner Carine Hooykaas gaat een nieuwe cursus geven in Delft op de De VAK, centrum voor de kunsten. Deze is voor volwassenen maar eerder op de dag zijn er 4 groepen voor kinderen. ... meerminder

Deze inhoud is momenteel niet beschikbaar

Dit gebeurt doorgaans doordat de eigenaar de bijlage alleen heeft gedeeld met een kleine groep mensen, de eigenaar heeft gewijzigd wie de bijlage kan zien of omdat de bijlage is verwijderd.
Bekijk op Facebook
· Share
Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email
View Comments
  • Likes: 3
  • Shares: 0
  • Comments: 0

geef commentaar

Graaf Florisstraat
2 maanden geleden
Graaf Florisstraat

Dit weekend: lezing en lino-workshops in 88a

In de vorige editie van de Telegraaffloris had ik (Nina) jullie het al beloofd: zodra de maatregelen eraf zouden gaan, zou ik een lezing en workshop organiseren. En nu is het zover!

Op vrijdag 20 mei om 20:30 uur organiseer ik een lezing. Edith Brouwer komt dan vertellen over het leven en werk van Fré Cohen en over haar boek De Letterkast. Edith zal voorlezen uit eigen werk. Ook is er werk van Fré Cohen te zien; zij was als grafisch ontwerper een prominente representant van de Amsterdamse School.

Wie gegrepen is door het verhaal zal De Letterkast ter plekke kunnen aanschaffen en laten signeren door de schrijver. De lezing is gratis. Aanmelden bij: [email protected]
Workshop linoleum snijden

Zaterdag en zondag is er een workshop.

Tijdens deze workshop leer je van alles over het materiaal en de techniek. Je maakt zelf een ontwerp en een linosnede en leert hoe je deze afdrukt. Edith neem de drukpers uit haar eigen atelier mee. Jij neemt je eigen gemaakte werk mee naar huis. De inhoud van de workshop is op maat, ervaring en ‘goed’ kunnen tekenen is niet vereist. De workshop duurt 2 uur. Kosten: 20 euro, inclusief alle materialen. Maximaal 10 deelnemers.

Opgeven bij: [email protected]

Zaterdag 21 mei: 15.00 - 17.00 uur

Zondag 22 mei: 9:00 - 11:00 uur
... meerminder

Dit weekend: lezing en lino-workshops in 88a

In de vorige editie van de Telegraaffloris had ik (Nina) jullie het al beloofd: zodra de maatregelen eraf zouden gaan, zou ik een lezing en workshop organiseren. En nu is het zover!

Op vrijdag 20 mei om 20:30 uur organiseer ik een lezing. Edith Brouwer komt dan vertellen over het leven en werk van Fré Cohen en over haar boek De Letterkast. Edith zal voorlezen uit eigen werk. Ook is er werk van Fré Cohen te zien; zij was als grafisch ontwerper een prominente representant van de Amsterdamse School.

Wie gegrepen is door het verhaal zal De Letterkast ter plekke kunnen aanschaffen en laten signeren door de schrijver. De lezing is gratis. Aanmelden bij: nina_huygen@hotmail.com.
Workshop linoleum snijden

Zaterdag en zondag is er een workshop.

Tijdens deze workshop leer je van alles over het materiaal en de techniek. Je maakt zelf een ontwerp en een linosnede en leert hoe je deze afdrukt. Edith neem de drukpers uit haar eigen atelier mee. Jij neemt je eigen gemaakte werk mee naar huis. De inhoud van de workshop is op maat, ervaring en ‘goed’ kunnen tekenen is niet vereist. De workshop duurt 2 uur. Kosten: 20 euro, inclusief alle materialen. Maximaal 10 deelnemers.

Opgeven bij: nina_huygen@hotmail.com

Zaterdag 21 mei: 15.00 - 17.00 uur

Zondag 22 mei: 9:00 - 11:00 uurImage attachmentImage attachment
Bekijk op Facebook
· Share
Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email
View Comments
  • Likes: 8
  • Shares: 1
  • Comments: 0

geef commentaar

Graaf Florisstraat
2 maanden geleden
Graaf Florisstraat

Ja let op: voorheen tekenclub88A is verhuisd naar het eiland van Brienenoord. Sorry, iets verder weg maar zeer het tripje waard!
Jong en oud mag meedoen, elke zondag van 11-13 uur met steeds een andere kunstenaar. Komt allen!
... meerminder

Deze inhoud is momenteel niet beschikbaar

Dit gebeurt doorgaans doordat de eigenaar de bijlage alleen heeft gedeeld met een kleine groep mensen, de eigenaar heeft gewijzigd wie de bijlage kan zien of omdat de bijlage is verwijderd.
Bekijk op Facebook
· Share
Share on Facebook Share on Twitter Share on Linked In Share by Email
View Comments
  • Likes: 1
  • Shares: 0
  • Comments: 0

geef commentaar

Load more

Archief

  • 2005
  • 2006
  • 2007
  • 2008
  • 2009
  • 2010
  • 2011
  • 2012
  • 2013
  • 2014
  • 2015
  • 2016
  • 2017
  • 2018
  • 2019
  • 2020
  • 2021
  • 2022
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

juni 2005

  • Wandelgedicht

december 2005

  • Tevredenheid: 7,4
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

oktober 2006

  • Buurtcafé 2006

december 2006

  • € 9000,- Straatbudget
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

januari 2007

  • Beschermd stadsgezicht

juni 2007

  • "Driewerf hulde voor de Graaf Florisstraat"

juli 2007

  • Bijna de gezelligste!
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

januari 2008

  • Graaf Florisstraat wint OpzoomerAward!
  • Fraai ontwerp Enecohuisje

februari 2008

  • Schilderworkshop
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

januari 2009

  • Midzomernachtfestival 2009 - optreden
  • Midzomernachtfestival 2009 - inrichting
  • Midzomernachtfestival 2009 - koken en eten
  • Midzomernachtfestival 2009 - aanleiding

februari 2009

  • Verschillen Smaken: een logo!
  • Verschillen Smaken

maart 2009

  • Ansichtkaarten
  • Filmaankondiging
  • Auto's op het festivalterrein?
  • Op de voorpagina!

april 2009

  • Film in de Floriscoop
  • Schilderen met Karin en Floris

mei 2009

  • De straat op 20 juni a.s.!
  • Festivalschilderij

juni 2009

  • De foto's - Muziekfestival
  • Verschillen Smaken in De Havenloods
  • De programmaposter

juli 2009

  • De Graaf Floristrend
  • Meer dan 1000 foto's en een aanstaande film

augustus 2009

  • Huishoudschool: foto's uit de oude doosch

oktober 2009

  • "Transformatie Huisje" officieel onthuld!
  • "Transformatie Huisje" in het AD
  • Onthulling "Transformatie Huisje"

december 2009

  • Eindelijk weer eens een dik pak sneeuw in Nederland (en een mooie witte Graaf Florisstraat)
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

januari 2010

  • Kijk en ruik de film Perfume in de Florisscoop
  • "Transformatie Huisje" in Eigen Huis Magazine Januari 2010!

februari 2010

  • Julie&Julia kookfilm

maart 2010

  • https://www.graafflorisstraat.nl/2010/03/485/

mei 2010

  • Opera op het Heemraadsplein

juni 2010

  • Gevonden voorwerpen!
  • Straatspeeldag 2010

augustus 2010

  • Voor/heen Nieuwe Binnenweg presenteert REMIX; een evenement over de verandering van de Nieuwe Binnenweg.
  • Opruiming!
  • Easy Rider

september 2010

  • Wijnproeven en film

november 2010

  • Halloween!!!

december 2010

  • Kerstborrel 2010: Heel koud maar ook heel gezellig ;-)
  • La Grande Bouffe
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

januari 2011

  • Tankewol!
  • Nieuwe voorgevel!
  • It Giet Oan!

februari 2011

  • Vroege voorjaarsschoonmaak
  • Groentestoep: de grond
  • Japans eten en film!
  • Cineac TV met item over de Groentestoep
  • Aanleg groentestoep

maart 2011

  • Made in Graaf Florisstraat #2
  • De Groentestoep krijgt plantjes!

april 2011

  • Graaf Floris Zaad
  • Zomergast: Franca van der Laan
  • Project (H)eerlijk koken met de buren

mei 2011

  • Rotterdam zaait

juni 2011

  • Floris kookt voor... Pink Ribbon
  • Film kijken met volle mond op 25 juni
  • En smullen maar!
  • Gratis naar de film bij Cinema West!

juli 2011

  • Facebook
  • Floris Kookt(e) voor... Pink Ribbon
  • Chaotische Chocoladetaart (recept)
  • Death by Chocolate (recept)
  • Bananencake (recept)
  • Rijke Dadeltaart (recept)

september 2011

  • Hardlooprondjes
  • Misdaad in de straat
  • Kennismaken met... MIKE LEACH een begrip in de straat, de stad en het land
  • De lekkerste taart van Nederland

oktober 2011

  • Pompoenfilm+pompoenbuffet
  • De Groentestoep
  • Floris Kookt Voor... het Aids Fonds

november 2011

  • Koken bij FLO: Recepten uit Transsylvanië! 02-11-2011
  • Koken Bij Flo en Koken Bij Flootje: nu nog meer kinderkookpret!
  • ❧ Kom koken, kom eten ❧ Eten Bij Floris gaat weer van start ❧
  • Floris Kookt(e) voor... het Aids fonds.
  • Halloween was weer doodeng in de Graaf Florisstraat!

december 2011

  • Boeken voor bij de kerstboom
  • Mist in de straat
  • Wordt Richard weer kampioen?
  • Protestmars Chinezen
  • Koken bij Flo: Kerstgebak uit Zwitserland! 07-12-2011
  • Wie van de Drie?
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

januari 2012

  • Koken bij Flo: Recepten uit Spanje 01-02-2012
  • Bierproeverij met echt Graaf Florisbier
  • Film + koninklijk feestmaal
  • Koken bij Flo: Recepten uit China 11-01-2012

februari 2012

  • Mayke Hegger in de Floriscoop!

maart 2012

  • Barhangen in Café Henegouwe
  • Koken bij Flo: Recepten uit Indonesie 06-03-2012
  • 7 april: Floriscoop (girls only edition)

april 2012

  • Het Chagrijn van de Straat
  • Eetfilm Antonia @ Floriscoop (vrijdag 20 april)
  • Pesach Paas brunch 01-04-2012
  • Koken bij FLO : Recepten uit de Joodse keuken 01-04-2012

mei 2012

  • Zomergast - Mayke Hegger
  • Luuks Hoekje a-politiek
  • Liesbeth Levy - Een warm onthaal
  • Muzikaal Gluren bij de Buren
  • Muzikaal Gluren bij de Buren
  • Film met curry: The Lunchbox Miracle
  • Koken bij Flo: Op locatie bij Singeldingen 09-05-2012

juni 2012

  • 29/06 - eetfilm Abel @ Floriscoop
  • Muzikaal Gluren bij de Buren: foto's!
  • Muzikaal Gluren bij de Buren
  • Programma Muzikaal Gluren bij de Buren
  • Muziek in de straat
  • De IJstest
  • Daktuinen!
  • Straatspeeldag 2012
  • Koken bij Flootje - koken voor de toekomst
  • Liesbeth Levy - Jacob

juli 2012

  • Midzomernachtfestival "Verschillen Smaken" (20 juni 2009)

augustus 2012

  • 29/09 - Smaakproeverij + culinaire film El Bulli @ Floriscoop
  • Bar hangen in Café Harry International

september 2012

  • Barhangen in Café De Oude Spreuk
  • Concours de Soupes!
  • Teken voor een schone Heemraadssingel.
  • Flo ziet rood 05-09-2012

oktober 2012

  • Vanouds met Hennie van Bokhoven
  • MOB: Voorheen Wah Fook Wui
  • Kids in the Street: Gijs en Job
  • Concours de Soupes: recept peer-pastinaaksoep.
  • Concours de Soupes 2012
  • Born to Be Alive
  • Flo ziet geel 03-10-2012

november 2012

  • Kids in the Street: Ami en Elem
  • Een geslaagd concours in de soep
  • Flo ziet Wit 14-11-2012
  • 24 NOVEMBER: EETFILM "UNE AFFAIRE DE GOUT"
  • Halloween 2012... het was weer griezelig leuk!

december 2012

  • Liesbeth Levy - Donkere Dagen
  • Flo ziet Bruin 12-12-2012
  • De Bisschop Klaasstraat
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

januari 2013

  • Een kijkje in de keuken bij Floriscoop: "Eden"
  • 25 jan - eetfilm Eden @ Floriscoop
  • Flo ziet Zwart 09-01-2013

februari 2013

  • Flo ziet Paars 13-02-2013
  • Nationale Voorleesdagen 2013

maart 2013

  • Flo Ziet Roze 20-03-2013
  • Transformatorhuisje

april 2013

  • Flo ziet Oranje 24-04-2013
  • Vanouds met Mattie Wiggers
  • Kids in the Street: Thijs en Sione
  • Kids in the street: Lotte

mei 2013

  • Flo Ziet Groen 29-05-2013
  • Aanbellen bij... nr. 89
  • Barhangen in de Koperen Toog
  • De straat, de schone straat? Kan toch veel beter...!
  • Lezersonderzoek TelegraafFloris
  • The Fish Fall in Love (eten+film) @ 88a

juni 2013

  • TOP 88A - De eetfilm The Fish that Fall in Love
  • Nieuwe Buren: Katherina & Edmond op 118b
  • Liesbeth Levy - Games of Graaf Floris
  • De Verbouwing - 116b
  • De man met de baard
  • Schoenmakerij W Boer
  • Buurt Bruist met 5000 harten
  • Kids in the Street: Julian
  • Verborgen Tuinen in de Straat

juli 2013

  • Speeltuin De Zandtuin
  • Tuin van Floris

augustus 2013

  • Speeltuin Ali Baba

september 2013

  • Hotel Turkuaz

oktober 2013

  • Vijf, zes dadels - Espresso Dates
  • Luuks hoekje a-politiek
  • Mijn Fietsenmaker
  • Kids in the Street: Jacob
  • TeleSport - Honkbal met Jeroen Sluijter
  • Vier vragen over de tuin van Floris
  • Een update vanuit de tuin van Floris
  • Crisis? Dacht het niet!

november 2013

  • De grenzen van de Graaf Florisstraat
  • Liesbeth Levy - Geveltuinengate
  • Johns hoekje a-politiek
  • Kids in the Street: Anthony
  • De Verbouwing - GFS 90b
  • Koken bij Flo 30 oktober 2013
  • Halloween

december 2013

  • Vrolijk Kerstfeest!
  • Koken bij Flo 27-11-2013
  • Kerstboomversieren!
  • Kerstboom
  • TOP 88A - Politie in de buurt
  • Vanouds met Jan Latooy
  • Nieuwe Buren: Puck en Fons op 24b
  • Speeltuin Binnenstebuite
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

januari 2014

  • Koken bij Flo 22-01-2014
  • Kids in the Street: Faas
  • Koken bij Flo 18-12-2013

februari 2014

  • Liesbeth Levy - 'Stil de tijd'
  • Luuks hoekje a-politiek

maart 2014

  • Anno MCMXXV

april 2014

  • Slagerij Casablanca
  • Nieuwe Buren: Marieke & Maarten op 60A
  • Vanouds met Bertie Bik
  • Werken in de Graaf Floris
  • Geveltuinen: missie geslaagd
  • Tuin van Floris (2)
  • De Verbouwing - GFS 74a
  • Telegraaffloris Online
  • Nieuwe sleutelbeheerder: Peter van der Gaag.
  • SPEEL!Kaart Delfshaven

mei 2014

  • Koken bij Flo 26-03-2014

juni 2014

  • Vanouds met Kees Koppenaal
  • Groot Straat Onderhoud

juli 2014

  • Koken bij Flo 11-06-2014
  • De eerste website met een eigen straat!
  • De gebiedscommissie: minder politiek, veel vragen
  • Verstand van bomen?
  • Zomer 1957
  • Liesbeth Levy - Sporty Spice
  • Van de Veurzitter
  • Fleur en Denis: Volya Films
  • Espresso Dates
  • Legaal Gluren bij de Buren
  • Kids in the Street: Casper

september 2014

  • Cinema Culinair
  • QoQo Massage Beukelsdijk
  • De Buurtverbeteraar: burendag met participatie
  • Ratten, muizen, motten?
  • Bruisende Bomenexcursie
  • Anno MCMLXVIII

oktober 2014

  • Gerard Drosterij - een gedicht
  • Liesbeth Levy - Parallelle werelden
  • Kids in the street: Franka
  • Uitreiking Geveltuinen Award 2014
  • Koken bij Flo 15-10-2014
  • Van Centre verhalen
  • Nummer 103 AB, probleemhuis of niet ?
  • Is Hun Wereld ook onze kinderopvang?
  • Curiosa aan de Middellandstraat

november 2014

  • Nicolein en Joost van nr 64B
  • Halloween 2014

december 2014

  • Luuk's Kersttip: een avondje in Wonderland
  • Floriscoop - Gosford Park
  • Koken bij FLo 10-12-2014
  • Prettige Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar!
  • De sfeervolle B&B van Jet&Frank
  • Kids in the street: Emma Spruit
  • Veurzitter Oud & Nieuw
  • Liesbeth Levy – Een Kerstgedachte
  • Impressie ALV 30 november
  • Peter's Kersttip: Gids naar het Goede Leven
  • Femke's Kersttip: Chewy chocolade-jamkoekjes met Port
  • Tony's Kersttip: Helena
  • Jeroen's Kersttip: New York!
  • Verhaal Jeroen: THANKSGIVING
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

maart 2015

  • Terugblik met Mayke Hegger op een decennium Graaf Floris.
  • Nieuwe buren op nr 83
  • De Vooruitgang
  • Een voorjaar om over te struikelen
  • De scoop van Capri ijs en delicatessen
  • De buurtverbeteraar: stadsmarinier Marcel van de Ven
  • Koken bij Flo 18-02-2015

april 2015

  • Liesbeth Levy - Mannen met Baarden.
  • De stemming in de buurt: verkiezingsuitslagen
  • SlimWonen in de Graaf Florisstraat
  • De Waterschappen moeten blijven
  • Prijsvraag presentatie 88A
  • Vanouds met Henk Elshove
  • Kids in the street: Marieke Leemans

mei 2015

  • Koken bij Flo 22-04-2015

juni 2015

  • Prijsvraag 88a - de uitslag....
  • Liesbeth Levy - een kleine revolutie
  • Op stap met Indy
  • Nieuw initiatief: Koken met buurtbewoners met een verhaal
  • Republiek Middelland - wat doen we met 6 miljoen voor de wijk?

juli 2015

  • Kids in the street: Olivia Meijer
  • Nieuwe buren op 101 
  • Wat komp hier nou weer?
  • Het geheim van de Graaf Florisstraat
  • Het Wijkpaleis
  • De Zorgvrijstaat

oktober 2015

  • Vluchtelingen in onze straat?!
  • Levensverhaal Tilly Schüller-Bosman
  • De Buurtverbeteraar: Middellandman
  • Uitslag met een staart
  • Hans Kleinjan: Kunstenaar/tandarts uit de buurt
  • Aankondiging Koken à la Flo
  • Nieuwe buren op 26A
  • Hoe gaat het met de Republiek Middelland?
  • Kids in the Street: Daantje van Tongeren
  • Op stap met Indy - De Brug
  • Op stap met Indy - Zoron
  • Herfst in de Graaf Florisstraat

december 2015

  • De herinneringen van Arthur Trijbits
  • Jeroen's Kersttip: de Turner Expositie
  • Liesbeth Levy - Konijnenbout
  • Nieuw Initiatief: Creative Cooking
  • Nieuwe buren op 16B
  • Peter's Kerststip: Valentin Stip
  • Tony's Kersttip: Kerstweer!
  • Onthulling bord pandje 88a
  • Koken à la Flo - Helloween
  • Op Stap met Indy - Oorlog
  • Femke's Kersttip: Hazenrug met pancetta en saliejus
  • Kids in the Street: Koen en Vera
  • Op stap met Indy - De Verzorgings-App
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

januari 2016

  • Koken à la Flo – Kerst lekkers

april 2016

  • Op Stap met Indy - Ik ben toch niet ziek?
  • Vanouds: Anneke Tels
  • Huize Middelland: onze wijk doet het samen
  • De bloemetjes en planten buiten zetten!
  • Verzetsheld uit de straat
  • Wat komp hier nou weer?
  • Kids: Dondylan
  • Huizenprijzen in de Graaf Florisstraat
  • Koken à la Flo - Pasta

mei 2016

  • Liesbeth Levy - The Winner Takes it All
  • Nieuwe Buren op nr 42
  • Oudbewonersbijeenkomst
  • Op Stap met Indy - Schopenhauer

juni 2016

  • Koken à la Flo - Snackbar

juli 2016

  • Bomenwandeling door de wijk
  • Nieuwe buren op 106A
  • De Dierenkliniek
  • Muziekterras, een impressie…
  • Op Stap met Indy - Dreadlocks
  • Wat speelt in de buurt?
  • Vanouds met Virginie en Hermien

oktober 2016

  • Jeroen - Het imago van de profeet
  • Liesbeth Levy - Home Sweet Home
  • Burenborrel
  • Susanne Vuyk - Bloemenwinkel Niche
  • Kids - Rosa Drosterij
  • Wat komp hier nou weer? - Dubai City
  • Katja en Roderick
  • Indy - Het Paleis
  • Nieuwe Buren - Frida en Thaïra
  • Koken a la Flo - Picknick

december 2016

  • Kersttip Jeroen - Impressies van het landschap, Van Goghmuseum,
  • MMM, zeven miljoen in de knikkertafel
  • Gerard van Rijnstra - Kapper tussen de coulissen
  • Dagboek van Carry Ulreich
  • Liesbeth Levy - Een kwestie van een oliebol en een taartje
  • Luxit - Paradijs in de Graaf Florisstraat
  • Wasserette MELROSE
  • Kids - Miek
  • Nieuwe Buren op 43
  • Geschiedenisclub Burg. Meineszlaan
  • Jeroen's Kersttip - The After Xmas Dinner Dip Smoother
  • Op Stap met Indy - Elect
  • Peter's Kersttip - Biesheuvel lezen
  • Luuk's kersttip - Een Adoptieboom
  • Tony's Kersttip - The Crown
  • Is er leven na de Graaf Florisstraat?
  • Koken à la Flo - Herfst
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

januari 2017

  • Ongemakkelijk...

maart 2017

  • Kids In The Street - Laila
  • Liesbeth Levy -  Een filosoof op Temptation Island
  • Rogier Dieges, contrabasbouwer zonder conventies
  • Waarheen met al dat water?
  • Nieuwe Buurman - Franz Ziegler
  • ROTTERDAM WOONT - Frans Hooykaas
  • Op Stap Met Indy - Gelijkenis
  • Webwinkeltjes in de straat
  • Populisme is zo gek nog niet
  • Loodonderzoek in de Graaf Florisstraat

juni 2017

  • Rechtstreex Middelland: Eerlijke voeding in de buurt
  • Nieuwe Buren op 110A - Noortje, Lennaert, Ole en Doris
  • De Groene Connectie
  • Kids - Meike
  • Je brievenbus is geld waard!
  • What Happened In Rotterdam - Gallery Charlie Koolhaas

oktober 2017

  • Straatborrel met 'special guest'
  • Opzoomeren in het hoekpandje 88a
  • Kids - Max
  • Het 3Versiteitsfestival - Jelte en Wendy
  • Gezellig houtvuur?
  • De wijkconciërge van Middelland
  • Keep it clean-day.... everyday
  • ZZP-ers, opgelet:
    Brood op de plank!
  • De schaduwmoestuin

november 2017

  • Het koelkastje van de familie Tels

december 2017

  • Liesbeth Levy - Life is what happens to you while you’re busy making other plans
  • Tony's Kersttip uit Bastogne
  • Toekomst Wijkpaleis stuk zekerder!
  • Barhangen bij Licurici
  • Nieuwe buren op 64A:
    Matilda, Rineke en Ismail
  • Op Stap met Indy - Kerstsneeuw
  • Bij Kapper Carlos
  • Mantelzorg in de wijk
  • Kids - Ot
  • Wat Komp hier nou weer? - Bistro Belén
  • Jeroen's Kersttip: 'Le Port de Dordrecht' 1869
  • Kersttip Jeroen: Alleen als het ijs-en ijskoud is!
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

maart 2018

  • Marché Maché
  • Nieuwe Buren: Elma en Roeland
  • Anouk Griffioen - groots in houtskool
  • MiddLand Foto Expo
  • Vanouds met Karla den Toom - Reijenga
  • Inloopspreekuur Graaf Florisstraat 88a
  • Kids: Benjamin
  • 13 april - Bieren uit Rotterdam
  • Op Stap met Indy-ana Jones
  • 21 april - Spectacle Culinair
  • Voortzetting maandelijkse tekenclub
  • Vuilnis in de straat

april 2018

  • Van de Veurzitter
  • Liesbeth Levy - Tussen wipkip en lantarenpaal

mei 2018

  • Op Stap met Indy - Tekkelen

juni 2018

  • Nieuwe speeltuin Aleidisplein
  • Hotel Floris
  • Een klein gemakje voor de gemak-mens.
  • De straat ten tijde van drugs en venerische ziekten
  • Koken à la Flo - Zomer
  • Kids - Job
  • Nieuwe Buren: Arja en Hendrik op 15B
  • Vernieuwingen Middellandstraat
  • Klusweekend
  • Op Stap met Indy - De Wielewaal

juli 2018

  • De Groene Graaf Floris - Klimaat in de Straat

oktober 2018

  • Middfest
  • De voormalige huishoudschool op nummer 45
  • Een ver-weg beest
  • Shino - Voor speciale koffie, thee en lunches
  • Liesbeth Levy - Deurtje open, deurtje dicht
  • Kids in the Street: Tamar
  • Funky vonkies
  • De familie Bodenheimer en Kälbermann
  • Koken a la Flo - Lunchbox!

november 2018

  • Nieuwe Buren – Olivier en Hanneke op GFS111B
  • De Groene Graaf timmert aan de straat

december 2018

  • Nieuw Oud in de Graaf Florisstraat
  • Het Impluvium
  • Tekenen is als een basisbehoefte
  • De Groene Graaf pakt door
  • I'm dreaming of a peaceful Christmas
  • Indy - Noties van een Hondenleven (strip)
  • Bezoek uit Paramaribo!
  • Liesbeth Levy: Het water kruipt waar het niet gaan kan.
  • Marieke's Kersttip: Vragen van Proust
  • Kids in the Street: Rosa
  • Jeroen Beltman's Kersttip: Rondje lopen
  • Jeroen vd Beek's Kersttip: De Carravaggisten
  • Liesbeth's Kersttip: Ich und Du
  • Peters Kersttip: Klimaatdoelstellingen? Makkie!
  • Tony's Kersttip: Ieper
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

maart 2019

  • Regentuinen in de Graaf Florisstraat

april 2019

  • Superbakkie!
  • 100 jaar Graaf Florisstraat - Tijd voor een feestje?
  • Restaurant Mosaic
  • Buitenbibliotheekje
  • Op Stap met Indy – Frekkel
  • Regentuinen – het vervolg
  • Bier drinken bij De Burgemeester
  • Stolpersteine legging voor nummer 89
  • Van het KPN-kastje naar de…..?
  • Van de Nieuwe Veurzitters
  • Hotel Floris
  • Een nieuw Kinderkoor!
  • Kids-in-the-Street: Thijn

mei 2019

  • Aanleg regentuin gaat beginnen!
  • Kok gezocht voor het Wine&Spice Café

juni 2019

  • Bijeenkomst over plannen Hotel Floris

juli 2019

  • Mr. Nonno
  • De Regentuin is er!
  • Kids-in-the-street: Filip!
  • Persoonlijker kan het niet worden bij P·A
  • Hotel Floris & de rol van de Vereniging
  • Hotel Floris, a continuing story?
  • De Prins van Baklava
  • Hondenleven
  • Op stap met Indy – Treated
  • Liesbeth Levy – De Hete Maand
  • Een kennismaking met restaurant Raïnaraï
  • Nieuwe Buren: Paul, Jitty en Fransje op GfS92A
  • Kom je bij Bas thuis dan ben je bij Bas Thuis!

oktober 2019

  • Op Stap Met Indy – Dushi
  • Koken à la Flo
  • Queen bee en bezige bij Audrey Court
  • Verhalenbundel Kees Koppenaal
  • In het Essenburgpark

november 2019

  • Uitstel plaatsing fietsnietjes
  • Nieuwe Fietsnietjes
  • Hospice de Vier Vogels 20 jaar
  • Kids: Sam
  • De Wijkagent
  • Afscheidsinterview Jeroen van der Beek
  • Liesbeth Levy – Een wereldberoemde filosoof
  • Verslag Hoorzitting verbouwing Hotel Graaf Floris
  • Bestuurswisseling – Afscheid van Jelte Buiteman
  • Halloween
  • Floriscoop zoekt Teamlid

december 2019

  • Tony's Kersttip: Parel Radio
  • Peter's Kersttip: Co2mpenseren
  • Liesbeth's Kersttip: Susan Sontag
  • Liesbeth Levy – Menoega
  • Jeroen's Kersttip: IJsvrij Festival
  • Nina's Kersttip: De Zijkant van de Macht
  • Marieke's Kersttip: Tai Chi, wie doet mee?
  • Ik Vertrek
  • Giulio en Valentina op GFS100b
  • Het huis met de drie B's
  • El Parador: “Alles met gevoel”
  • Kids: Willem
  • Nina Huygen – Dia de los muertos. Viering van dood en leven
  • Wine Spice Music Café
  • Kerstboom versieren
  • Overwinteren doe je toch in de zon?
  • Indy en de Hazewindhond
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

maart 2020

  • Vinden wat je niet zoekt
  • Corona in Delfshaven

april 2020

  • Nina – Nieuwe solidariteit
  • Noodoproep – Stichting La Boya
  • Liesbeth – een elegante bloemenjurk
  • Dialoog – een ontmoeting met Liesbeth Levy
  • Bakehouse, de nieuwe wereldbakker in de buurt
  • Het Wijkpaleis
  • Geveltuinen 2.0, Regentuinen 2.0 en het KPN kastje
  • Wie was Graaf Floris nou eigenlijk?
  • Kids – Yuna

juni 2020

  • Helden

juli 2020

  • Social-impact-Hoekpandje
  • Liesbeth – 'Gone with the Wind'
  • Een relaxte vibe en perfecte koffie
  • Gedenkteken in Middelland voor Beppie
  • Nieuwe Buren: Sarah en Bas op GfS108b
  • Niet meer door het raam voor je groenten!
  • Kids – Meis
  • De Buffel
  • Nieuwe Regentuinen in de Graaf Floris
  • Koken in coronatijden

augustus 2020

  • 3 september – informatieavond nieuwe Regentuinen

september 2020

  • Opfrissen van de huisregels
  • Aanpassing plan Regentuinen 2.0

oktober 2020

  • Hoboken Rotterdam

november 2020

  • Werk in uitvoering – Regentuinen 2.0
  • Liesbeth – Domweg gelukkig in de Aleidisstraat
  • Smouter’s Fruit Blinkt Altijd Uit
  • Helden – Bram Dingemanse
  • Opknappen Hoekpandje
  • Halloween bij Ole

december 2020

  • Akkoord voor de nieuwe keuken
  • Liesbeth – Een gegeven paard
  • Nieuwe Buren: René en Harmanna op 33A-3
  • Drie lichtpuntjes in de Graaf Florisstraat 2020
  • Helden: Marieke en Floris - Koningskoppel van het Wijkpaleis
  • Kids: Ole
  • Regentuinen aangelegd!
  • Wat staat er nou eigenlijk in die tuinen?
  • Marieke's Kersttip: Krachtkip
  • Peter's Kersttip: een groen rondje
  • Marjan's Kersttip: Pandemic spelen
  • EnergyParty in jouw buurt
  • Nina’s kersttip: Floating Farm
  • Liesbeth's Kersttip: De Spiegel & het licht'
  • Tony's Kersttip: Reeuwijkse Plassen
  • In memoriam – Ben Aret
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

maart 2021

  • Naranja – Narjara
  • Voortgang verbouwing 88a
  • Frido en de jongens van het Henegouwer
  • Funderingsonderzoek

april 2021

  • Waarheid en Leugen.
  • Pasen 2021: zonden en deugden
  • Besparen met een ei
  • Kids: Sofie en Jarko
  • Nieuwe buren: Johan en Rikke op 92B
  • Online Natafelen met Yvonne Nesselaar
  • Franse sferen op het Tiendplein
  • Hoe gaat het met onze regentuinen?

juli 2021

  • Liesbeth: Het syncopisch ritme van de zomer
  • Funderingsonderzoek
  • Nieuwe Buren: Magda en Matiss op 24b
  • Hotel Le Marin en Le Petit Marin
  • Kids in the street: Maurits
  • Roemeense keuken in de straat
  • Soupefestijn
  • Voortgang verbouwing 88a
  • Geslaagd!

november 2021

  • Opening verbouwde hoekpandje
  • Wijnbar FOU
  • Wijkbedrijf De Middellander
  • Graaf Floris schooltje
  • Herinrichting Heemraadssingel
  • Kids: Boris
  • Liesbeth Levy: Tempus Fugit
  • Wat komp hier nou weer?
  • Nieuwe Buren op GFS89

december 2021

  • Ode aan Edith, Fré en Anneke
  • Liesbeth Levy – De familie Buddenbruck, een spiegel van onze tijd.
  • Nieuwe Buren: Alice en Gilles op GFS67A
  • Kids – Filippa
  • Nour Al-Shaam, de Syrische pizzabakker
  • Nina’s kersttip
  • Tony's Kersttip
  • Peters Kersttip
  • Liesbeth's Kersttip
  • januari
  • februari
  • maart
  • april
  • mei
  • juni
  • juli
  • augustus
  • september
  • oktober
  • november
  • december

april 2022

  • 20 t/m 22 mei: Fré Cohen-weekend in het Hoekpandje!
  • Oekraïners – Wil je helpen?
  • Nieuwe Buren: Lisa en Thimo op 78A
  • "Om nooit te vergeten"
  • Kiosk zoekt goed initiatief!
  • Liesbeth Levy – Middelland als vrijplaats voor de inventiviteit van het alledaagse
  • Requiem voor een boom
  • Naar Frankrijk...
  • Kids: Lea

Kaart

TelegraafFloris Nieuwsbrief

De TeleGraafFloris nieuwsbrief, dé krant van de Graaf Florisstraat, komt vier keer per jaar uit: aan het begin van elk jaargetijde. De TeleGraafFloris is voor, van en door alle bewoners van de Graaf Florisstraat.

 

Nieuwsbrief ontvangen?

Redactie

  • Jeroen van der Beek
  • Tony Steenbreker
  • Liesbeth Levy
  • Peter (webmaster)
  • Jeroen Beltman
  • Marieke Sonneveld
  • Nina Huygen

Adres

Graaf Florisstraat 88a
Rotterdam
[email protected]

Ook iets schrijven?

Nieuws, vragen en reacties zijn welkom. Mail je bijdrage naar [email protected]. Zet de tekst in het e-mailbericht en stuur eventuele foto’s apart mee, met een begrijpelijke naam.

  • Twitter
  • Facebook
  • Email me

Contact

Wil je meer weten, mail dan met:

  • [email protected] - voor de filmliefhebbers/specialisten
  • [email protected] - voor (ouders van) kook-enthousiaste kinderen van 7+
  • [email protected] - vereniging ter bevordering
  • [email protected] - voor straatvragen
  • [email protected] - voor veiligheid

© 2022 Graaf Florisstraat™

de eerste website met een eigen straat